Die ga ik hier maar eens posten. Wie me er wat bij wil helpen, graag!

De avonturiers staan klaar om elke mogelijke aanval te verijdelen. De één heeft zijn zwaard of dolk in de aanslag, de ander heeft zijn geest voorbereid. Weer een ander staat klaar om een prachtig lied in te zetten en de laatste staat met lichtgevend schild en knuppel klaar om af te rekenen met wie of wat er ook maar om de hoek komt kijken.

Samuel doorzocht de kisten samen met Pègrin, die ze onderzocht op vallen. Er werden voornamelijk waardeloze spullen gevonden op uitzondering van een paar dingen.

Uit de opening die nog niet onderzocht was, kwam een enorme branderige vlees lucht. De dappere avonturiers trokken de kamer in maar er was geen lucht die hun mogelijkerwijs had kunnen voorbereiden op wat ze daar zagen. Afgeslachte lijken lagen op tafels of waren aan spiesen geregen, half opgegeten, half geroosterd of verbrand en zwaar verminkt.

Ook was er nog een kast, een kist en een oven, bij het onderzoeken van de kist en kast kwamen de avonturiers erachter dat er een verborgen doorgang was achter de kast waar ook weer zwaar gemutileerde lijken in zaten.

Toen men de oven opendeed kwam daar een brandend lijk uit springen, wat toch nog wel erg veel bewoog voor een dode. Want het viel Pègrin op pijnlijke wijze aan.
Nadat de avonturiers het brandende lijk te ruste hadden gelegd gingen zij terug naar de gang die zij nog niet hadden onderzocht in het zuiden van de kamer waar zij het eerste gevecht hadden gehad.

(Hier weet ik het even niet zeker meer maar het was ook niet zo belangrijk dacht ik zo. Ik weet niet of daar nog een kamer achter zat of gelijk de kamer die ik nu ga beschrijven.)

Na een stukje lopen kwamen zij in een kamer met drie nieuwe openingen. Eentje aan de linkerkant en twee aan de rechter kant. Moedig, maar behoedzaam, stapten de avonturiers de kamer binnen. Ze werden verrast door een hele horde aan halflings die zij dagen eerder al hadden gedood, de halflings waren nog steeds dood en rottend maar ze waren door een onbekende kracht tot geanimeerde staat gebracht.

Lewk, de kobold, zag zijn kans en riep de wortels in de omgeving op om de ondoden tegen te houden zodat de avonturiers niet in de rug aangevallen zouden worden. Dit bleek een uiterst nuttige actie hoewel niet alle ondoden erdoor vastgehouden werden. In de ruimte waarin de helden stonden te vechten gebeurde nog meerdere rare dingen waar de ondode halflings sterker van leken te worden. Er was nog iemand in de buurt, maar de helden wisten niet waar en wie het was. Degene die ontkwamen namen Meancolin en Radji voor hun rekening.

Doordat Pègrin, Lewk en Samuel de onafgeschermde gang waar halflings uit bleven stromen stuk voor stuk de laatste rust beloofden en Meancolin een laatste krachtspurt gaf, vielen de laatste op de grond, voorgoed ditmaal.

Nadat de laatste halfling, die niet werd vastgehouden door de wortels, ter gronde was geslagen klonk een vrouwenstem uit de linker gang. Zij gebood hen met klem om haar kant op te komen. De avonturiers keken elkaar vertwijfeld aan en gingen niet verder voordat zij er zeker van waren dat de vastgehouden ondoden niet achter hun rug iets zouden ondernemen.

Zij liepen door de gang en kwamen via een portaal uit in de bovenkant van een ondergrondse toren. Onderin op de grond stond een altaar met daarnaast een halfling vrouw met een zeer merkwaardig wapen. Een massacre blade. Zij gebood ons naar beneden te komen.

Wat de avonturiers daar te horen kregen van haar was hen nogal vreemd. De slechte vrouw vertelde hun dat zij er al meerdere keren waren geweest, maar elke keer niet wisten dat zij daar al meerdere keren waren geweest. Zij was verveeld omdat zij al 3 jaar in deze (soort van) cyclus was opgenomen. De avonturiers kregen van haar te horen dat zij zeker eens in de 3 tot 10 dagen langs kwamen, de ene keer schenen de avonturiers haar dood te slaan en alles uit te roeien om haar heen de andere keer niet. Het verhaal kwam er in feite op neer dat het niet uitmaakte wat ze zouden doen want het zou zich in een aantal dagen weer herhalen.
De vrouw wist tot verbijstering van de hele groep heel veel over hun, zo wist zij van Gedrin de rechter, waar zij niet zo'n hoge pet van op had. Net zoals van Horatio.
De vrouw wist wel degelijk dingen die de groep nog aan niemand hadden verteld en dat verbaasde hun, ook vertelde de vrouw dat de dolk van Pegrin waar hij de ondode versie van Meancolin in had opgezogen dat daar een demon in zou zitten. De groep wist niet goed wat ze daarmee aan moesten aangezien ze niet wisten wat een demon dan wel zou moeten zijn.
Meancolin was wel enigszins bezorgd of zijn wederhelft die in zijn dolk was getrokken of dat de demon was of dat er nog meer in die rare dolk van hem zat.

