Pegrin kijkt alleen ongemakkelijk rond. Hij maakt zeker geen aanstalten om Lewk of wie dan ook aan te vallen, en hij probeert meer inzicht te krijgen in de situatie. Tegelijkertijd ziet hij in dat hij niet meer te weten zal komen als hij ook niet verder uitwijdt over zijn verhaal.

Met een schuin oog kijkt hij naar Radji in de hoop dat hij wat meer wil vertellen, maar als de muzikant niets lijkt te gaan zeggen en Meancolin zowat staat te springen zegt hij op vriendelijke toon "Ik heb verteld wat we hebben meegemaakt, wat wil je nog weten Meancolin?" De man lijkt niet zoveel zin te hebben uren over alle details te praten. Wel herinnert hij zich ineens dan Meancolin net iets zei over Malcon en Belin die een oorlog plannen. "Dan kun je daarna misschien iets vertellen over dat gesprek van Belin dat je hebt afgeluisterd"

De reactie van Radji is nogal bepalend voor mijn volgende actie dus ga ik helaas daar toch maar ff op wachten.
Radji als je niks inbrengt gaarne toch een post met houding of de afwezigheid ervan maar dat je in ieder geval op de hoogte bent van de situatie en de besproken onderdelen.

De jonge bard staat bezwaard naar zijn vrienden te luisteren. Ook hij voelt de spanning in de kamer, en herinnert zich de laatste opdracht van Belin nog maar al te goed. De woorden van de God blijven in zijn hoofd hangen.

Als het even stil blijft, en hij wordt aangekeken, legt hij tot slot zijn spullen op de grond, doet een stap richting Meancolin, en omhelst de bleke gnoom. Lange tijd houdt Radji hem stevig vast, alsof hij hem niet wil kwijt raken in de komende gebeurtenissen.

Dan kijkt hij hem aan en zegt: "Mijn vriend, mijn vreemde vriend. Ik heb je gemist...
De loep die we doorbroken hebben, heeft de oorlog in gang gezet. Ik ben bang dat ik aan de verkeerde zijde sta, maar weet niet wat ik er aan kan doen.
Belin heeft me ingelijfd. Ik ben vanaf nu de zijne. Oh, het lot is mij ongunstig gezind. Ik zal door mijn familie verstoten worden om mijn daden, en voor eeuwig onterft worden.
Het ergste van allemaal is, dat ik de kobolt Lewk moet omleggen, maar ik ben bang dat ik dat niet kan. Ik ben bang mijn vriend, dat ik ook jou ga kwijt raken."

De stem van de elf breekt en tranen beginnen over zijn wangen te rollen. "Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik mis Samuel en Sighar, en wou dat alles weer opnieuw begon. Die stomme loep was zo slecht nog niet." Radji glimlacht om de ironie van zijn woorden.

PM!

PM

De kobold genaamd Lewk Arraksis stopt gelijk met wat hij aan het doen is. Bij de toch wel duidelijk geëmotioneerde Radji en zijn woorden grazen er een aantal gedachtes door zijn kleine hoofdje. Maar juist omdat deze woorden toch worden uitgesproken hoort hij ook al snel de intentie hierachter. Hij draait zich snel om met een flinke ruk.

Hij besluit met opgericht hoofd en ferme stappen terug te lopen naar de pratende groep voor hem.
Bij Lewk Arraksis zelf begint een somber gezicht zich te vormen. Uitermate treurig zelfs. Ook zijn houding is naast de ferme stappen nogal slapjes en verslagen.

"Ik WIST het gewoon! Ik HAD het kunnen weten!"De kobold schiet vanuit het niets qua houding opeens van somber en verslagen naar behoorlijk geirriteerd maar grijpt niet naar zijn wapen. Hij zakt door zijn knieen en slaat op de grond met zijn kleine gebalde vuisten.

"Tijdslus of niet....  onze vrriendschap is dus gewoon verrrdoemd Wat kunnen we dan nu nog doen tegen deze kennelijk onvermijdelijke oorlog als hij wordt geleid door Belin zelf?" De tranen staan de kleine kobold hoorbaar nader dan het lachen.
This message was last edited by the player at 19:29, Tue 27 Oct 2009.

"Ehm, ja..." Even kijkt Pegrin zijn emotionele vriend vreemd aan, alsof dat het laatste was dat hij verwacht had na de situatie met Belin.
"Ik leg Lewk inderdaad ook liever niet om. Laten we proberen te redden wat er te redden valt. Het is niet alsof Radji en ik veel keus hadden. Belin heeft zijn eigen zoon als een vlieg wegggeschoten toen hij niet deed wat hij zei. Ik zit ook niet op een oorlog te wachten, maar het lijkt erop dat dat toch zal gebeuren."

