Lewk neemt nog wat water.

Mijn beste Pegrin ik wil zeker niet zeggen dat ik altijd de juiste keuze maak maar ik kan me wel degelijk herinneren dat ik op reis ben gegaan door besluiten van anderen en daardoor hier terecht ben gekomen.
Ik wil ook niet zeggen dat dit deel van de boom een schaduwgedeelte is van mijn boom maar dat is wel mogelijk want ik ben ineens alles kwijt.
En over mijn verleden ik weet nog wel een paar dingen maar die bewaar ik voor mijzelf want die zijn mij zeer dierbaar omdat dat het enige dingen zijn die mij herinneren aan wie ik ooit was en met wie ik was.

"Oh, dan heb ik u denk ik verkeerd begrepen. Mocht u ooit nog verder willen vertellen, dan ben ik zeer benieuwd. Zowel deze discussie, als uw verleden intrigeren mij.

De vraag die echter blijft bestaan, is hoe we bij een splitsing te weten kunnen komen, waarheen de takken leiden. Is het naar schaduw of zonlicht? Achteraf is een gemaakte keuze vaak te overzien, maar zouden er mensen zijn die hun lot daadwerkelijk kunnen kiezen? Daarvan ben ik zeker nog niet overtuigd."
This message was last edited by the player at 18:04, Sat 29 May 2004.

"Wat zitten toch tegen elkaar te praten! Also ze elkaar al jaren kennen..."

Ach, wat doet het er toch toe. Wij zijn in dat perspectief maar sterfelijke menschen. Wij bepalen meestal niet welke wegen de wereld zal bewandelen. Dat is een vergissing die volgens mij menig mensch maakt. Kijk, het het lot dat ons in zijn ban houd, het is de wereld die met zijn ijzeren greep de mensch in zijn lot mee sleurt.
Nuttig de dagelijkse geneuten en vier uw leven in geluk. Dat is de raad die ik mezelf altijd geef. De rest, ach.. Te ingewikkeld, te mistiek of te hoog gegrepen voor een naar 'menselijke maatstaven' langlevende elf.

Stervelingen kunnen niet hun lot in totaliteit bepalen daar ben ik het mee een maar ook niet stervelingen hebben niet alle touwtjes in handen.
Het is meer zo dat de acties van andere teveel invloed op die van ons hebben.
Omdat wij hier zitten te praten, ervoor kiezen. Veranderd het lot en toekomst van een ander.
Mischien ligt er nu wel iemand op sterven langs de weg waar Samuel langs zou komen als hij niet met de rest in gesprek was geraakt.
Zo zijn er zoveel dingen die het lot bepalen dat je niet je eigen lot in handen kunt hebben.
Enne Radji ik dacht dat jullie elven toch wel iets filosofischer waren ingesteld, en dat dit soort discussies jou juist zouden aanstaan.

Wel, de ene elf is de andere niet, he. Naar mijn mening hebben wij elven al lang genoeg nagedacht over deze onderwerpen. Het heeft allemaal niet veel opgeleverd.  De gewone mensch is daar niet beter van geworden. Ik ben een elf van het volk. Dat is alles.

Zeg, lieden. Ik ben zoals ik al vertelde ben ik een speelman. Een beginnende bard die zijn leven in soberheid geniet. Het vak levert voor mij nog niet veel op, al gaat het de laatste tijd een stuk beter.
Desalniettemin kan ik rond komen van de opbrengst en kan ik op een vruchtvolle avond mijn geld rijkelijk laten rollen.

Nu dan, mijn vraag aan jullie is: Hoe doen jullie dat? Waar verdienen jullie de kost mee?

Wat bedoel je met kost Radji? Eigenlijk heb ik tot twee weken geleden nooit muntgeld gehad. Op de boerderij waar ik in mijn jeugd heb geleefd leefden wij van het land en een klein beetje van de ruil.
Bij de elfen had ieder zijn eigen taak en verscheen het voedsel gewoon op tafel als het zover was. En als we op pad waren dan aten we vruchten of wortels.
Eigenlijk heb ik dus nooit te maken gehad met kost. De natuur bood mij alle kost die ik nodig had. Tot nu dan. Het beetje geld dat ik nu heb heb ik gekregen van Gilthanas toen ik vertrok.
En ik moet je zeggen, ik vind het maar vreemd om een metalen munt te ruilen voor een overheerlijke maaltijd met een mok bier erbij.

"U bent wel nieuwsgierig, zeg, Radji. Het zal wel bij uw beroep horen. Ik heb mijn geld altijd op verschillende manieren verdiend. Lange tijd verdiende ik daarmee goed geld. Veel is van dat geld niet meer over.

