Nestor kijkt van links naar rechts en zegt dan:

"Belins tombe... Huh?"

Als Nestor zijn laatste woorden heeft uitgesproken, werpt Radji een scherpe blik naar de kobolt aan de tafel. Dan zegt hij:
Beste Nestor Schalk, de lieden die bij u aan tafel zijn geschoven, zijn niet zomaar reizigers. Ons verleden is reeds met het uwe verwoven, ook al kunt u zich daar niks van herinneren.
Het zal niet gemakkelijk voor ons zijn om U uit te leggen welke kennis wij hebben opgedaan over het lot van Glimmenshire. Maar ik vind dat we u uitleg verschuldigd zijn.

Radji kijkt iedereen aan tafel even aan en zegt:  Nestor heeft ons al eerder geholpen. Ga goed je bronnen na, voor je iets als waar bestempelt. Niet alles is zoals we het ervaren hebben, maar het zal geen toeval zijn dat dezelfde gebeurtenissen zich weer voor doen.

Ik denk dat het het gemakkelijkste is als u mij de dingen vraagd die u wilt weten dan zal ik daarop een antwoord geven.
Let wel dat ik u niet alles kan vertellen over mijn verleden omdat ik en met mij niemand anders mijn verleden volledig kennen. Dat spijt mij enorm maar het is voor mij ook moeilijk om niet meer te weten wie mijn ouders zijn, om maar iets kleins te noemen.

Maargoed stelt u mij uw vraag dan zal ik kijken wat ik erover weet.


De gnoom kijkt de elf even vellbeekenend aan.

De elf knikt instemmend naar Meancolin en besluit om zich verder op de maaltijd te richten.

"Ach, heer Nestor. Ik denk dat ik die steen voor u wel zal kunnen vinden. Maar, eenvoudig zal zo iets nooit zijn. Je zult wel begrijpen, dat hier zaken aan het veranderen zijn, die niet voor eenieder even prettig zijn. Kunnen vinden, dat wel dus wel lukken. Willen is misschien een iets groter probleem. Wie weet waar u het voor wilt ruilen. Misschien dat dat mijn zin wat vergroot. Ik zou er speciaal voor kunnen gaan zoeken zelfs."

Nestor hoort Radji spreken en Meancolin. Zijn gezicht begint danig te betrekken. Pègrin lijkt hij niet meer te registreren terwijl zijn hoofd naar de tafel zakt. Even is het stil, dan horen jullie een snik:

"Eindelijk... EINDELIJK! Eindelijk is het voorbij... Het is voorbij... Het is... Het is... Het is VOORBIJ! EINDELIJK VOORBIJ! Hahahaha! Voorbij voorbij! VOORBIJ! Hahaha! Ik ben zo blij want het is voorbij! Hahaha!"

Jullie zien tranen van zijn wangen stromen terwijl een lach zijn mond beheersd! Hij gaat nog wel even door.

Wat is er voorbij heer Schalk?

Nestor kijkt jullie allen aan. Dan zegt hij:

"Ik heb zolang op dit moment gewacht. De cyclus bleef zich maar herhalen. elke keer weer hetzelfde verhaal, met her en der een toevoeging, maar dat gaf toch echt te weing variatie. De ene keer stierven er velen, de andere keer geen. Maar altijd was er Malcon. Malcon werd steeds weer ontvoerd! Ach, dat is natuurlijk maar een klein deel van alle gebeurtenissen... Ik heb zo lang gewacht! Echter, het zou inderdaad verklaren waarom de mensen zich hier zo vreemd gedragen! Het verklaart alleen niet waarom. Weten jullie er meer van?

O, en Pègrin, houd die steen maar."

Radji kijkt op van zijn eten en glimlacht. De elf zegt met een rustige stem:En zo, nadat 'wat geweest is' onze maan aan de sterrenhemel was, zal nu 'de werkelijkheid' onze zon achter de wolken zijn.