Tijdens deze speech houdt Pegrin zijn handen weg van zijn wapens, alsof hij duidelijk wil maken dat hij niet ineens Lewk aan zal vallen. Na zijn woorden kijkt Pegrin Senshu aan en na een moment zegt hij, met tegenzin dat hij de monnik iets moet vragen, "Wat vind jij Senshu? Jij hebt van Belin de opdracht gekregen onze bevindingen te noteren."

Daarna lijkt Pègrin even in gedachten verzonken.

De jonge vrouw knikt goedkeurend naar de personen voor haar. Een kleine vriendelijk glimlach  verschijnt op haar gezicht.

"Als monnik zijnde kan Belin geen enkele claim op mijn diensten leggen. Het was eerder een voorstel van zijn kant denk ik. Maar goed, zijn plan komt overeen met wat ik zelf vanuit mijn orde mee bezig ben. Ik probeer het begrip te vinden in alles wat om ons heen gebeurd. Jullie zijn erg belangrijke en interessante personen. De wereld lijkt zich bijna om jullie heen te vormen en het verhaal is nog lang niet af. De tijdlus verbroken, houdt de vriendschap stand? En wat zegt dat over vriendschap? Belin is terug gekeerd en alles lijkt verdoemd, breken jullie op, of vinden jullie een gezamelijke vijand of koning in de drakengod?"

Ze kijkt even streng de groep rond, hopend dat iedereen luistert.

"Samuel is verdwenen en zijn rol in het verhaal lijkt uitgespeeld. Toch wil Belin zijn wapen terug. Is het het een goed of een slecht teken dat Samuel dit wapen bij zich droeg toen hij verdween?"

Haar blik blijft rusten op Lewk en geeft hem een geruststellende blik.

"Deze oorlog is veel groter dan simpelweg tussen 2 landen. De vraag is alleen tussen wie gaat deze oorlog eigenlijk. Belin aan de eene kant, maar wie staat daar tegenover? Wie wint wat met het winnen van deze oorlong? Misschien kunnen Lewk en Meancolin hier meer over zeggen?"

Dan loopt er een grote man de ruimte in... Veel groter dan dat hij ooit was. Hij is zeker twee meter vijftig lang, wat de enorme wolf aan zijn zijde er maar klein uit laat zien. Hij is gekleed in een strak, leren kostuum, maar daaroverheen draagt hij een mithril chainmail van uitzonderlijke schoonheid. Ook de twee beschermers op zijn armen zijn van mithril, evenals zijn helm, laarzen en riem. Aan zijn linkerzijde hangt een zwaard dat bij de bepantselring past en aan zijn rechterzijde hangt Harvester. Over alles wat van mithril is, flakkeren spectrale, diep rode vlammen heen. Op zijn rug, scherp contrasterend met zijn bepantsering, hangt een oude rugzak.

Het is Samuel met Sieghar aan zijn zijde.

"Ja... Is het een goed of slecht teken... Monnik."

Hij kijkt de cirkel eens rustig rond. Van zijn gezicht is weinig te zien, maar een kleine glimlach speelt op zijn lippen.

(de helm is spartaans, zogezegd. Een rode pluim krult over het geheel heen)
This message was last edited by the GM at 13:54, Wed 28 Oct 2009.

De ogen van Pègrin rollen bijna uit zijn hoofd. "SAMUEL! Je bent terug!"

De kleine humanoide deinst eerst een beetje achterover als Radji op hem af komt.
Toch merkt hij al snel de ntentie op van de elf en omarmt hem met net zoveel kracht terug als de elf.
"Mijn vriend ik vind het ook fijn om jou weer te zien. De dingen die jij doet zullen niet altijd de beste zijn, dat zal ook niet kunnen want er zijn teveel entiteiten die jou in een richting willen sturen. Bedenk alleen wel dat jij zelf de richting kunt kiezen in alles wat je doet."

Als Samuel de kamer binnen komt dan schrikt de gnoom toch wel. Hij kijkt nauwlettend op de acties van Pegrin.
"Samuel wat is er met je gebeurd waar ben je geweesd?"

Ook Lewk Arraksis kijkt nog naar de reusachtige mens die doodleuk de kamer komt binnenwandelen. Zijn fort lijkt wel een eerder een soort theehuis met mensen die zo maar binnen wandelen.

"Samuel?" en wacht geduldig op antwoord met een kleine glinstering van hoop die terug komt in zijn ogen.

Samuel brengt zijn handen naar zijn helm en neemt hem af. Hij lacht en kijkt vriendelijk:

"Hallo... Vrienden. En bedankt monnik... Je hebt me veel geleerd."

