Hier gaan we dus het gesprek dat jullie hadden toen jullie elkaar ontmoeten in de herberg Waarjijthuishoordalsjenietthuisbent voeren, dat is iets waar ik niet in zal posten, dus deze is in het geheel voor jullie.

ik ben buiten aan het rennen...

Maar dit speelt ervoor, toen jullie daar nog waren... dan kan als ik er niet bij ben, er toch nog gespeeld worden. Een beetje elkaar leren kennen. Jullie zaten daar best een tijdje, dus vandaar.

Kortom hier is de plaats van het eeuwige bier en gezelligheid, the place to be zou ik zo zeggen.

Ja, dus heb je vragen aan elkaar, wil je vertellen over jezelf, doe dat dan hier ;)

Pègrin zit op een gegeven moment aan de tafel, te genieten van zijn maaltijd en bier. Hij kijkt om zich heen, en het valt hem op hoe gemeleerd het gezelschap eigenlijk is. Hij vraagt zich af hoe iedereen hier terecht gekomen is. Van zichzelf weet hij het wel, maar zou iedereen hier ze toevallig terecht zijn gekomen? Hij besluit het te vragen.

"Zeg, zelf ben ik hier zonder ook maar enige sturing terecht gekomen. Ook het toeval lijkt enige invloed gespeeld te hebben. Hoe zijn jullie hier eigenlijk terecht gekomen? Ben ik de enige die zich afvraagt, waarom wij nu hier tezamen zijn?"

Als enkelen aan de tafel hem wat verbaasd aankijken, bedenkt Pègrin zich dat hij deze vraag min of meer al gesteld heeft. Hij zegt: "Enkelen van u heeft al een en ander verteld over zijn geschiedenis. Dat waren mooie, soms verbaende, verhalen. Maar dat is niet zozeer wat ik bedoel.

Ik wil meer uitzoeken of er een overeenkomst is in de manier waarop we hier in deze herberg terecht gekomen zijn. Dus heb ik het over de laatste dagen of weken, voordat we ieder voor zich besloten om naar dit dorpje te komen."

Daar kan ik vrij kort over zijn, mens. Precies zoals het u wel zal bevallen.

Ik ben een reiziger die stad en land afreist om mijn kunsten te vertonen voor de mensch. Zonder einde.  We reizen, spelen, dansen en lachen, maken nieuwe vrienden en nemen afscheid van hij die ons tijdelijk onderdak boodt in ruil voor een avond gevult met onze kunsten. Je kent het wel.
Ik reis niet zonder doel. Geenzins, heer, nee nee. Mijn doel is een hoger, dat niet te bevatten is in mijn lompe woorden. Alleen de muze kan deze vertalen in de woorden die de mensch in dit land gebruikt. Dit doel kan alleen worden bezongen door de grootmeesters van mijn tijd, Pegrin. Ik ben daar nog maar een beginner in ziet u. Mijn 30 jaar ervaring zijn daarvoor nog niet toereikent.

Als je een overeenkomst zoekt in onze reizen en dit dorpje, dan kan je beter beginnen bij iemand die doelgerichter naar deze plek is gekomen.

Eigenlijk was het voor mij puur toeval dat ik juist op dit tijdstip in dit dorp aankwam. Zoasl ik al verteld heb woonde ik hiervoor in een elven dorp sinds een aantal jaren.
Zoals gebruikelijk bij de elven gaat het leven heel rustig voorbij, voor mij te rustig. Hele kleine dingen zijn daar zo anders dat dat gevolgen heeft voor de grote dingen. En om mijzelf niet te verliezen en in een leven terecht te komen waarin ik op een dag zou beseffen dat ik oud en uitgeleefd zou zijn heb ik op een zekere dag besloten dat leven vaarwel te zeggen en mijn geluk te beproeven in de wijde wereld. Deze zekere dag zou je het lot kunnen noemen als je geloofd dat we hier niet met toeval tegelijkertijd zijn aangekomen.

Een begrijpelijke reactie voor een mens. Voor hen die in onze steden leven maar niet onze levensduur hebben, is het vaak moeilijk te accepteren dat wij de dagen van ons leven niet tellen en ons geen zorgen maken over de jaren die voorbij gaan.
Wij leven om te leven en genieten van de tijd die ons gegeven is. Haastig zijn is geen eigenschap die een elf siert, beste Samuel. Ik geloof dat de mens het wel waardeerd als zijn naasten het kort en bondig houd. Daar zou ik wellicht ook zo over denken als ik maar 70 jaar zou leven.