Terwijl de elf dit zegt, beginnen zijn ogen te folkelen van energie terwijl een tralende glimlach zijn aantrekkelijke overkomen siert.
Hij staat met een zacht excuus op, loopt naar zijn viool en begeeft zich naar het haardvuur, waar hij het instrument zachtjes begint te stemmen.

"Muziek... ja, misschien is dat wel goed... Ik hoopd dat er iets te vieren valt. Maar, vertel mij, wat hebben jullie met dit alles te maken? Ik heb jullie zo vaak gezien... Behalve de gnoom dan... De heer Flimo... Geloof ik. Die heb ik pas de laatste keer gezien. de rest in meer of mindere maten zo nu en dan. Soms had de groep een andere samenstelling, maar altijd waren jullie beginnende... ik zal maar zeggen... Geldjagers... Avonturiers, zo jullie willen."

Radji zet een zacht en rustig nummertje in, zodat een mysterieuze melodie het gesprek siert. Nadat Radji enkele melodieën in elkaar heeft gezet, schenkt ook Radji geen aandacht meer aan zijn viool. Zijn slanke handen bespelen het instument alsof ze zelf weten wat ze moeten doen.

De ogen van de elf beginnen aandachtig te kijken naar de lieden aan de tafel, wachtend op wat er zich zal afspelen.

Pègrin kijkt enigszins verbaasd als hij de steen krijgt. Dat is hij niet echt gewend. En: wat heeft hij nu weer te veel gezegd, dat Schalk het weet? Nu ja, het resultaat is er niet minder om.

"Wij weten ook niet precies waarom wij hier zijn en waarom wij onze rol vervullen, maar we zijn inderdaad betrokken bij de cyclus. In ieder geval kan ik me geen eerdere keren herinneren. Niet precies in ieder geval. Wel wat daarvoor gebeurd is, maar ik weet inmiddels helemaal niet meer wanneer zich dat afspeelde. U heeft wel herinneringen van ieder cyclus, toch? Kunt u zich dan ook herinneren, wanneer dat alles begonnen is?"

Nestor krijgt een frons op zijn gezicht. even blijft hij stil... Dan begint hij rustig met praten:

"Dit is wat ik weet... Niet meer en niet minder... Al zou het natuurlijk zo kunnen zijn dat ik dingen achterlaat die mij niet relevant lijken... Of dingen die ik echt niet met jullie wil delen...