Met die woorden krimpt hij weer naar zijn oude hoogte.

"Lewk, als ik jou was zou ik die elementen de kamer uit gooien. Weet je niet meer dat ze, als het even kan, graag onze vriend Radji aan zullen vallen? Trouwens, dit zwaard..."

Hij tikt Harvester even aan:

"Wordt ook gehaat door elementen. Ik denk dat we allemaal een beetje in gevaar verkeren als we zo blijven staan."

Lewks reactie had Radji niet verwacht. Hij krimpt even in één en blijft op de grond hurken.
Echter, door de woorden van Senshu en Meancolin herstelt hij zich. Hij gaat staan en raapt zijn spullen weer op. De tranen drogen op en laten twee rode wangen achter.

Op het moment dat Samuel en Sighar binnenkomen lopen, is de jonge elf sprakeloos. Met open mond staart hij naar de twee, stomverbaasd dat ze opeens voor zijn neus staan.

"Samuel..." stamelt de bard."Samuel en Sighar. Wat ben ik blij dat ik jullie weer zie. We hadden het net over je.
Ik weet niet wat ik moet vragen zoveel hebben we te bespreken."

"Misschien is het een goed idee om neutraal terrein op te zoeken.
Ik stel voor om naar buiten te gaan. Op die manier kunnen we gewoon vrijuit spreken.
Ook weet ik niet of de elementen zomaar weg zullen lopen."

De gnoom voelt duidelijk wel de spanning want hij kijkt vrij snel van de een naar de ander en ook zijn zijn oren duidelijk gespitst.
Aan de blik van Meancolin te zien is hij eerder geïnteresseerd dan bang, die interesse wordt vermengd met vreugde en een gevoel van verlies.
Hoe dat allemaal in een blik te zien weet ik ook niet.

mensen? mee eens to take it outside?

Pegrin begint naar de uitgang te lopen na de woorden van Meancolin, met een vage grom die als instemming opgevat kan worden en een beweging van zijn hoofd die je als knik zou kunnen zien.

De kobold kijkt meerdere keren met een bezorgde blik naar achteren als hij het groepje mee naar buiten volgt.

Jullie lopen naar buiten. Daar komen jullie aan op de binnenplaats van het fort. Jullie zijn alleen!

"Nou Pegrin en Radji volgens mij willen jullie Samuel iets vragen.
Ik denk wij allemaal wel maar jullie in het bijzonder."

"Inderdaad. Samuel. Radji en ik zijn er namens Belin op uit gestuurd om zijn zwaard terug te brengen. Harvester. Het zwaard dat jij nu draagt, en tot nu toe hebt bewaard. Dat je hier nu bent scheelt ons een hele hoop zoekwerk."

Radji kijkt Samuel ernstig aan. "We hebben met het doorbreken van de loep Belin wakker gemaakt. Die is naar Glimmershine gekomen, en gaat zijn legers klaar maken. Hij heeft ons bevolven Harvester te brengen en de druïde Lewk te vermoorden.

Dat laatste, dat kan ik niet doen. Maar zijn zwaard terug brengen wel. We vinden wel een andere voor je Samuel, maak je geen zorgen."

De gnoom neemt duidelijk een defensieve houding aan, hij heeft duidelijk op dit moment staan wachten en verwacht zo te zien een explosieve reactie.

"Misschien kunnen we zeggen dat we ons vergist hebben en dat Lewk toch geen druide is."

Eventjes de lucht bekijkend, kijkt Lewk Arraksis naar boven als hij buiten staat. Maar dan staat de gnoom opeens uiterst defensief en laat de woorden van de rogue nogmaals door zijn hoofdje malen.

De kobold ogen worden eventjes groot:
"JA! Dat klopt, Pègrin, ik ben geen druïde. Dat deel van mezelf heb ik moeten waarborgen tegen Hevlion en Arraksis en was ik gaan zoeken toen ik Meancolin tegenkwam. Ik heb de persoon bij wie ik het heb gewaarborgd nog niet gevonden en weet zelfs niet of hij nog bestaat.

Trouwens, heeft Belin jullie verteld waarom ik een dode druïde moest worden of het gewoon jullie opgedragen zodat jullie het blindelings opvolgen? Terwijl Belin mij nog in ieder geval een verklaring schuldig is. Oh, Ik schat ook daarnaast in dat Samuel Harvester net zo graag afstaat als dat jij je stokjes af zou staan of Pègrin zijn blinddoek. Nietwaar?"

De kobold kijkt met een begripvolle glimlach van de ranger naar de bard en de rogue. Als zijn ogen die van de monnik kruisen, kan hij het niet laten eventjes snel terug te kijken naar de ingang van zijn fort.