Ik heb een aantal jaar voor mezelf gewerkt. Dat wil zeggen, dat ik geld wegnam waar het nodig en mogelijk was. Later ben ik samen gaan werken met een gilde. Daar heb ik vele verschillende opdrachten uitgevoerd. Over het algemeen met groot succes. Ik was zelfs op zo'n missie, voordat ik hier naar toe kwam.

Ik vind het fijn om op die manier te werken. Alleen, of heel soms met twee of drie man. Zo'n kleine groep is flexibel, stil en snel. Geen gezeur aan je hoofd van anderen."

Nieuwschierig? Haha, ja dat ben ik wel, hoewel dit geen nieuwschierigheid was. Ik probeer slechts een gesprek aan te knopen en uit te vinden wat we gemeen hebben.
Het lijkt me dat we allen reizen. Ik naar stad en land, pergin voor zijn missies, Samuel omdat hij het graag doet. Meancolin zoekt zijn vaderland,....en de kobolt?

Als Radji 'l Furiae zich realiseerd dat de kleine man nog aan tafel zit, schraapt hij zijn keel en vraagt op menselijke wijze: Zeg, Lewk. Waarom reis jij?

Hmm dit leid niet echt tot iets denk ik, mischien is het juist niet de reden dat we wel reizen maar juist de reden waarom wij niet op een plaats blijven...
Radji waarom wil je niet blijven waar je was. En begin dan niet dat je wou reizen maar de reden warom je daar weg wou. Want als een humanoide niet weg hoeft dan zal hij ook niet weg gaan tenzij er een reden is om daar niet te blijven toch?

Als Meancolin naar de reden vraagt, slikt hij even. Dan zegt hij met beheerste zachte stem:Ik ben van de laatste generaties 'l Furiae. Een eeuwen oude bloedlijn van muziekanten. Wij reizen al sinds het begin van ons bestaan. Ik ben voorbestemd om zoals mijn voorvaderen het ganze land te bereizen en het volk te inspireren.
En het is wat ik wil. Het is geweven in mijn wezen en ziel.

Vanaf een andere tafel komt een geluid, een ijle stem zingt een lied.

Hij reisde ver
En kwam weer terug
Klank verloren
En luid vergaan

Volgde zijn ster
Tot aan een brug
Voor dodenmans toren
Aan dodenmans laan

Hij trad daar binnen
Liet repareren zijn luid
Zwoor een eed
En men liet hem weer gaan

Hij vond weer zijn zinnen
Vertrok weer naar zuid
Veroorzaakte leed
Maar kwam thuis weer aan

Zo klinkt het lied
Van l'Furiae zijn vloek
Zo staat geschreven
In Hamadors boek

Nooit meer naar noord
Nog wel naar de rest
Want noord leidt tot moord
Dat weet hij best

Zo klinkt de stem van de elf

de  gnoom trekt een wenkbrau op en kijkt Radji dan geintrigeerd maar ook argwanend aan

OCC: super vet Jas!

oOc: Maar je reageert niet? :)

Door de woorden van de elf achter Radji stokt zijn stem even bij het uitspreken van zijn laatste woorden. Langzaam vult een traan het lid van Radji's oog maar weg glijd in z'n neus.
De elf zwijgt naar na maar.

Meancolin die zit nog even op zijn krukje terwijl hij aan het vreemde lied denkt en word dan ineens iets roder in zijn gezicht, hij begint wat ongemakkelijk op zijn kruk te schuiven, hij lijkt zenuwachtig en kijkt Radji regelmatig aan maar ontwijkt zijn zicht.
Op een gegeven moment wordt de spanning de kleine gnoom teveel en loopt hij op Radje af en vraagt hem zachtjes:
Radji? Over wat voor een toren heeft hij het, staat die toren nog?

Ik lust wel een nieuwe! Iemand anders ook nog een?

Radji lult gewoon om het onderwerp heen...

idd, hehe

Samuel begint al een beetje aangeschoten te geraken.

Na nog een slok van zijn bier genomen te hebben oppert hij het volgende:

Ik zie mezelf als de strijder in de groep maar ik heb zelf moeite om het moment te bepalen waarop er tot actie moet worden overgegaan, daarom zou het misschien niet verkeerd zijn om een leider aan te stellen. Een leider die beslissingen maakt op kritische momenten of gelijke stemming.

Ik geloof dat je nogal wat andere verwachtingen plaatst bij onze ontmoeting. We kennen elkaar net en jij wilt een leider kiezen??

"Een leider? Nee toch? Ik leid mezelf wel. "