Begrijp mij niet verkeerd Radji, ook mensen leven om te leven en te genieten, alleen niet op de manier waarop elfen dat doen. Wij mensen moeten zuinig zijn met de tijd die ons gegund is en hebben dus vaak de drang om de tijd op een praktische manier te benutten. Op manier kan je ook genieten, zeker als mens zijnde.

Tja hoe ben ik hier gekomen.
Zowel toeval als ongeluk als planing als uitdaging.
Dat is een lang verhaal waar ik jullie een deel van zal vertellen:
zoals ik al vertelde ik ben hier op dit werelddeel een tijd geleden gestrand, ongeveer vier en een half jaar geleden nu.
Ik heb rond gerezen en veel informatie proberen te vergaren over mijn volk en hoe daar te komen en of ik op het juiste wereld deel ben aangekomen waar ik aanvangkelijk naar op weg was.
Maar tot mijn grote teleurstelling heb ik nog steeds niks kunnen vinden over zowel mijn volk als mijn doel.
Meancolin Queerco Disrupilar Pestilan Flimo stopt even met zijn verhaal en slaakt een diepe zucht alsof hij terug denkt aan iets wat hij vergeten is. (hoe je dat kunt herinneren is een raadsel maar daar lijkt het wel op)
Dit is voor mij erg droevig want ik wil graag weer tussen mijn soortgenoten zijn en samen met hun strijden. En ervaringen op doen.
Ik heb ongeveer een half jaar geleden de moed opgegeven.
Weer houd Meancolin Queerco Disrupilar Pestilan Flimo even een droevige stilte. Als hij merkt dat iedereen hem vragend aan zit te kijken zet hij een van zijn grootste glimlachen op die goed te zien is vanwege zijn korte neus en grote mond. En vervolgd dan zijn verhaal
Vanaf toen ben ik mij gaan concentreren op het heden en mijn toekomst op deze wereld en welke rol ik hier kan vervullen voor mijzelf en de mensen om mij heen.
Hij kijkt even om zich heen en kijkt iedereen nog eventjes vriendelijk aan.
Ik was hier kort geleden niet ver vandaan toen ik over deze plek las, over dat dit dorp sterk aan het groeien is om toch lichtelijk onverklaarbare reden. Ok het komt door handel maar waarom is de handelvoering hier zo goed.
Ook las ik in het boek dat er hier een tinteling in de lucht hangt die hij kon voelen hoe licht ook en dat het niet zozeer met magie te maken had maar met iets anders.
En toen ik dat las wist ik zeker dat ik hierheen moest trekken. Ik hoopte om hier ook die tinteling te voelen en om te kunnen begrijpen waar die vandaan kwam maar dat is mij nog niet gelukt maar mischien heb ik nog niet genoeg ervaring met dat soort dingen om dat ook aan te kunnen voelen.



Ik hoop dat jullie hier iets mee kunnen en mischien heeft een van jullie wel een "magische" tinteling in deze contrijen gevoeld.
This message was last edited by the player at 18:11, Tue 25 May 2004.

(Sorry, hoor hier eigenlijk niet thuis... ;) .... maar leuk dit :) )

Volgens mij ben ik niet geleid door een zekere tinteling hoor Flimo, al geloof ik ook niet echt dat het puur toeval was dat wij hier op precies hetzelfde moment aankwamen.

Hey Flimo, zou jij dat gevoel dat die tinteling jou gaf kunnen omschrijven?

Radji kijkt nieuwsgierig naar de gnoom

Nadat Pègrin enige tijd geluisterd heeft naar wat anderen vertellen, besluit hij om zelf ook wat prijs te geven van zijn verleden.

"Wat mij bestreft is het ook toeval, dat ik nu hier zit. Ik was aan het werk, voor mijn gilde, toen ik een groep soldaten voorbij zag trekken. Gedreven door een innerlijke onrust, dus niet opgelegd door anderen, besloot ik hen te volgen. Mijn werk achterlatend, reisde ik een aantal dagen mee met de groep soldaten. Toen zij naar het buurland trokken, besloot ik een andere weg in te slaan. Al snel stond ik hier, op het plein."

Pègrin denkt even na "Misschien lijkt mijn motivatie nog wel het meest op die van u, Samuel. Toch zie ik verder weinig overeenkomst tussen ons. Vreemd"

Ha, de toekomst is al geschreven mijn beste, maar het is niet aan ons om deze te doorgronden voor de tijd er rijp voor is. De paden die nog moeten komen zullen ons mogelijk onthullen wat ons allen vandaag naar dit dorpje bracht. 

