Als enkelen aan de tafel hem wat verbaasd aankijken, bedenkt Pègrin zich dat hij deze vraag min of meer al gesteld heeft. Hij zegt: "Enkelen van u heeft al een en ander verteld over zijn geschiedenis. Dat waren mooie, soms verbaende, verhalen. Maar dat is niet zozeer wat ik bedoel.

Ik wil meer uitzoeken of er een overeenkomst is in de manier waarop we hier in deze herberg terecht gekomen zijn. Dus heb ik het over de laatste dagen of weken, voordat we ieder voor zich besloten om naar dit dorpje te komen."

Daar kan ik vrij kort over zijn, mens. Precies zoals het u wel zal bevallen.

Ik ben een reiziger die stad en land afreist om mijn kunsten te vertonen voor de mensch. Zonder einde.  We reizen, spelen, dansen en lachen, maken nieuwe vrienden en nemen afscheid van hij die ons tijdelijk onderdak boodt in ruil voor een avond gevult met onze kunsten. Je kent het wel.
Ik reis niet zonder doel. Geenzins, heer, nee nee. Mijn doel is een hoger, dat niet te bevatten is in mijn lompe woorden. Alleen de muze kan deze vertalen in de woorden die de mensch in dit land gebruikt. Dit doel kan alleen worden bezongen door de grootmeesters van mijn tijd, Pegrin. Ik ben daar nog maar een beginner in ziet u. Mijn 30 jaar ervaring zijn daarvoor nog niet toereikent.

Als je een overeenkomst zoekt in onze reizen en dit dorpje, dan kan je beter beginnen bij iemand die doelgerichter naar deze plek is gekomen.

Eigenlijk was het voor mij puur toeval dat ik juist op dit tijdstip in dit dorp aankwam. Zoasl ik al verteld heb woonde ik hiervoor in een elven dorp sinds een aantal jaren.
Zoals gebruikelijk bij de elven gaat het leven heel rustig voorbij, voor mij te rustig. Hele kleine dingen zijn daar zo anders dat dat gevolgen heeft voor de grote dingen. En om mijzelf niet te verliezen en in een leven terecht te komen waarin ik op een dag zou beseffen dat ik oud en uitgeleefd zou zijn heb ik op een zekere dag besloten dat leven vaarwel te zeggen en mijn geluk te beproeven in de wijde wereld. Deze zekere dag zou je het lot kunnen noemen als je geloofd dat we hier niet met toeval tegelijkertijd zijn aangekomen.

Een begrijpelijke reactie voor een mens. Voor hen die in onze steden leven maar niet onze levensduur hebben, is het vaak moeilijk te accepteren dat wij de dagen van ons leven niet tellen en ons geen zorgen maken over de jaren die voorbij gaan.
Wij leven om te leven en genieten van de tijd die ons gegeven is. Haastig zijn is geen eigenschap die een elf siert, beste Samuel. Ik geloof dat de mens het wel waardeerd als zijn naasten het kort en bondig houd. Daar zou ik wellicht ook zo over denken als ik maar 70 jaar zou leven.

Begrijp mij niet verkeerd Radji, ook mensen leven om te leven en te genieten, alleen niet op de manier waarop elfen dat doen. Wij mensen moeten zuinig zijn met de tijd die ons gegund is en hebben dus vaak de drang om de tijd op een praktische manier te benutten. Op manier kan je ook genieten, zeker als mens zijnde.

