Re: Hoofdstuk 15 - De Dood en de Natuur
Als de pauze van Meancolin een beetje lang blijft, schraapt Lewk Arraksis zijn keel op zo'n manier dat hij het duidelijk gebruikt om aandacht te trekken. Hij ademt een paar keer diep in en uit, en vertelt met een neutrale, bijna monotome, accentloze stem:
"Mijn verhaal start gelijk nadat jullie door Malcon werden weggestuurd. Belin's essentie die ik in mij droeg, was eindelijk uit mij, de reden waarom Hevlion mij had gemarteld met Arraksis. Om Arraksis te overleven moest ik mijn essentie opsplitsen in vier delen en die bij verschillende mensen achterlaten. Het volledig terughalen hiervan is nog niet gelukt. Daarom ben ik geen druïde, mijn contact met de natuur is nog steeds verbroken.
In het gesprek tussen mij en Malcon. Hierin vertelde hij mij zijn relatie tot Belin wederom en de ook voor hem twijfelachtiche mysterieuze omstandigheden waarom hij en Belin 'fysieke' goden werden met allebei dezelfde portfolio, die van de dood.
Hij vertelde ook dat Valkorian Belin's raadgever was vlak voor de oorlog, iets waardoor ik de motieven van 311 en Valkorian ben gaan wantrouwen. Maar door de informatie die Valkorian aan Belin gaf, begon de oorlog feitelijk pas.
Na wat opmerkingen met een inzicht waar ik alleen nog maar van kan dromen, nam hij afscheid en ben ik op zoek gegaan naar een manier om in Glimmershine te geraken. Toen kwam ik uit bij een stenen cirkel in mijn fort, alwaar de steen die Hitsugaya Senshu me gaf, oplichtte.
Deze steen bleek een vreemde manier van reizen te zijn. Magie, dat zeker, maar daarnaast ongemakkelijk en licht misselijkmakend. Door dit te proberen kwam ik uit bij mijn oude dorrrrp en ... mijn moederrrr."
Lewk Arraksis, haalt weer diep adem en kijkt eventjes over zijn schouder naar zijn fort. Snelle korte vegen langs zijn ogen volgen met wat geknipper.
"Mijn gesprek met haar was zowel verhelderend als ontspannend, ze gaf me het huiselijke gevoel wat ik heb moeten missen. Ook waarschuwde ze me voor een vrouw aan wie ze deze steen had moeten afstaan, een grotere vrouw met een gelige huidskleur en toegeknepen ogen, waarover ze sprak dat ze niet in balans was en daar zelf geen weet van had. Ik wilde uitsluiten dat u dat was, monnik Senshu, vandaar dat ik u zometeen wil voorstellen aan mijn moeder. Het is immers niet logisch dat u een steen afpakt om hem vervolgens aan iemand anders te geven, die haar zoon is, nietwaar?"
De kobold pauzeert zijn verhaal, de monnik genaamd Senshu tijd gevend om te reageren.
This message was last edited by the player at 13:58, Mon 21 June 2010.