"Ik moet niet zo veel hebben van zo'n vastgelegde toekomst. Geloof er niets van. Waar ik wel in geloof, is het geld dat we kunnen verdienen met avonturen, als die komen."

Mischien was ik niet helemaal duidelijk maar ik ben niet geleid door een tinteling en ik heb hem ook niet gevoeld maar ik ben juist hierheen gekomen om te kijken of ik die kon voelen en dat is dus niet zo helaas

Als antwoord op Radji's opmerking.
Radji ik moet toch zeggen dat ik het er niet mee eens ben dat alles al vastligd en dat wij het enkel kunnen bewandellen.
Het is namenlijk zo dat als ik mij heel erg concentreer dat ik een soort van ingeving krijg over het feit of een bepaalde actie goed is voor mij of slecht. Op dat moment kan ik nogsteeds het ene voor het andere kiezen. Dus ons lot is een hele grote boom met oneindig veel mogelijkheden en we beginnen bij de stam om dan uitijndelijk op een van de blaadjes terecht te komen. Alle blaadjes zijn er wel maar je moet besluiten welke splitsing je neemt. Op deze manier heb je dus de mogelijkheid om je lot te kiezen.

Ik spreek niet van een toekomst die vast staat. De toekomst is geschreven door het lot. Dat wil niet zeggen dat we geen keuzes kunnen maken in ons leven.De weg kunnen bewandelen die we in ons leven is slecht een keuze tussen vastgelegde lotswegen .

Nadat Lewk de hele herberg wel drie keer bekeken heeft, wordt zijn stilte toch wel erg duidelijk. Hij zucht, schraapt zijn keel en vraagt voorzichtig

"Lekkerrr weerrr, niet?"

Dorstig weer

Laten we nog een biertje doen

"Maar Maencolin, om een lot te kunnen kiezen, moet men het toch kennen. Anders is er immers geen sprake van een keuze. Nee, dan zou iemand ver in de toekomst moeten kunnen kijken."

Nou je moet het zo zien er wordt een keuze aan jou of aan iemand die jij goed kent en invloed op jou kan hebben gesteld.
En dan kun je dus de ene tak op lopen of een andere.
Alsof je als mier een boom beklimt en de ene keer ga je naar rechts de andere keer naar links.
En er zijn ook nog omstandigheden die voor jou soms zelfs onbewust een keuze maken voor jou.
Sommige blaadjes zitten in het zonlicht en andere in de schadus en daarom moet je zo vaak mogelijk de beste keuze maken en ja dan komt je leven tot een goed einde op een zonnig blaadje hoog in de boom.
Dat is tenminste hoe ik dit filosofisch heb beredeneerd aan de hand van inzichten die ik in het verleden heb gehad door mijn geestkracht te gebruiken om te helpen bij het maken van de juiste keuze, en ik heb meestal de goeie genomen, helaas heeft iemand een poos geleden voor mij een keuze gemaakt, eigenlijk wel meerdere personen. Waardoor ik hier nu gestrand ben.

Maar wat stelt het blad dan voor in jou verhaal Flimo? Is dat het einde van je leven, want daar houdt de boom op. Is het zo dat als je het blad hebt bereikt dat je leven op een eind loopt en dat je dan kan zien of het eindigt in de schaduw of in de zon ofzo?

"Als ik het me goed herinner, mijn beste Maencolin, vertelde je me niets tot weinig te herinneren van je vroegere wereld. Hoe kun je dan weten dat andere mensen toen voor jou de slechte keuzes gemaakt hebben?

Om eerlijk te zijn komt het op mij wat makkelijk over: ik maak voor mezelf de goede keuzes, terwijl de verkeerde keuzes door een ander gemaakt zijn."

Pègrin kijkt vriendelijk naar Maencolin. Ik zijn blik is wel een vastberadenheid te zien, om niet toe te geven in deze discussie.

Pègrin beseft dat hij een discussie is begonnen, zonder voor drank te zorgen. Hoewel hij niet zoveel op heeft met sociale codes, probeert hij soms toch zijn best te doen. "Portus! mogen we nog wat te drinken bestellen?"

Hij zegt tegen de groep: "Laten we vooral wat drinken." Tegen Portus zal hij zeggen: "Voor mij een stevig bier, alstublieft"

Wijn: 5 cp, voor normale per glas
Bier: 2 cp per kroes
Water: Gratis!

Iets anders: Vraag het maar aan Portus, maar dit is een richtlijn

"Dat zijn prima prijzen. Ze zijn minder hoog dan sommige herbergen waar ik vandaan kom. Daar heb ik vaak veel meer geld verloren. En uw bier smaakt me prima!"

Lewk neemt nog wat water.