Tja hoe ben ik hier gekomen.
Zowel toeval als ongeluk als planing als uitdaging.
Dat is een lang verhaal waar ik jullie een deel van zal vertellen:
zoals ik al vertelde ik ben hier op dit werelddeel een tijd geleden gestrand, ongeveer vier en een half jaar geleden nu.
Ik heb rond gerezen en veel informatie proberen te vergaren over mijn volk en hoe daar te komen en of ik op het juiste wereld deel ben aangekomen waar ik aanvangkelijk naar op weg was.
Maar tot mijn grote teleurstelling heb ik nog steeds niks kunnen vinden over zowel mijn volk als mijn doel.
Meancolin Queerco Disrupilar Pestilan Flimo stopt even met zijn verhaal en slaakt een diepe zucht alsof hij terug denkt aan iets wat hij vergeten is. (hoe je dat kunt herinneren is een raadsel maar daar lijkt het wel op)
Dit is voor mij erg droevig want ik wil graag weer tussen mijn soortgenoten zijn en samen met hun strijden. En ervaringen op doen.
Ik heb ongeveer een half jaar geleden de moed opgegeven.
Weer houd Meancolin Queerco Disrupilar Pestilan Flimo even een droevige stilte. Als hij merkt dat iedereen hem vragend aan zit te kijken zet hij een van zijn grootste glimlachen op die goed te zien is vanwege zijn korte neus en grote mond. En vervolgd dan zijn verhaal
Vanaf toen ben ik mij gaan concentreren op het heden en mijn toekomst op deze wereld en welke rol ik hier kan vervullen voor mijzelf en de mensen om mij heen.
Hij kijkt even om zich heen en kijkt iedereen nog eventjes vriendelijk aan.
Ik was hier kort geleden niet ver vandaan toen ik over deze plek las, over dat dit dorp sterk aan het groeien is om toch lichtelijk onverklaarbare reden. Ok het komt door handel maar waarom is de handelvoering hier zo goed.
Ook las ik in het boek dat er hier een tinteling in de lucht hangt die hij kon voelen hoe licht ook en dat het niet zozeer met magie te maken had maar met iets anders.
En toen ik dat las wist ik zeker dat ik hierheen moest trekken. Ik hoopte om hier ook die tinteling te voelen en om te kunnen begrijpen waar die vandaan kwam maar dat is mij nog niet gelukt maar mischien heb ik nog niet genoeg ervaring met dat soort dingen om dat ook aan te kunnen voelen.



Ik hoop dat jullie hier iets mee kunnen en mischien heeft een van jullie wel een "magische" tinteling in deze contrijen gevoeld.
This message was last edited by the player at 18:11, Tue 25 May 2004.

(Sorry, hoor hier eigenlijk niet thuis... ;) .... maar leuk dit :) )

Volgens mij ben ik niet geleid door een zekere tinteling hoor Flimo, al geloof ik ook niet echt dat het puur toeval was dat wij hier op precies hetzelfde moment aankwamen.

Hey Flimo, zou jij dat gevoel dat die tinteling jou gaf kunnen omschrijven?

Radji kijkt nieuwsgierig naar de gnoom

Nadat Pègrin enige tijd geluisterd heeft naar wat anderen vertellen, besluit hij om zelf ook wat prijs te geven van zijn verleden.

"Wat mij bestreft is het ook toeval, dat ik nu hier zit. Ik was aan het werk, voor mijn gilde, toen ik een groep soldaten voorbij zag trekken. Gedreven door een innerlijke onrust, dus niet opgelegd door anderen, besloot ik hen te volgen. Mijn werk achterlatend, reisde ik een aantal dagen mee met de groep soldaten. Toen zij naar het buurland trokken, besloot ik een andere weg in te slaan. Al snel stond ik hier, op het plein."

Pègrin denkt even na "Misschien lijkt mijn motivatie nog wel het meest op die van u, Samuel. Toch zie ik verder weinig overeenkomst tussen ons. Vreemd"

Ha, de toekomst is al geschreven mijn beste, maar het is niet aan ons om deze te doorgronden voor de tijd er rijp voor is. De paden die nog moeten komen zullen ons mogelijk onthullen wat ons allen vandaag naar dit dorpje bracht. 

"Ik moet niet zo veel hebben van zo'n vastgelegde toekomst. Geloof er niets van. Waar ik wel in geloof, is het geld dat we kunnen verdienen met avonturen, als die komen."

