Radjis ogen worden groot van verwondering als de stenen muur om het stadje verrijst. Zonder er over na te denken zakt de elf een beetje door zijn knieën en legt zijn linkerhand op het gevest van de houten rapier.
Bij de duivels van Tormentire, wat gebeurd er nu? Dit gebeurde de vorige keer niet!

Ja. Als ik het over zwart steen heb, bedoel ik dat steen. Als jullie er een naam voor willen verzinnen die een beetje tof is ofzo, dan zal ik het voortaan zo noemen... natuurlijk heeft het ook een echte naam, maar kom daar maar is achter! :D

Noem het maar Obsidiaan.

"Het lijkt wel alsof we errr niet meerrr uit kunnen. Gelukkig zijn er hierrr geen vijanden."
This message was last edited by the GM at 12:51, Fri 15 Sept 2006.

(Tis maar twintig centimeter hoog hoor :D)

Apart, heel apart. Ik vraag me af waar dat spul toch vandaan komt en wat de oorzaak is dat het ontstaat.
Laten we voort maken, ik wil zo snel mogelijk verder.
Als ik het goed heb kunnen we wel een dag missen om Malcon te bevrijden, zeker als we ook nog eens paarden weten te bemachtigen. Ik hoop dat we uit het bereik van hetzwarte onbeschadigbare steen kunnen komen want dat spul bevalt mij niet.
Laten we maar snel gaan slapen en dan morgen vroeg met de paarden vertrekken om Malcon te redden dan hebben we tenminste een volle dag om te reizen en dat mmoet volgens mij wel voldoende zijn.
Laten we dan terug gaan naar Glimmershine en dan naar de verdoemde halfling gaan zoeken.

Ik waardeer uw gastvrijheid Nestor en mijn naam is Meancolin Queerco Disrupilar Pestilan Flimo, maar u mag mij wel gewoon Meancolin noemen.

De heer Schalk kijkt een beetje vreemd op als hij meancolins woorden hoort. Ook schiet zijn blik even langs Samuel:

"Jullie noemen mij Nestor... Hoe kennen jullie mijn naam en wat geeft jullie het recht mij met mijn voornaam aan te spreken? En waarom zou ik u, meneer Flimo, aanspreken alsof we elkaar kennen? Ik heb toch het idee dat u mij voor het eerst ontmoet, of zit ik er naast... En waar haalt u het geld vandaan om een paard te kunnen huren of kopen?"

Hij lijkt nog even wat verder te denken en zegt dan:

"Waarom kunt u 'een dag missen' om malcon te bevrijden? Wie houdt hem dan gevangen? Wat weet u dat ik niet weet? En wat, mag ik u vragen, doet dat steen hier? En wat weet u van een verdoemde halfling af, behalve dan dat Malcon er door een meegenomen lijkt te zijn? U mag bij mij komen eten, maar ik wil antwoorden. Is dat goed?"

Coutier begint langzaam in de richting van zijn tempel te lopen. Hij lijkt bang, ontheemd. Verdwaast zet hij stap voor stap in de semi-goede richting. de kring van stenen wacht op hem. Zachtjes fluistert hij naar Inuïa:

"Gezegend zij gij, die van de zon is.
De ene die de wereld omsluit
Verdelend u kracht, groot is uw macht
De een die splitst alle andere acht.

Och zijd gij niet vuur, zijd gij niet aarde
Zijd gij niet de zee en de lucht tegelijk
Draagt gij niet het domein van de zon
Maakt gij niet tussen rijken uw rijk.

Inuïa, geef mij de kracht te begrijpen
Zodat ik leer van andermans plan
Leer mij mijn leer met wijsheid verrijken
Laat mij trekken uw en mijn plan.

Inuïa die heerst over al onze zielen
Laat mij nu gaan, een dienaar in uw naam
Om de wereld te vertellen dat gij mij leeft
En dat gij om de zielen van de armen geeft"

Heer Schalk, wij zijn bereid u te vertellen wat wij weten, maar dat doe ik liever op een rustige plek. Als uw aanbod nog geldt, vergezellen wij u graag naar uw woning, opdat we daar in alle rust kunnen converseren.