Mijn beste Pegrin ik wil zeker niet zeggen dat ik altijd de juiste keuze maak maar ik kan me wel degelijk herinneren dat ik op reis ben gegaan door besluiten van anderen en daardoor hier terecht ben gekomen.
Ik wil ook niet zeggen dat dit deel van de boom een schaduwgedeelte is van mijn boom maar dat is wel mogelijk want ik ben ineens alles kwijt.
En over mijn verleden ik weet nog wel een paar dingen maar die bewaar ik voor mijzelf want die zijn mij zeer dierbaar omdat dat het enige dingen zijn die mij herinneren aan wie ik ooit was en met wie ik was.

"Oh, dan heb ik u denk ik verkeerd begrepen. Mocht u ooit nog verder willen vertellen, dan ben ik zeer benieuwd. Zowel deze discussie, als uw verleden intrigeren mij.

De vraag die echter blijft bestaan, is hoe we bij een splitsing te weten kunnen komen, waarheen de takken leiden. Is het naar schaduw of zonlicht? Achteraf is een gemaakte keuze vaak te overzien, maar zouden er mensen zijn die hun lot daadwerkelijk kunnen kiezen? Daarvan ben ik zeker nog niet overtuigd."
This message was last edited by the player at 18:04, Sat 29 May 2004.

"Wat zitten toch tegen elkaar te praten! Also ze elkaar al jaren kennen..."

Ach, wat doet het er toch toe. Wij zijn in dat perspectief maar sterfelijke menschen. Wij bepalen meestal niet welke wegen de wereld zal bewandelen. Dat is een vergissing die volgens mij menig mensch maakt. Kijk, het het lot dat ons in zijn ban houd, het is de wereld die met zijn ijzeren greep de mensch in zijn lot mee sleurt.
Nuttig de dagelijkse geneuten en vier uw leven in geluk. Dat is de raad die ik mezelf altijd geef. De rest, ach.. Te ingewikkeld, te mistiek of te hoog gegrepen voor een naar 'menselijke maatstaven' langlevende elf.

Stervelingen kunnen niet hun lot in totaliteit bepalen daar ben ik het mee een maar ook niet stervelingen hebben niet alle touwtjes in handen.
Het is meer zo dat de acties van andere teveel invloed op die van ons hebben.
Omdat wij hier zitten te praten, ervoor kiezen. Veranderd het lot en toekomst van een ander.
Mischien ligt er nu wel iemand op sterven langs de weg waar Samuel langs zou komen als hij niet met de rest in gesprek was geraakt.
Zo zijn er zoveel dingen die het lot bepalen dat je niet je eigen lot in handen kunt hebben.
Enne Radji ik dacht dat jullie elven toch wel iets filosofischer waren ingesteld, en dat dit soort discussies jou juist zouden aanstaan.

Wel, de ene elf is de andere niet, he. Naar mijn mening hebben wij elven al lang genoeg nagedacht over deze onderwerpen. Het heeft allemaal niet veel opgeleverd.  De gewone mensch is daar niet beter van geworden. Ik ben een elf van het volk. Dat is alles.

Zeg, lieden. Ik ben zoals ik al vertelde ben ik een speelman. Een beginnende bard die zijn leven in soberheid geniet. Het vak levert voor mij nog niet veel op, al gaat het de laatste tijd een stuk beter.
Desalniettemin kan ik rond komen van de opbrengst en kan ik op een vruchtvolle avond mijn geld rijkelijk laten rollen.

Nu dan, mijn vraag aan jullie is: Hoe doen jullie dat? Waar verdienen jullie de kost mee?

Wat bedoel je met kost Radji? Eigenlijk heb ik tot twee weken geleden nooit muntgeld gehad. Op de boerderij waar ik in mijn jeugd heb geleefd leefden wij van het land en een klein beetje van de ruil.
Bij de elfen had ieder zijn eigen taak en verscheen het voedsel gewoon op tafel als het zover was. En als we op pad waren dan aten we vruchten of wortels.
Eigenlijk heb ik dus nooit te maken gehad met kost. De natuur bood mij alle kost die ik nodig had. Tot nu dan. Het beetje geld dat ik nu heb heb ik gekregen van Gilthanas toen ik vertrok.
En ik moet je zeggen, ik vind het maar vreemd om een metalen munt te ruilen voor een overheerlijke maaltijd met een mok bier erbij.

"U bent wel nieuwsgierig, zeg, Radji. Het zal wel bij uw beroep horen. Ik heb mijn geld altijd op verschillende manieren verdiend. Lange tijd verdiende ik daarmee goed geld. Veel is van dat geld niet meer over.