Op een gegeven moment waren Samuel en Pègrin het zat(?) en vielen beide de vrouw aan tot grote verrassing van alle anderen die in de kamer aanwezig waren.

De avonturiers hadden zich verspreid door de kamer en vielen van alle kanten aan. De vrouw verdedigde zichzelf met hand en tand en wist menige slag te overleven. Ook kreeg zij hulp van nog iemand die een gang kwam uitstormen die Radji gelijk door de knieën deed zakken. Langzaam begon de groep het initiatief te verliezen, doch gingen zij moedig door tot de laatste snik, wetende dat de vrouw dat ook zou doen.

Achtereenvolgens begonnen Radji, Pegrin en Samuel te vallen.

Lewk en Meancolin stonden nog wel, gewond maar levend, Lewk bleef doorslaan met zijn knuppel terwijl Meancolin een mentale klap uitdeelde aan de vrouw die haar fataal werd terwijl hij een aanval van de man naast hem verijdelde. Toen draaide de gnoom zich om naar de man voor hem. Hij bedacht zich dat hij dit niet lang zou overleven. Zichzelf beschermend concentreerde de gnoom zich en riep een onzichtbaar schild op om zichzelf beter te beschermen. Daarna ging hij weer rechtop staan en concentreerde zoveel kracht als hij kon om de geest van de halfling man uit elkaar te scheuren. De man viel dood neer.

De gnoom en de kobold keken elkaar ernstig en vragend aan. Ze liepen naar elkaar toe en zuchtten van opluchting.

Ze keken om zich heen en zagen hun vrienden door de kamer verspreid liggen. Meancolin maakte het hun gemakkelijk nadat hij een edelsteen uit zijn zak had gehaald en het pootjes liet groeien, de steen liep rond om te kijken of hij nog iets qua vijanden kon zien. Lewk ging in die tussentijd naar boven om de balustrade naar beneden te halen om zo een betere blokkade te kunnen maken bij de deur. Meancolin en Lewk keken om zich heen om zich ervan te vergewissen dat het veilig zou zijn om hier te rusten. Zij waren tevreden en de wacht verliep rustig, de helden herstelden zich en verkenden de rest van het grotten complex.
Zij vonden nog een hele lange gang die ver buiten de bewoonde wereld terecht kwam, een kamer waar een boek opgesteld was en voor de rest nog wat minder belangrijke kamers. (jas vul eventueel even aan weet dat niet precies meer.)
Ook werd de rest van het dorp onderzocht maar ze vonden niks belangrijks meer.

Bij terugkeer in Glimmershine bleken er een paar dingen veranderd te zijn, er was een paladijn verschenen met huis en al en die bleek er al heel lang te wonen. Ook wist Nestor niks meer van een beloning en verwees ons naar de paladijn Helmin. Ook deze wist niet goed wat hij aan moest met de situatie, deze was ook zeer verstrooid om iets met zijn vrouw die weg was. Uiteindelijk kwamen zij allemaal aan bij Horatio. Die gebood al snel Nestor en de paladijn weg te gaan zodat hij in zijn eentje met de groep over bleef.

Horatio vertelde, net als Friskia, dat de groep al meerdere malen waren terug gekeerd met hetzelfde verhaal terwijl de avonturiers dat bij de vorige ontmoeting niet bekend was dat hij dat wist.
Zo wisten de avonturiers het zeker dat er iets raars aan de hand was.
De gnoom in de groep kwam nogmaals met een raar verhaal over de mogelijkheid van het bestaan van anderre werelden maar ditmaal begon hij ook een raar verhaal over tijd.
De groep begreep er niks van en de gnoom bleef ook erg vaag in hoe dat dan zou moeten zitten. En men ging al snel verder met een halve glimlach om het rare notie.
Uitijndelijk kwam men tot betaling voor de kweeste die zij hadden volbracht die volgens de helden door Nestor was gegeven.
Horatio bood hun het maximale bedrag van 1000 GP als betaling.

(als ik het goed heb is hiermee de volledige live sessie verteld die wij bij Jasper hebben gehad.
Met een paar kleine gaatjes die nog gevuld moeten worden.
Hopelijk vinden jullie het een aardige samenvatting van vorige keer. post maar in ooc wat er veranderd of toegevoegd moet worden dan edit ik het hier dan blijft dit ook de enige samenvatting in de game thread anders komen er zoveel posts met verwijzing naar doen dat enzo.)

      D
  . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
B . . * . . B
1 . . . . . 4
. . . . . . .
. . . . . . .
B . . . . . B
2 . . . . . 5
. . . . . . .
. . . . . . .
B . . . . . B
3 . . . . . 6
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
  . . . . .
      D


B1   = Humanoïde met vier tentakels rond mond              Energie: Geel
B2   = Groot beest met veel ruggengraat en brein           Energie: Geel
B3   = Brein op poten                                      Energie: Geel
B4   = Menselijke man,   weinig verteerd                   Energie: Zwart
B5   = Menselijke vrouw, erg verteerd                      Energie: Zwart
B6   = Menselijke man,   weinig verteerd, groene energie?  Energie: Zwart

Radji, Lewk en Samuel hebben aan de ene kant van de kamer een goed gevoel en aan de andere kant van de kamer een slecht gevoel. (Radji voelt zich beter rechts en slechter links bij de andere 2 is dat andersom). Meancolin probeerd de deur te openen (schijf) zoals hij dat bij de vorige deed, maar dat lukt niet. Men besluit om het kompas op te pakken om te kijken wat er gebeurd, Pègrin wist al te vertellen dat er een mechanisme aan verbonden was. Op het moment dat het kompas wordt opgetild gaat de schijf open en zakt het zwarte uit de buizen.
In de buizen zitten: zie kaartje.