Lang geleden kwam ik hier naartoe. Ik was op de vlucht... Waarom, dat gaat jullie niets aan. Het vreemde is, dat ik mij de omstandigheden van mijn aankomst niet meer zo goed kan herinneren... Wel ongeveer de tijd. Het was een ander tijdperk, zo'n 1270 jaar geleden... Iets meer of iets minder, ik heb geen idee. Ik was dus op de vlucht, en moet gedacht hebben dat Glimmershine veilig zou zijn. Samen met Malcon en zijn zoon (die hier trouwens boven ligt te slapen) besloten wij dat Glimmershine ons thuis zou worden. Glimmershine was... Anders dan nu. Heel anders. Ik kan me alleen niet herinneren hoe anders. Ortmund was toen al een soort van burgemeester. Hij hield zich in ieder geval bezig met het heersen over Glimmershine. Hij was aardig, heel aardig. Een goede man, dacht ik bij mijzelf. Ik liet hem zien dat ik aardig begaafd was in de magische kunsten, en zo mochten wij blijven. Ik was van waarde, zo zei hij. Ik kon mijn intrek vinden in een vrij groot huis, samen met Malcon en zijn zoon. Het duurde echter niet lang, of Ortmund bood mij een torentje aan, met een huis eraan vast... Dit huis dus. Dat ik er een bibliotheek aan mocht leggen en mij bezig mocht houden met mijn kunsten, waren zijn woorden. Ik was, natuurlijk, blij. Aan boeken had ik veel, maar niet zoals de meeste met mijn krachten. Ik las ze voor algemene informatie, mijn magische krachten zijn inherent aan mijzelf en formidabel. Misschien is dat wel wat mij weerhoudt van het Grote Vergeten, zoals ik dat noem.
Nu ja, in ieder geval, na een paar jaar ging het dus mis. Ik herinner mij legers, maar kan ze niet plaatsen. Ik herinner mij oorlogen en kastelen, ik herinner mij dood op een schaal voorbij het menselijk kenvermogen. Ik herinner mij verdriet zonder grenzen en vaag, heel vaag, herinner ik mij het einde van dit bloedvergieten. Maar dat einde was een uur geleden, zo gezegd. Natuurlijk niet echt, maar het lijkt alsof de tijd een filter heeft gelegd over het verleden. Glimmershine zou een burcht moeten zijn, echter, ik herinner mij geen burcht. Het is allemaal heel erg vreemd.
Ik kan mij herinneren dat de eerste loep tot een einde kwam... Of dat een nieuwe loep begon. Malcon was ontvoerd en ik was me ten einde raad. Jullie moeten jullie bedenken, het moet toen nog een tijd van oorlog zijn geweest en volgens mij zaten mijn oude vijanden mij weer op de hielen. Ik wist niet wat er gebeurde en ging naar Ortmund toe. Hij wilde mij helpen... Maar deed dat uiteindelijk niet. Ik ging hem haten, door de loepen heen. Om de dingen die hij deed en die hij niet deed, maar tegelijkertijd zag ik in hem mijn enige medestander. Dat was moeilijk... Vraag maar niet waarom, ik houd dat liever voor mijzelf.
In ieder geval, de loepen gingen door. Ik heb gereisd om eraan te ontkomen, maar dat lukte niet. Ik weet zeker dat er handelaren door het gebied heen kwamen die het ook weer verlieten. Altijd waren zij zeer geniepig en zeiden dat er winst te halen was in Glimmershine. Misschien daarom de naam. Ik heb ook geprobeerd om met magie de banden van de loep te doorbreken, maar dat mocht ook al niet baten. Toen begon ik op te merken dat er soms iemand mee begon te doen met de loep. Waarom, dat wis ik niet... De tijd sloot zich echter verkeerd achter hen en hun verhaal werd steeds weer anders. Dan weer waren ze plots vaste inwoner, dan weer fortuinzoekers. Maar altijd trokken zij in bepaalde samenstellingen met elkaar op. Toen was er plots een gnollen leger, een goblin leger en een groep halflings die de omgeving onrustig maakten... Niet tegelijkertijd, maar gewoon, ze arriveerden. Ik merkte dat de loep varieerde van duur, van zo’n vijf dagen tot bijna een jaar. Ik wist echter niet waarom. Het was allemaal heel vreemd. En nu, deze keer… Liever gezegd, vorige keer, was er weer iemand nieuw bij. Meneer Flimo. En nu is alles anders. Ik ben jullie dankbar, maar vraag me af hoe het nu verder zal gaan, zwart steen komt door de straten heen, de lucht kleurt rood en de inwoners knappen bijna uit hun vel. Ik ruik bloed maar hoop dat het uitblijft… Hoe zal het verder gaan?”

Pègrin is een beetje stil van het verhaal. Hoe aangrijpend en veelbetekend het is, kan hij misschien niet eens beseffen. Hij laat het even aan anderen om iets te zeggen. Intussen probeert hij na te denken. Hij snapt wel dat er verbanden zijn, maar om deze goed te plaatsen, kost hem moeite.

Dan bedenkt hij zich iets dat van groot belang kan zijn: "Voor wie vluchtte u?"
This message was last edited by the player at 18:15, Sat 23 Sept 2006.

De gnoom eet van zijn eten terwijl hij geduldig wacht tot men is uitgesproken, zoekend naar het juiste moment om een "stap" naar voren te doen en het woord in de mond te nemen en zo het gesprek te voorderren.



Ik ben blij dat u zo openhartig spreekt over wat u heeft meegemaakt.
Ik zal zelf ook wat vertellen over mijjn ervaring, uiteraard kan en zal ik u ook niet alles vertellen mar ik beloof u dat wat ik zeg waar is.
Ik ben het met u eens dat er agressie in de lucht hangt zowel vanaf de mensen alhier als de omgeving zelf. Ik vrees ook ten zeerste dat een gevecht niet uit zal blijven.