Tegen de rest zegt hij: Met Courtier kunnen we later ook spreken, als we willen weten wat er met hem gebeurd is. Al vraag ik me af of hij zijn verstand niet heeft verloren door de verschikkelijke gebeurtenissen.

Samuel richt zich tot Nestor Schalk en zegt:

Maakt u zich niet ongerust, we zijn hier uitsluitend met goede bedoelingen. Wij begrijpen dat alles dat zich hier op dit moment afspeelt onbegrijpelijk moet zijn voor u, maar na een goede maaltijd zijn wij best bereidt om opheldering te geven.

Nestor houdt zijn hoofd een beetje schuin en kijkt met bijna geheel toegeknepen ogen naar jullie allen. Dan zegt hij:

"Volgt u mij als het u belieft naar mijn huis, zodat we kunnen praten in rust, met een goede maaltijd en een lekker glas wijn als welkome afleiding."

Dan stapt hij over de zwarte rand heen en loopt voor jullie uit naar zijn huis.

Daar aangekomen wordt de deur geopend door een wild uitziende bediende, deze stelt echter geen vragen maar laat jullie binnen... Al gromt hij wel wat. Nestor lijkt zich hier aardig aan te storen, kijkt even twijfelend, maar leidt jullie dan naar zijn eetzaaltje. Daar staat een tafel reeds gedekt. Snel worden er extra borden en bestek gepakt door de ober en dan kunnen ook jullie plaats nemen. Er is gedekt voor zeven personen. Zal de ober meeëten of kom er nog een gast?

"Zal de oberrr mee-eten of komt er nog een gast?" vraagt Lewk Nestor.

"De ober... Mee-eten?"

Even kijkt hij je niet begrijpend aan, dan worden z'n ogen even groot, om meteen weer wat triester te gaan staan:

"O... Het extra bord... Dat stond al klaar voor Malcon... We zouden samen eten. Maar ja, nu is hij dus ontvoerd..."

Het is een zeer trieste zaak dat deze man is ontvoerd, wij zijn dan ook bereid om morgen naar hem te gaan zoeken, mijn vriend Samuel is behoorlijk kundig in het vinden van sporen dus wij hebben er het volste vertrouwen in dat we hem kunnen vinden. We gaan morgen dan paarden huren zodat wij ons sneller kunnen verplaatsen en niet zo moe worden.

De heer Schalk kijkt Meancolin een beetje verbaasd aan. Dan zegt hij:

"Ja... Ik denk wel... Ik denk wel dat jullie het dan redden. Maak wel vaart, want ik zie hem graag terug zonder kleerscheuren. Zijn zoon kan bij mij logeren."

Even aarzelt hij weer, dan praat hij verder.

"Ik had... Ik had veel geld. Ik heb nu minder. Ik ben wat geld verloren... Blijkbaar. Als jullie weten waar het is? Het gaat om 750 goudstukken en een zwarte steen... Met magische krachten. Ik... Ik... Kan ze niet meer vinden. Ze zullen wel gejat zijn of zo. Nu ja, voor die steen wil ik wel een heftige som neerleggen... Of ruilen voor iets anders, natuurlijk, want ik zit wat laag op goud... Vreemd..."

Hij kijkt jullie één voor één aan en blijft dan hangen bij Radji en Samuel... Om uiteindelijk zijn lepel op te pakken en te zeggen:

"Eet smakelijk!"

Er wordt een stevige uiensoep geserveerd.

Nadat hij enkele happen van zijn soep heeft genomen, zegt de elf: Waar zijn uw spullen volgens u gestolen? En waar zouden we die dan kunnen vinden?

Nestor kijkt een beetje ongelukkig:

"Ik heb werkelijk geen idee. Het ene moment was het er nog en toen was het plots weg!"