      D
  D . . . D
  . . . . .
D . . . . . D
  . . . . .
    . . . D
      D
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      D

Een lange gang leidt achter de weggevallen zilveren schijf naar een volgende kamer. Als wij in de kamer staan kijkt Meancolin nogmaals op het kompas en ziet dat de wijzers precies naar de deuren wijzen, west, noordwest, noordoost, en oost. Er wordt gezocht naar een verborgen deur in de zuidwestelijke muur maar die is er niet (de deur). Daarna wordt er besloten om de westelijke deur te nemen (witte wijzer op het kompas).

  . | .
. . | . .
. . W . . D . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . D  <-Party
. . .\.
  . . \

Een lange gang leidt wederom naar een ronde kamer. In het midden van de kamer staat een glazen buis met een dunne witte straal (een soort draad van energie) in het midden van de buis. In de sokkel van de glazen buis (onttrokken aan het zicht)wordt de straal schijnbaar gespleten en door twee buizen op de grond in noordelijke en zuidoostelijke richting gevoerd.

We gaan terug en nemen de noordwest deur, deze rolt, net als de deur naar de gang die naar de westelijke kamer leidt, open als de groep in de buurt komt (dit ligt niet aan het kompas).
Hier zien we hetzelfde tafereel als de vorige kamer alleen dan met een gele straal (zie kaart voor plattegrond), ditmaal is er maar één richting waarin het wordt afgevoerd of aangevoerd.

De noordoostelijke kamer is weer bijna hetzelfde alleen dan met paarse energie, de buis waar bij de vorige kamers slechts een dunne straal energie te zien was, is bij deze helemaal gevuld met woelende energie.

De oostelijke gang kan Lewk niet in, hij wordt bevangen door een vervelend gevoel (Radji voelde zich niet zo fijn bij de witte en de gele energie, maar niet zo erg als Lewk dat nu heeft bij de zwarte energie). Samuel kan nog wel iets verder, maar de kamer in stappen lukt echt niet. Als de rest in de kamer is (Radji, Pègrin en Meancolin) voelt Radji zich heel erg goed, de buis is volledig gevuld met kolkende zwarte massa die met volle overtuiging de buis vult.

Daarna wordt de zuidoostelijke kamer onderzocht, deze is klein en de vloer wordt gekenmerkt door het teken van Hamador in negatief reliëf (uitgehold, dus niet bol reliëf, zoals in de godenhal).

Als laatste wordt de noordelijke deur geopend. De gang erachter is langer dan de eerdere gangen en komt uit op een schijf die niet opengaat. Wel hangt er een bordje met het woord “kloppen” erop geschreven. Lewk klopt op het bordje en de deur gaat open.

In de kamer daarachter is één ding duidelijk aanwezig en dat is een glazen sarcofaag. Er gaan vier energie stromen naartoe en er staat een kistje voor. In de sarcofaag is een man te zien in witte kleding, de man ligt helemaal stil alsof in rusttoestand. In het kistje zitten 42 paarse edelstenen van relatief lage waarde.

Op de kist zit een knop, bij het indrukken ervan ontwaakt de man. Hij stelt zich voor als 311, hij blijkt te weten wat/wie Meancolin is. Meancolin verteld hem dat hij 476 is. De man is rustig en verteld iedereen dat de cirkel in de tijd van Glimmeshine verbroken moet worden door iets te doen wat men nog niet eerder heeft gedaan. De man is erg vaag in wat hij verteld, hij verteld dit met een reden te doen. Als wij volgens hem alles zouden weten wat hij weet, dan zouden wij geen verschil meer kunnen maken en zou alles zich wederom herhalen.

Hij verteld ons wel dat het zwaard van Belin Horatio aangeraakt moet worden door Meancolin, zodat het geen kracht meer heeft. 311, die zich ook Valkorian noemt, vertelt dat Belin Horatio een god is en dat het zwaard door Meancolin aangeraakt moet worden zodat de goddelijke kracht die in het zwaard zit genihileerd wordt. Volgens 311 moesten wij niet naar het steen zingen want dat zou niet goed zijn maar wat er niet goed aan zou zijn vertelde hij niet.

Verder verteld 311 over wat de andere kamers inhouden, hij verteld dat elke kleur energie een bepaalde soort is (zie maps thread) endat het teken van Hamador een teleportatie stelsel is dat over de hele wereld verspreid is. 311 verteld Meancolin dat zijn kracht in de onwetendheid van hem ligt en dat hij ook niet moet proberen om te veel wetend te worden omdat dat bij wijze van spreken zijn doodvonnis is. Dan laten we 311 achter ons.