Mischien was ik niet helemaal duidelijk maar ik ben niet geleid door een tinteling en ik heb hem ook niet gevoeld maar ik ben juist hierheen gekomen om te kijken of ik die kon voelen en dat is dus niet zo helaas

Als antwoord op Radji's opmerking.
Radji ik moet toch zeggen dat ik het er niet mee eens ben dat alles al vastligd en dat wij het enkel kunnen bewandellen.
Het is namenlijk zo dat als ik mij heel erg concentreer dat ik een soort van ingeving krijg over het feit of een bepaalde actie goed is voor mij of slecht. Op dat moment kan ik nogsteeds het ene voor het andere kiezen. Dus ons lot is een hele grote boom met oneindig veel mogelijkheden en we beginnen bij de stam om dan uitijndelijk op een van de blaadjes terecht te komen. Alle blaadjes zijn er wel maar je moet besluiten welke splitsing je neemt. Op deze manier heb je dus de mogelijkheid om je lot te kiezen.

Ik spreek niet van een toekomst die vast staat. De toekomst is geschreven door het lot. Dat wil niet zeggen dat we geen keuzes kunnen maken in ons leven.De weg kunnen bewandelen die we in ons leven is slecht een keuze tussen vastgelegde lotswegen .

Nadat Lewk de hele herberg wel drie keer bekeken heeft, wordt zijn stilte toch wel erg duidelijk. Hij zucht, schraapt zijn keel en vraagt voorzichtig

"Lekkerrr weerrr, niet?"

Dorstig weer

Laten we nog een biertje doen

"Maar Maencolin, om een lot te kunnen kiezen, moet men het toch kennen. Anders is er immers geen sprake van een keuze. Nee, dan zou iemand ver in de toekomst moeten kunnen kijken."

Nou je moet het zo zien er wordt een keuze aan jou of aan iemand die jij goed kent en invloed op jou kan hebben gesteld.
En dan kun je dus de ene tak op lopen of een andere.
Alsof je als mier een boom beklimt en de ene keer ga je naar rechts de andere keer naar links.
En er zijn ook nog omstandigheden die voor jou soms zelfs onbewust een keuze maken voor jou.
Sommige blaadjes zitten in het zonlicht en andere in de schadus en daarom moet je zo vaak mogelijk de beste keuze maken en ja dan komt je leven tot een goed einde op een zonnig blaadje hoog in de boom.
Dat is tenminste hoe ik dit filosofisch heb beredeneerd aan de hand van inzichten die ik in het verleden heb gehad door mijn geestkracht te gebruiken om te helpen bij het maken van de juiste keuze, en ik heb meestal de goeie genomen, helaas heeft iemand een poos geleden voor mij een keuze gemaakt, eigenlijk wel meerdere personen. Waardoor ik hier nu gestrand ben.

Maar wat stelt het blad dan voor in jou verhaal Flimo? Is dat het einde van je leven, want daar houdt de boom op. Is het zo dat als je het blad hebt bereikt dat je leven op een eind loopt en dat je dan kan zien of het eindigt in de schaduw of in de zon ofzo?

"Als ik het me goed herinner, mijn beste Maencolin, vertelde je me niets tot weinig te herinneren van je vroegere wereld. Hoe kun je dan weten dat andere mensen toen voor jou de slechte keuzes gemaakt hebben?

Om eerlijk te zijn komt het op mij wat makkelijk over: ik maak voor mezelf de goede keuzes, terwijl de verkeerde keuzes door een ander gemaakt zijn."

Pègrin kijkt vriendelijk naar Maencolin. Ik zijn blik is wel een vastberadenheid te zien, om niet toe te geven in deze discussie.

Pègrin beseft dat hij een discussie is begonnen, zonder voor drank te zorgen. Hoewel hij niet zoveel op heeft met sociale codes, probeert hij soms toch zijn best te doen. "Portus! mogen we nog wat te drinken bestellen?"

Hij zegt tegen de groep: "Laten we vooral wat drinken." Tegen Portus zal hij zeggen: "Voor mij een stevig bier, alstublieft"

Wijn: 5 cp, voor normale per glas
Bier: 2 cp per kroes
Water: Gratis!

Iets anders: Vraag het maar aan Portus, maar dit is een richtlijn

"Dat zijn prima prijzen. Ze zijn minder hoog dan sommige herbergen waar ik vandaan kom. Daar heb ik vaak veel meer geld verloren. En uw bier smaakt me prima!"