Ik heb een aantal jaar voor mezelf gewerkt. Dat wil zeggen, dat ik geld wegnam waar het nodig en mogelijk was. Later ben ik samen gaan werken met een gilde. Daar heb ik vele verschillende opdrachten uitgevoerd. Over het algemeen met groot succes. Ik was zelfs op zo'n missie, voordat ik hier naar toe kwam.

Ik vind het fijn om op die manier te werken. Alleen, of heel soms met twee of drie man. Zo'n kleine groep is flexibel, stil en snel. Geen gezeur aan je hoofd van anderen."

Nieuwschierig? Haha, ja dat ben ik wel, hoewel dit geen nieuwschierigheid was. Ik probeer slechts een gesprek aan te knopen en uit te vinden wat we gemeen hebben.
Het lijkt me dat we allen reizen. Ik naar stad en land, pergin voor zijn missies, Samuel omdat hij het graag doet. Meancolin zoekt zijn vaderland,....en de kobolt?

Als Radji 'l Furiae zich realiseerd dat de kleine man nog aan tafel zit, schraapt hij zijn keel en vraagt op menselijke wijze: Zeg, Lewk. Waarom reis jij?

Hmm dit leid niet echt tot iets denk ik, mischien is het juist niet de reden dat we wel reizen maar juist de reden waarom wij niet op een plaats blijven...
Radji waarom wil je niet blijven waar je was. En begin dan niet dat je wou reizen maar de reden warom je daar weg wou. Want als een humanoide niet weg hoeft dan zal hij ook niet weg gaan tenzij er een reden is om daar niet te blijven toch?

Als Meancolin naar de reden vraagt, slikt hij even. Dan zegt hij met beheerste zachte stem:Ik ben van de laatste generaties 'l Furiae. Een eeuwen oude bloedlijn van muziekanten. Wij reizen al sinds het begin van ons bestaan. Ik ben voorbestemd om zoals mijn voorvaderen het ganze land te bereizen en het volk te inspireren.
En het is wat ik wil. Het is geweven in mijn wezen en ziel.

Vanaf een andere tafel komt een geluid, een ijle stem zingt een lied.

Hij reisde ver
En kwam weer terug
Klank verloren
En luid vergaan

Volgde zijn ster
Tot aan een brug
Voor dodenmans toren
Aan dodenmans laan

Hij trad daar binnen
Liet repareren zijn luid
Zwoor een eed
En men liet hem weer gaan

Hij vond weer zijn zinnen
Vertrok weer naar zuid
Veroorzaakte leed
Maar kwam thuis weer aan

Zo klinkt het lied
Van l'Furiae zijn vloek
Zo staat geschreven
In Hamadors boek

Nooit meer naar noord
Nog wel naar de rest
Want noord leidt tot moord
Dat weet hij best

Zo klinkt de stem van de elf

de  gnoom trekt een wenkbrau op en kijkt Radji dan geintrigeerd maar ook argwanend aan

OCC: super vet Jas!

oOc: Maar je reageert niet? :)

Door de woorden van de elf achter Radji stokt zijn stem even bij het uitspreken van zijn laatste woorden. Langzaam vult een traan het lid van Radji's oog maar weg glijd in z'n neus.
De elf zwijgt naar na maar.

Meancolin die zit nog even op zijn krukje terwijl hij aan het vreemde lied denkt en word dan ineens iets roder in zijn gezicht, hij begint wat ongemakkelijk op zijn kruk te schuiven, hij lijkt zenuwachtig en kijkt Radji regelmatig aan maar ontwijkt zijn zicht.
Op een gegeven moment wordt de spanning de kleine gnoom teveel en loopt hij op Radje af en vraagt hem zachtjes:
Radji? Over wat voor een toren heeft hij het, staat die toren nog?

Ik lust wel een nieuwe! Iemand anders ook nog een?

Radji lult gewoon om het onderwerp heen...

idd, hehe

Samuel begint al een beetje aangeschoten te geraken.

Na nog een slok van zijn bier genomen te hebben oppert hij het volgende:

Ik zie mezelf als de strijder in de groep maar ik heb zelf moeite om het moment te bepalen waarop er tot actie moet worden overgegaan, daarom zou het misschien niet verkeerd zijn om een leider aan te stellen. Een leider die beslissingen maakt op kritische momenten of gelijke stemming.

Ik geloof dat je nogal wat andere verwachtingen plaatst bij onze ontmoeting. We kennen elkaar net en jij wilt een leider kiezen??

"Een leider? Nee toch? Ik leid mezelf wel. "