Terug in de herberg. Na het avondeten vertelt Meancolin wat hij beloofd had te vertellen, Pègrin gaat op zijn kamer lezen in zijn boek.

(dit stukje is iets uitgebreid omdat ik het beter kan opschrijven dan dat ik het heb kunnen vertellen, ik kwam niet zo lekker uit mijn woorden)

Meancolin vertelt dat zijn oudste herinnering terug gaat naar de tijd dat hij nog niet op deze wereld was. Een mannelijke stem vertelde hem dat hij op reis zou gaan en dat men hoopte dat het schild hem niet zou verpletteren. Jaren later, na de ontmoeting van hem met Pègrin, Lewk, Samuel en Radji in Glimmershine, krijgt hij ’s nachts een droom.
Hij vertelt hoe hij in een capsule zat en op weg was naar een stad die in een ruimteloze ruimte was gebouwd en dat er overal dergelijke capsules op de stad “afvlogen”. In zijn hoofd zei een stem iets tegen hem. Woorden die hij niet begreep. Toen de gnoom de stem vroeg wat hij zei, sprak de stem in common, dat de strijd tegen de goden was begonnen, dat de tijd daar was. De gnoom begreep er niks van en vroeg de stem om uitleg.
De stem werd kwaad en zei dat Meancolin beïnvloed was door de goden en dat hij zelfmoord moest plegen. De gnoom vertelde dat hij daar uiteraard niks voor voelde en zei tegen de stem dat dat niet zo was. De stem zei dat de goden er alles mee te maken hadden.
Op dat moment keerde een aantal capsules zijn richting op en werd hij naar zijn belevenis neergeschoten, waarna hij weer wakker werd…
Met witte haren en witte ogen. Hij voelde zich niet helemaal normaal meer. Dit was ook te merken aan de gelaatsuitdrukking van zijn kompanen.

Ook vertelt Meancolin dat toen de groep in gesprek was met Ortmund Horatio, hij een boodschap kreeg door een gat in de realiteit. Een stem vertelde hem dat er een boodschap op een donkere plek voor hem was. Toen is hij naar de put gelopen en er als eerste in gegaan.

Na dit verhaal gaat men naar bed om een aantal uur later wakker te worden van gumoer in het dorp. Als men beneden is, is Pègrin al naar buiten en krijgt men te horen dat er een klopjacht is opgezet omdat er iemand schijnbaar wou inbreken in de goede smidse.

De volgende ochtend gaat de groep naar Horatio om hem te vertellen dat de put is hersteld. Die was namelijk leeggelopen, waardoor de deur naar Valkorians sarcofaag complex open kwam te liggen. Dat is waar de boodschap die zij tijdens het verblijf bij Ortmund naar verwees en waar Meancolin dus op gereageerd heeft. Ortmund Horatio geeft de avonturiers 250 goudstukken en 4 darkjes (cure light wounds: 1d8+1).
50 goudstukken worden gelijk weer terug gegeven om één maand het huis van de paladijn te huren die nu niet meer bestaat. De drankje zijn gemaakt door Lavanion, een druïde en beschermer van de bossen om Glimmershine. Dit beschermen doet hij samen met een vrouwelijke Ranger, genaamd Eliziane.

Pègrin vraagt Ortmund of hij het zwaard al gevonden heeft waarvan hij aan Pègrin had gevraagd om het te zoeken. Hij vertelt dat het zwaard in een crypte in de Morsabergen ligt, in het graf van zijn voorvader, Belin Horatio. Hij wil dat zwaard hebben, maar ondanks dat hij weet waar het ligt, is het nog nooit iemand gelukt om het graf te betreden. De deur staat open maar niemand kan over de drempel stappen.

Na het gesprek gaat men naar het nu gehuurde huis en zoekt een kamer uit. Er zijn geen meubels in het huis maar die worden verzorgd door Ortmund. Lewk gaat het huis uit terwijl iedereen zijn ding doet. Aan het einde van de dag (toch?) komt Lavanion bij ons huis aan en vraagt ons mee te gaan met hem. Lewk is bij zijn huis en er is iets met Eliziane aan de hand.

Wij lenen paarden van Ortmund en rijden naar het huis van Lavanion en Eliziane. Daar aangekomen ligt Eliziane op bed, terwijl Lewk haar probeert te verzorgen. Als Eliziane Samuel ziet, komt ze langzaam ietsjes overeind en begint iets te prevellen over Firrit. Dat moet Samuel beschermen. Ze noemde het volgens Lavanion ook wel ‘de gave van het vuur’ en bracht het ook vaak met Wanan, Urtur en Legle in verband. Lavanion weet zelf ook niet goed wat het zou moeten betekenen. Eliziane raakt Samuel aan en sterft dan. Ze heeft schijnbaar de gift van het vuur aan Samuel overgedragen en is toen gestorven.

Radji rijdt alleen terug naar Glimmershine en schrijft onderweg een lied voor haar. Als hij terug komt bij de hut van Eliziane en Lavanion, is Ortmund Horatio met hem meegekomen.
Er wordt een begrafenis gehouden voor Eliziane. Op de begrafenis is niemand echt geroerd door de gebeurtenis behalve Ortmund, die lijkt wel enigszins geroerd te zijn. De andere mensen die afscheid komen nemen lijken bijna apathisch te zijn.