Als u de keuze zou moeten maken tussen de tijdloops en de oorlog denk ik aan uw verhaal te horen dat u liever de vrijheid met oorlog verkiest boven de eeuwige herhaling van gebeurtenissen met kleine veranderingen per keer.
Die keuze is in ieder geval wel gemaakt en ik hoop dat het niet de verkeerde is geweesd maar ik adviseer u wel om u voor te bereiden op zware tijden.

Ik deel ook uw mening betreffende Ortmund, ik weet niet waarom maar ik vertrouw die man niet evenmin als Belin.

Als dit alles is begonnen ongeveer 1200 jaar geleden dan zijn er veel dingen gebeurd en is er mischien voor onze elf weinig van te herinneren of achterhalen.
Ik denk ook dat de cyclus alleen in en rond glimmerschine zich heeft afgespeeld.
Ik weet helaas niks over de tijd hiervoor behalve 4 jaar geleden omdat ik toen niet op deze wereld was.
Ik kan mij helaas niet herinneren waar ik wel vandaan kom behalve dan dat het niet op deze wereld was, ook weet ik niet hoe ik op deze wereld ben gekomen. Wel kan ik u vertellen dat ik een sluetelrl heb gespeeld in het doorbreken van de eindeloose kwellende cirkel van tijd.

Zoals u begrijpt willen wij ons spoeden naar de plek waar wij vorige keer Malcon hebben gevonden om te kijken of hij daar weer is. Ook stel ik voor om het dorp te gaan inspecteren waar wij vorige keer een groot aantal halflingen hebben gevonden.

Maargoed ik denk dat u nog wel vragen heeft en ik stel dan ook voor dat u die stelt dan zal ik die naar mijn inzicht beantwoorden.

Ik hoop dat wij in de toekomst nog zaken kunnen doen.
Over zaken gesproken; ik heb het met Radji erover gehad om een huis te huren of een aantal kamers te huren in de inn voor een lange tijd. Vanwege het feit dat wij de aankomende tijd hier waarschijnlijk regelmatig terug zullen komen.
Wij hebben het er nog niet over gehad met de rest van de groep maar ik denk dat de rest dit ook geen onhandige optie vinden.

Nestor wil net Pègrin gaan beantwoorden, als Meancolin met zijn verhaal Nestor aandachtig geboeid weet te houden. Uiteindelijk geeft hij Pègrin als eerste antwoord.

"Inderdaad Pègrin, mijn fout. Ik was niet zorgvuldig genoeg... Waarom en wie mij volgen... Dat gaat jullie allebei niet aan."

Dan went hij zich tot Meancolin:

"U vreest dat een gevecht niet uit zou blijven en spreekt mij aan op het beginsel dat ik dat ook wel liever zal hebben dan een loep die gevechten uit lijkt te stellen... Of ze laat verdwijnen. U heeft het fout. Ik heb niets liever dan geen gevecht. Ik ben vechten beu. Altijd maar oorlog, kan het dan niet gewoon eens vrede zijn? Onder welke voorwendselen dan ook? Of jullie keuze, want zo begrijp ik het, nu de goede of de foute is, dat zal de toekomst ons wel vertellen.
Over Ortmund, ook daar begrijpt u mij verkeerd. Ik mag hem niet, het is niet dat ik hem niet vertrouw. Alleen sommige dingen zou je nooit aan hem moeten vragen. Dat weet ik nu en daarom kan ik slecht met hem door één deur.
Wat u met dat herinneren bedoelt... U verwijst naar het feit dat 'jullie elf' een bard is, die beroep kan doen op de bijzondere gave om herinneringen uit het verleden zich eigen te maken. Ik weet niet van hoever terug die herinneringen zich in deze tijd weer kunnen manifesteren. Dat is dus aan u.
Ook ik denk dat de loep alleen Glimmershine en omstreken in zich op neemt. Vele geheimen omringen Glimmershine en het topje van de ijsberg is nog maar net door de... Grond heen te zien.
Uw persoonlijk verhaal is interessant, alleen ik kan er niets mee. Mijn studies hebben vooral betrekking op de menselijke omgeving. Dat behelst dit continent, de god Hamador, fysieke kenmerken en plaatselijke geschiedenis... Voor zover er ook maar iets van bekend is. Mijn hoofd lijkt soms niet groot genoeg om alle informatie in te kunnen bewaren. Wel weet ik, dat de boeken die ik hier heb staan, al veel te lang bestaan voor Hamadiaanse begrippen. De meeste boeken verliezen hun inhoud na zo'n honderd jaar. Tweehonderd als hoogste uitzondering. De manier om teksten echt te bewaren moet nog uit worden gevonden, zo lijkt het. Maar, als u het dus heeft over 'niet op deze wereld', dan weet ik niet waar dat dan is.
Dan, over uw sleutelrol. Die lijkt van belang. Ik weet alleen niet of u blij moet zijn of niet.
Wat betreft Malcon, ik denk dat ik hem deze keer maar ophaal. Ik weet toch wel waar hij is. En die halflingen... Ik heb zo'n vermoeden dat die deze keer eerder deze kant op zullen komen. We hebben nog geen berichten over hen ontvangen, maar als ik Friskia een beetje ken, dan, als ze merkt dat ze wat dingen kwijt is, zal ze meteen hierheen komen. Friskia onthoud ook... Ortmund trouwens ook, al duurt het bij hem altijd even een tijdje. Pompernickel onthoud niet, hij zag er echter gelukkig nog wel normaal uit. Linkwel, ik hoop dat hem hetzelfde is gebeurd als Pompernickel. Ik denk dat het iets te maken heeft met aanbidder zijn van de Goden. Hun blijven ook altijd gemotiveerd, wat van de rest niet te zeggen is.
Ik ben meer benieuwd naar Borlin, Gedrin en Gratshang. Gedrin heeft altijd een vermoede, zo lijkt het... Altijd maar bezig met onderzoek. Gratshang is een brute kracht en Borlin, alhoewel trouw aan zijn zaak, kijkt niet ver vooruit. Hetzelfde gold natuurlijk ook voor Pègrin en Samuel, maar daar lijkt nu wel wat verandering in te zijn gekomen.
Over dat huis... Jullie kunnen het huis van Malcon van mij huren. Ik ga ervoor zorgen dat Malcon en zijn zoon, Kolvir, bij mij kunnen blijven... Het is niet veilig, daarbuiten.
Wat vragen betreft, als u mij kort zou inlichten ver wat jullie precies gedaan hebben?"

Uit de keuken komt gerinkel van een glas. Even is er wat gemompel en dan klinkt het, of het glas wordt opgeveegd. Nestor kijkt bedenkelijk:

"Hij heeft nog nooit een glas laten vallen."

Samuel zit aandachtig te luisten en probeert alles op een rijtje te zetten.

Wel het komt er op neer dat door ons de tijdscyclus is verbroken. Ik hoop ten zeerste dat er vrede kan zijn maar ik vrees het ergste, uiteraard heb ik ook liever vrede dan oorlog maar op de een of anderre manier lijkt het erop dat dat niet gaat lukken.
Het spijt mij dat het loopt zoals het nu loopt maar er is nu weinig keuze meer over omtrend die zaak en we moeten het beste er van maken.

Mischien is het verstandig als wij naar het halhlingen dorp toegaan in plaats van dat wij ze afwachten.
Naar Gedrin de rechter ben ik ook wel geintereseerd wat hij te vertellen heeft maargoed ik laat aan u over wat u denkt dat de juiste route is voor ons om nu te nemen.

"Tja, toch zou het wel eens zeer essentieel kunnen zijn voor wat ons te wachten staat. Enige vooruitblik hebben we allen gehad en die stemt mij niet vrolijk. Maar voor wat er daarna staat te gebeuren ...


Wat is de langste cyclus die u meegemaakt heeft?"

Dan staat Pègrin op en loopt rustig naar de keuken. "Maar eens gaan kijken dan, niet?"