Hoe lang bent u de genoemde spullen al kwijt dan en heeft u misschien een idee wie ze van u ontnomen heeft.
Ik weet niet wat die steen voor macht heeft, maar misschien is het wel bruikbaar voor iemand uit de buurt en heeft deze persoon het met die reden van u genomen.

Dus als we die magische steen vinden, wilt u die graag terug. Als u vertelt hou het eruit ziet, dan zullen we het u terug geven als we het gevonden hebben.
Uw goud zal echter onherkenbaar zijn, tenzij het nog in uw kist of zak zit. Goudstukken zijn Goudstukken.

"Ik den dat ik hem... In theorie dan... Nog geen uur geleden ben kwijt geraakt. Nog voordat dat zwarte steen uit die straten kwam en nog voordat ik door kreeg dat mijn ober er opeens een monsterlijke spiermassa op nahoudt. Het is een gladde, zwarte steen en hij schenkt de drager... Inzicht. Ja, dat is het eigenlijk wel. Over dat goud hebt u gelijk. Mocht u het vinden... Houdt u het dan voor het vinden van de steen."

"Ik denk dat we maar al te graag naar uw eigendommen zullen zoeken. Zeker, als het goud daardoor van ons wordt, zullen we maar zeggen. Maar ik denk wel, dat u iets meer over die steen zult moeten vertellen. Anders zouden we er nog aan voorbij lopen, als we 'm zien!"

Pègrin probeert zijn aandacht op de soep te richten. Misschien heeft hij een ideetje, maar hij wil dit niet laten zien. De soep smaakt eigenlijk niet geheel goed.

"Zeg, die ober ... Hoe lang is die al zo, eehm, onvriendelijk?"
This message was lightly edited by the GM at 14:49, Wed 20 Sept 2006.

Nestor kijkt Pègrin aan en zegt:

"Nog meer over de steen vertellen? Hij geeft je betere kansen in een gevecht en zorgt voor grotere resistentie... Ook wordt je er wat diplomatieker door en wordt je onder andere beter in zwemmen en springen... Geloof ik. Nu ja, van dat soort dingen. Mijn ober ziet er ook nog maar net zo gek uit. Ik zag hem voordat ik he huid verliet... Ik schrok me rot! Maar ja, daar schrok hij weer van en stond te trillen op zijn benen. Hij stelde ondanks dat mij wat gerust en heeft een lekker kopje thee gezet. En toen zei ik : 'Dek jij de tafel anders even, dan ben ik Malcon halen.' Die was toen al verdwenen, maar dat wist ik natuurlijk nog niet. Nou en toen ben ik uiteindelijk naar Adrusia Steelfist gegaan om te waarschuwen dat ik Malcon niet kon vinden en die zag er al net zo uit als m'n ober, even als Taller Bane. Nu ja, toen begreep ik dus dat ze al wisten dat hij verdwenen was en dat er een halfling in zijn huis was gezien. Die zat al in de cel.  Toen ben ik naar huis gegaan, het bericht bij Adrusia achterlatend dat ik mensen zocht... Maar er kwam niemand en toen ben ik naar de cel gegaan. Daar was al iemand uitgebroken en ik hoorde een gevecht in de buurt, dat waren jullie. De rest weten jullie."

Lewk fluistert iets naar Pegrin.


En dan hardop, om het gefluister niet op te laten vallen of onbeleefd te laten lijken. "Samuel, kan jij de krrracht van het vuurrr nog?"

Samuel tast in zijn ziel op zoek naar het innerlijke vuur dat hij sinds kort bezit, hij sluit daarbij zijn ogen.
Jullie zien dat zijn ademhaling naarmate hij zich op deze manier concentreert steeds regelmatiger en rustiger wordt, tot het moment dat hij zijn ogen opent.
In zijn ogen is een rode fonkeling te zien die het innerlijke vuur vertegenwoordigd waarnaar hij op zoek was.

De kracht van het vuur is nog steeds met mij.

"Dan is dus niet alles terrrug naarr het begin. Ik vrrraag me af hoe Belin's tombe errr nu uitziet."