Na nog een overnachting bij het huis vertrekken de avonturiers richting de bergen. Van plan om door de bossen te gaan overnachten zij ietsjes voor het bos. Als zij ontwaken hebben ze het idee dat er iets is veranderd maar geen van hun kan zeggen wat precies. Tijdens de tocht door het bos bemerkt ieder van hen dat het erg stil is, alsof alles in afwachting is van iets dat gebeuren gaat. Het is niet zozeer dat er geen geluid is maar dat er geen dierengeluiden zijn die je wel zou verwachten in een bos.

Na nog een stuk te hebben afgelegd liggen er vijf bomen over de weg, ze zijn bij de grond omgebogen/gebroken. Na wat onderzoek worden er grote sporen gevonden van een ondefinieerbaar iets. Ook loopt er een dun lijntje langs de sporen alsof er iets duns over de grond sleept. Voor de rest vinden ze niks, de sporen blijven parallel aan de weg lopen.

De avonturiers besluiten door te gaan. Ongeveer anderhalf uur later is er nogmaals hetzelfde tafereel. Dit keer zien twee personen de aarde in de verte bewegen. Er komt een groot wezen uit de grond zetten, het bestaat uit aarde en takken en wortels door elkaar. Het spreekt Lewk aan in een voor de rest onbekende taal. Volgens Lewk noemt het wezen hem zijn meester en noemt het Radji “lach”.

Het wezen vertelt Lewk dat hij zijn fort moet claimen. Lewk is nogal verbaasd dat hij het bijna niet kan verwoorden naar de rest van de groep. Het wezen vertelt hem dat het ten zuid oosten ligt. De groep besluit er heen te gaan, men loopt ongeveer twee uur achter het wezen aan dat er flink de pas in houd. Dan komen ze op een open plek waar vijf gebouwen staan en vier fonteinen aarde de lucht in spuwen. De gebouwen zijn verbonden met muren met looppaden erop en af en toe een trappetje om erop te kunnen komen.

Men wil naar binnen gaan maar nog voor de groep aanstalten doet komt het wezen in actie en vertelt Lewk dat het niet slim is om de dood het inner heilige te laten zien. Bij het uitspreken van deze woorden kijkt het wezen vervaarlijk naar de jonge elf.

Lewk en Radji krijgen een discussie over het feit dat de een vindt dat hij de ander moet vertrouwen en de ander vindt dat hij best eerst zelf op onderzoek uit mag. Om de gemoederen wat te sussen besluit de rest van de groep ook buiten te blijven terwijl Lewk het complex bezoekt.

Na een korte tijd komt Lewk bij een ander gebouw weer naar buiten en nodigt de rest uit om te komen kijken. Hetgeen wat van de buitenkant te zien is, is maar een klein deel van het complete complex. Er zijn vijf ongedefinieerde kamers en twee kamers die al een functie hebben.

De ene kamer is duidelijk een kamer waar Lewk een affiniteit voor voelt. De vloer is van zand en een aantal stenen vormen op dat zand een cirkel. De andere kamer is er één met een lange houten tafel, alwaar Samuel zich wel op z'n gemak voelt. Als een herinnering komen er beelden bij hem boven drijven, waarin hij zichzelf belangrijke beslissingen ziet maken in deze kamer. Beslissingen waar Lewk het niet altijd mee eens is, maar ja. In tegenstelling tot Lewk  kan Samuel inzien, dat ook de natuur wat moeten lijden om er uiteindelijk sterker uit te komen.

Na het bezoeken van het fort en te hebben gevraagd of het wezen het wil bewaken in de tijd dat Lewk weg is, gaat de groep weer verder. Men komt zonder problemen weer bij het pad.
Als de groep bij de omgevallen bomen komen richten deze zich weer op tot er niet meer te zien is dat ze ooit op de weg lagen. Ook het geluid van de dieren is weer teruggekeerd.
Vogels fluiten weer en af en toe ritselt er een struikje. Het bos leeft weer.

De weg verloopt voorspoedig, bij de voet van de bergketen gaat er een zandweg naar links het hoofdpad af, de groep verwacht dat pad te moeten hebben en slaan links af. Het pad is goed begaanbaar en ongeveer 2 meter breed, de paarden sloffen vredig door het mulle zand. Op een gegeven moment gaat er een smal pad van de weg af, men besluit om dat pad te nemen omdat het langs een ravijn lijkt te gaan. Zij zetten de paarden op een geschikte plek en gaan te voet verder.

Het was maar goed dat ze de paarden niet mee hadden genomen want het pad kronkelt langs de bergwand. Na een lange tocht te voet komen ze bij een twee meter brede trap aan, de trap is nauwelijks gesleten en is dus duidelijk weinig gebruikt ondanks dat hij al wel wat ouder is.
Bovenaan de trap aangekomen staat de groep op een winderig plateau. (zie maps thread) met een put en meerdere halve pilaren van die pilaren die slechts voor de sier zijn, zonder dat ze iets ondersteunen.
This message was last edited by the GM at 14:34, Tue 20 Nov 2007.