"Hoe weet ik dat wat U zegt waarrr is?"

En tegen Pegrin als hij wil opstaan:

"Pegrrrin doe eens niet zo onbeleefd. Die man verrrstaat zijn vak en schaamt zich waarrrschijnlijk. Laat hem maarrr."

Pègrin laat zich weer in zijn stoel vallen. Dan kijkt hij kort verbaasd, alsof iets tot hem doordringt: "Wat zei u zojuist over mij? Wat bedoelde u precies met dat ik niet ver vooruit keek, maar nu wel? Bedoelt u gisteren, of vele loops geleden? U blijft toch maar aardig in raadsels praten!"

Radji stopt met spelen, zodat na de vraag van Pegrin even een ongemakkelijke stilte valt. Hij verbreekt deze al snel en zegt: Ik wil niet onbeleeft zijn, maar ik ben aardig moe. Daarnaast heb ik nog enkele dingen te doen voor we klaar zijn om opnieuw de halfingen te bezoeken. Maar ik zou morgen graag onderweg willen gaan.
Kunnen we vanacht beter in de herberg een kamer genieten of kunnen we al in het huis van Malcom slapen? Ik zou graag wat privacy willen hebben.

Ik ben het met Radji eens. We hebben in 1 keer een enorme berg informatie gekregen en het begint al laat te worden. Als u het niet erg vindt ga ik met Radji mee om te rusten, hetzij in de herberg, hetzij in het huis van Malcom.
Maar voordat ik vredig zou kunnen slapen wil ik er wel verzekerd van zijn dat ik veilig kan slapen. U zei net dat de kans groot is dat ditmaal de goblins deze kant op komen, in dat geval is het misschien raadzaam om wachten uit te zetten.

Nestor keert zich naar Lewk en kijkt deze even bedenkelijk aan. Dan begint hij met spreken... Heel rustig, alsof hij heel duidelijk wil zijn

"Je weet niet of je mij kunt vertrouwen, net zoals ik niet weet of ik u kan vertrouwen. Dat is en zal altijd zo zijn, hoe vaak ik u ook al gezien heb. Maar één ding is zeker, meneer Lewk. Beiden zien we heil in vrede, niet in oorlog. daarom verontrusten de woorden van meneer Flimo mij ook zo. Het is nu eenmaal zo, dus oorlog zal er wel komen. Hij zegt daarvoor echter, dat hij er voor verantwoordelijk is als het komt. Wat wil een gnoom dan van het leven? Kan hij zich niet realiseren dat hij misschien de verkeerde keuze heeft gemaakt? Hij is hier voor het eerst en ik heb geen consequenties kunnen aanschouwen van wanneer hij het niet gedaan zou hebben, wat dat dan ook is.
Pègrin, je bent altijd uit geweest op snelle buit. Nu ligt er gewoon een nieuwe toekomst voor je open. Één die je verder vooruit dwingt te denken, dunkt mij. En inderdaad, Pègrin, meneer Lewk heeft gelijk. De man zal zich vast al schamen, in welke staat hij zich ook verkeert."

Even zucht hij diep, dan gaat hij door, zich wendende tot Samuel en Radji:

"Ga dan maar. Ik ben een beetje teleurgesteld. Ik vroeg jullie om meer informatie van uw kant. Die krijg ik blijkbaar niet. Zijn jullie nu dan al zover gezakt dat jullie geen medestanders meer kunt herkennen? Ga heen, u slaapt maar in de herberg. Morgen hebben we het wel over de huur van Malcons huis. Nog een goede avond."

En hij staat op.

Even zakken de ogen van de elf even naar beneden, zich schamend voor zijn gedrag. Na een kort moment vermand hij zich en zegt formeel: Met uw permissie. Ik dank u voor de maaltijd. Morgen zullen we verder spreken heer Schalk, mocht u daar behoefte aan hebben.

Met deze woorden draait de elf zich om en verlaat de eetzaal. In de hal pakt hij de magische voorwepen op (samen met Samuel in zijn kielzog) en begint zich opweg naar de herberg te begeven.