Aangezien de deur waar we bij stonden van binnenuit vergrendelt is besluiten we de andere deur, iets meer naar het zuiden aan de rechterkant te nemen. Maar voordat we dat doen summoned Meancolin een construct in de kamer met de gebarikadeerde deur en laat het in de rose gloed lopen.
Zodra de construct in contact komt hiermee veranderen de 8 beelden die in de kamer staan in gargoyles.

We laten dit voor wat het is en gaan naar de deur in het zuiden. Zodra we de deur open doen zien we een soort van gemuteerde ondode, het is net een zombie, maar het vlees van dit wezen lijkt zich constant aan te passen op reacties van buitenaf.
In dit kamertje zit tegenover de deur waar we door kwamen nog een deur.
Tijdens het gevecht dat hierop volgt blijkt het wezen te regeneraten en kan het ook van tijd tot hasten waardoor het een pittige tegenstander blijkt. Ook bazelt het wezen constant dat het dit vertrek moet beschermen.
We weten het wezen te verslaan en tijdens het doorzoeken van dit vertrek vinden we een alarmknop die geactiveerd is, maar het is voor ons onmogelijk het te deactiveren dus gaan we verder.
In de gang die zich achter de zuidelijke deur bevindt zien we aan het einde weer een rose gelei-achtige massa, van dezelfde aard als de kamers met de gargpoyles.
Samuel trekt de stoute schoenen aan en stapt erdoor. Aan de andere kant komt hij uit in dezelfde gang, alleen is de plaster tegen de muren veel mooier.
In de kamer waar de gang op uit komt staat een dwerg, hij ziet Samuel aan voor een van de personen die op de wanden staan afgebeeld. Na enige tijd (een paar rondes, aangezien er maar 1 persoon tegelijk door de rose waas tegelijk kan stappen) zijn we allemaal gearriveerd. De dwerg blijkt Dorwan te heten en hij verteld ons dat hij een aantal van zijn wachters door de rose gloed heeft gestuurd omdat daar voorraden lagen die ze nodig hadden maar dat hij ze sindsdien nooit meer gezien had. Onze conclusie hieruit is dat zij de ondode tegenstanders zijn geworden.
Meanclin is zo bijdehand om terug te gaan door de rose gloed en komt vervolgens terug met het hoofd van de zombie. Dit hoofd is nu het hoofd van een of andere halfelf.
Dorwan en nog 2 kompanen die erbij staan hebben allen iets vreemds over zich. Ze kunnen meer dan de helft van de vertrekken, waaronder de keuken, niet bereiken omdat ze niet door de rose gloed kunnen, maar het is net alsof het ze niets kan schelen.
Dorwan verteld ons dat er in dit complex zón 80 man zijn. Ook verteld hij ons dat Glimmershire in oorlog is met de natuurfreaks. Dit heeft weer te maken met ene Malcom die in het moeras leeft. Volgens de dwerg leven we momenteel 6000 a 7000 jaar na de wederopstanding. Wat deze wederopstanding precies betekend weet hij niet en we vragen maar niet verder.
Dan zegt Dorwan dat Pegrin op ene Bistren Stroy lijkt en Radji op Elias. Deze twee figuren komen uit belangrijke families, die ook een belangrijke rol spelen in de oorlog tegen de natuurfreaks. Belin, de huidige regeerde van Tormentire, werkt mee aan deze oorlog, hij wil de natuur vernietigen. Bistren en Elias worden gehuldigd voor hun daden in de oorlog. Het blijkt dat Bards een belangrijke rol spelen in het leger, zij leiden het leger aan met behulp van trommels. Zo zorgen ze voor een hoog moreel.
We gaan door naar het voglende vertrek dat de keuken blijkt te zijn. De keuken is half afgeschermd door de rose gloed. De kok zegt dat hij het merendeel van zijn voorraden en ook nog wat keukengerij mist door de rose afscheiding.
We besluiten hem te helpen en stappen door de rode gloed.
Samuel is de eerst die aankomt. Hij ziet twee skeletten snijden in een zombie ee regenerate, waardoor het een oneindig lang proces wordt. De kamer staat half in de fik. Zodra hij opgemerkt wordt richten ze hun aandacht op hem en vallen aan. Een gevecht volgt. Na 5 rondes zijn we allemaal in de keuken gearriveerd. Lewk summoned een krokodil die onwijs veel petsen doet en met zijn bek de zombie grappled en hem mee voert door de rose gloed terug naar Dorwan. Daar veranderd de zombie in een levende mens. Naar ons idee heeft de  rose gloed iets te maken met het veranderen van de tijd (maar of dat het verleden of de toekomst is weten we niet zeker, al vermoeden we het verleden). In de keuken lag naast een koksmes helemaal niets meer waar Dorwan iets aan gehad zou kunnen hebben, alle voorraden waren verdwenen.
Als we terugkomen verteld Dorwan dat hij waarschijnlijk 100den jaren oud is maar dat hij zich zijn jeugd niet meer kan herinneren, net als iedereen die hij kent, iedereen is zijn verleden na een aantal jaren vergeten.
We vragen Dorwan een kaartje van het complex te tekenen en dit doet hij. Hieruit blijkt dat we via de keuken en nog wat andere kamers in de kamer met de gargoyles kunnen komen. Maar volgens Dorwan zouden we in de barracks misschien nog wat mooie wapens kunnen vinden die ons zouden kunnen helpen met het cleansen van het complex.
We besluiten Dorwans raad op te volgen en gaan naar de barracks. Er leiden 2 trappen naar de barracks, ieder vanaf een andere kant. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat het op deze manier goed te verdedigen is.
We komen weer allemaal 1 voor 1 naar binnen doordat we door de roze gloed moeten. In de barracks bevinden zich 1 zombie en 4 harmonische skeletten.
Colin summoned een stuk of 5 constructs waardoor we niet omsingeld worden en Lewk summoned nog een beer.
Na een zwaar gevecht zijn we toch victorious. We helen een beetje en openen 1 van de deuren die toegang geeft tot een klein kamertje waarin in de muur aan de achterkant een geheime deur zou moeten zitten volgens Dorwan, die zou leiden naar de wapens.

In deze kamer staat een wezen, wat eigenlijk de minst ondode is die we tot nog zijn tegengekomen. Hij draagt een mooie breastplate, longsword en buckler. Achter dit wezen staan nog 2 regenerating zombies.
Lewk was degene die de deur naar deze kamer opende en hij krijgt een mega pets. Hij weet nog een beer in de kamer te summonen die het op neemt tegen de zombies. Hierna zet hij een paar stappen opzij waardoor Samuel dichterbij kan komen om het wezen met de mooie breastplate op te vangen. Colin summoned een construct achter het wezen waardoor Samuel flankt. De rest van de party ondersteunt Samuel omdat deze de enige is die het wezen kan raken. Na veel klappen en ook veel cure spells op Samuel, weet hij het wezen dood te slaan.
De 2 zombies achterin de kamer worden ook een kopje kleiner gemaakt en alles is weer aangenaam rustig.
Maar dan ontstaat er wat onenigheid in de groep over het feit waar we moeten rusten. UIteindelijk besluit Lewk in deze kamer te blijven en de rest gaat naar de keuken om daar te rusten.
Na een paar uur rusten, iedereen voelt zich weer goed, besluiten we een kijkje te nemen bij lewk. In de barracks wordt de eerste die door de rose gloed komt opgewacht door een skelet. Na een paar rondes is het skelet dood en bevindt de party zich in de barracks. Daar ligt in het midden van de kamer een best grote plas bloed met daaraan vast een bloedveeg die leidt naar de kamer waar Lewk zijn nachtrust zou houden. De schrik springt ons om het hart en we gaan kijken in de kamer waar de bloedveeg naartoe leidt. De kamer is leeg en er ontstaat een lichte paniek in de groep.
Samuel kijkt of hij een spoor op kan pikken van Lewk die uit de kamer wordt gesleept. Na enige tijd zoeken ontdekt hij hele lichte voetafdrukken in de harde ondergrond die de barracks uit leiden. De party volgt deze sporen en worden zo naar buiten geleid.
Buiten aangekomen zien ze het lichaam van de kobolt zwaar gewond op de grond liggen. Radji ontfemrt zich over hem en na een ogenblik is Lewk weer onder de levenden.
Dan worden de ogen van de partymembers getrokken door een roze koepel die in de lucht hangt in de verte, nog voorbij Glimmershire. Deze koepel omsluit ons volledig. Wij denken dat het te maken heeft met de tijdsloop die ons begint in te halen. We weten niet zeker wat dit te betekenen heeft maar vinden het wel belangrijk dat we er notie van genomen hebben.
Dan gaan we weer naar binnen om onze weg te vervolgen.

Het scherm komt dichterbij… Jullie hebben niet zo lang meer om nog naar de kamer waar Belin zou moeten zijn toe te komen en dus, na wat woordenstrijd over welke items te identificeren, gaan jullie verder en komen jullie weer bij het voorportaal aan.

Rechts bevindt zich nog zo’n scherm en jullie bereiden je voor op een nieuw gevecht. Als het scherm echter wegvalt, zien jullie daarachter slechts een spiegelbeeld ruimte ten opzichte van de tegenoverliggende  zijde, maar hier zien jullie in een cirkel met een doorsnede van zo’n 10 voet het symbool van Hamador staan, de zeis.

Aan de andere kant van het voorportaal ontdekken jullie een knop die blauw licht afgeeft. Na een tijdje duwen jullie deze in om de deuren naar Belins zaal te openen.

                           . . . .
                           . . . .
                           . . . .
                           . . . .
                             .
                             .
   . . . . . .         . . . . . . . . . .
   . . . . . .         . . . . . . . . . . . . . .
   . . . . . .         . . . . . . . . . . . . . . . .
   . . . . . .         . . . . . . . . . . . . . . . . . .
   . . . . . .         . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
   . . . . . .         . . . .___. . . . . . . . ##### . . .
   . . . . . .         . . . / . \ . . . .#. ############# . .
   . . . . . .         . . .| E . \. . . # ##  . . . . ######.
   . . . . . .         . . .|. . B | . . ##.## . . . . . . #####
   . . . . . .         . . . \ . . | . . ### . . . . . . . . ###
   . . . . . .         . . . .\___/. . . . . . . . . . . . . .###
   . . . . . .         . . . . . . . . .[H]v v v v v v v v[H].###
   . . . . . .         . . . . . . . . . > v v v v v v v v < #####
   . . . . . .         . . . . . . . . . > > v v v v v v < #######
x.D. . . . . . . . . .D. . . . . . . . . > > > .sarco. < ### .####
x.D. . . . . . . . . .D. . . . . . . . . > > > .faaag. < ### .####
   . . . . . .         . . .{s}. . . . . > > ^ ^ ^ ^ ^ ^ #########
   . . . . . .         . . . . . . . . . > ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^########
   . . . . . .         . . . . ### . . .[H]^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ #[H]####
   . . . . . .         . . . .#### . . .## . . . . . . ### ######
   . . . . . .         . . . .#### . .###. #####################
   . . . . . .         . . . ##### . . #########################
   . . . . . .         . . . . #### . . . . ##################
   . . . . . .         . . . . .###### . . . #################
   . . . . . .         . . . . . . #########################
   . . . . . .         . ### . . . . #####################
   . . . . . .         . .###############################
   . . . . . .         . . . . ########################
   . . . . . .         . . . . . . . .#############
   . . . . . .         . . . . . . . . . .

Deze zaal is enorm! Witte ribben van steen ondersteunen een halve, zwarte koepel die boven jullie hoofd tot zijn hoogste punt komt. De kamer is dus half rond en wordt gedomineerd door een verhoging, omringt door drie lage treden van ieder anderhalve meter diepte, begrensd door vier pilaren die het plafond niet raken. Een sarcofaag domineert dan weer dat platform. Links van het platform bevindt zich een roze koepel die een doorsnede heeft van ongeveer 20 voet, zij het wat onregelmatig. Vlak bij de ingang, aan jullie rechter zijde, staat een zwaard met de punt op een soort van altaar. Rond het geheel, punt van de staart bij de koepel en kop bij het zwaard, ligt er een zwarte, stenen draak, levenloos, door de kamer heen. Hij of zij lijkt levensecht, doch er zit geen beweging in. Links in de muur bevindt zich nog een kleine opening, puin ontrekt wat erachter ligt aan het oog.

Meancolin pakt het zwaard, en de wereld om jullie heen veranderd. Gevangen in een wereld van beperkte zintuigen proberen jullie te ontsnappen door de juiste keuzes te maken. Dit lukt, en wederom staan jullie in Belins kamer. Het zwaard heeft zich verplaatst naar eenzelfde soort altaar op de verhoging. Belin hangt in spectrale vorm, gekleed als de beelden maar zonder benen, boven de sarcofaag. 311, aka Valkorian, komt binnen lopen. Dan pas geven beide hun visie op de toekomst, en onenigheid ontstaat. Vier van jullie besluiten, op aanraden van Valkorian, de roze waas te overbruggen en aldaar te spreken met de ‘wijsheid’ die daar aanwezig zou moeten zijn. Lewk blijft achter. Binnen vinden jullie ene Elias ‘l Furiae en Bistren Stroy. Een gesprek volgt.

Eenmaal weer in Belins zaal aangekomen, gaan jullie nog een zijvertrek in, alwaar jullie onder andere een blinddoek en een rapier vinden, alsmede een aantal andere magische voorwerpen in de enige aanwezige kist. Lewk dwingt Pègrin min of meer… De blinddoek weer af te doen nadat hij hem, natuurlijk, had opgezet. Radji is blij met de houten rapier.

Dan lijken jullie overeen te zijn gekomen over wat gedaan moet worden en Meancolin pakt wederom het zwaard. De wereld om jullie heen verdwijnt, en jullie verdwalen ieder in een eigen visioen, alleen Lewk en Samuel delen er één.

De weg voor jullie leidt jullie naar het centrum van Glimmershine. De ene rent, dan ander loopt maar het mag niet baten. Jullie komen allen tegelijkertijd aan. Glimmershine lijkt nog even zoals het was, maar dan begint de aarde te beven! Grofweg over de wegen heen waarover jullie op het plein gearriveerd zijn, begint zich een scheur te vormen in alle vijf de richtingen. De aarde breekt open en zwart steen komt als het scherp van het zwaard door de gapende wonden naar buiten. De aarde blijft beven, de lucht is rood. Iedereen om jullie heen, de vaag bekenden en net iets bekendere gezichten uit Glimmershine, lijken van instelling te veranderen. Donkere uitdrukkingen nemen bezit van liefelijke gezichten. Glimmershine is anders... Glimmershine is... Duisterder, donkerder... Het woord 'verdroten' schiet jullie te binnen, maar lijkt iets te oud en niet lekker in de mond liggend. Wat is er aan de hand?

Waarjijthuishoortalsjenietthuisbent wacht op jullie. De tafels zijn gedekt en de gesprekken beginnen. Niet lang daarna horen jullie de eerste signalen van een in jullie herinnering reeds voltrokken gebeurtenis. Malcon is ontvoerd en een halfling is aangehouden!

Ik zou graag willen dat jullie eerst hier jullie ‘visioen’ posten, of wat je ervan wilt vertellen, en dan doorgaan met vier goblin lijken aan jullie voeten en Coutier in een zak!

Toevoegingen op jullie visioenen (reeds verwerkt)
This message was last edited by the GM at 14:45, Tue 20 Nov 2007.