Zodra Quen het glas voor zich leeg gedronken heeft (wat zoals gebruikelijk even duurt), staat de halfelf op en loopt gehaast naar buiten, om nog geen moment later verward terug te keren, een vriendelijk knikje naar iedereen te maken (in het bijzonder naar Johan) en "Goede nacht" te zeggen. Dan vertrekt Quen naar de minuscule kamer die de halfelf bij de weduwe Camilla in gebruik heeft gekregen.

Johan spreekt:

"We reizen naar het westen. We komen langs een paar grotere dorpen waar we onze waren uit zullen stallen, simpelweg omdat we winst moeten maken waar het kan. Dan reizen we langs Toven en Greenest. Bij Greenest passen we de route naar het noorden of verder naar het westen. Dun-Ghar, in het noorden, is de grootste stad en heeft altijd behoefte aan dit soort waren, alleen hoe verder naar het westen hoe meer de vracht waard wordt omdat daar gewoon minder terecht komt. We zullen het wel zien."

Hij wuift naar Hjaldihr als deze weg gaat en bevestigt dat het goed gaat met zijn familie. Al maakt zijn vader zich wel zorgen. Ook hij heft een kroes op Pieters verjaardag. Wanneer Quen weggaat knikt hij haar goedlachs na. Zo verwart als Quen soms is, zo charmant staat het haar soms ook.

Johan heeft zijn tocht duidelijk goed uitgedacht... Al klinkt het ook wel als de verhalen van zovelen voor hem. Maar ja. De meeste zijn zeer succesvol geweest.

-----

Friedrich knikt met grote ogen wanneer hij het verzoek van Hjaldihr accepteert en en rolt zowaar een traantje over zijn wang. De jongen heeft nog nooit zo'n verantwoordelijkheid toebedeelt gekregen. Hjaldihr weet wat hij doet. Friedrich heeft weinig inspraak bij zijn kleeftijdsgenoten en wordt vaak als laatste gekozen bij een potje voetbal. Maar deze verantwoordelijkheid maakt van hem een belangrijk persoon. Het zou al een grote eer geweest zijn voor een volwassene om die taken uit te mogen voeren. Laat staan voor hem. Bevend kijkt hij om zich heen of er mensen zijn die toevallig hoorden wat hij mocht doen. De baas van de tegenoverliggende zaak kijkt goedkeuren en knikt begripvol. Friedrich heeft iemand die zijn tijdelijke claim op de kapel kan bevestigen.

----

(Tiamat? :D )

"Wij gaan er gewoon een prettige reis van maken." en Wrozz slaat legt zijn hand op de schouder van Johan. "Maar goed, een uitgerust lichaam zorgt voor een ontspannen reis. Dus ik ga mijn bed opzoeken."
En hij loopt de kroeg uit, zwaait nog even naar Pieter. En verwijnt.
This message was last edited by the player at 14:52, Tue 12 May 2015.

"Wrozz heeft gelijk." Zegt Val. Ze pakt haar glanzende glaive die achter haar tegen de muur rust en de rugzak die ernaast staat. Ze slaat de rugzak over haar schouder en even lijkt ze net een leger officier in plaats van jonkvrouwe als ze daar met wapen en bepakking voor de tafel staat. Met haar bronzige huid, zwart haar en helder groene ogen ziet ze er exotisch uit voor deze regionen. Ze is niet erg lang, zeker niet vergeleken met haar Dragonborn vrienden, maar, met haar wapen in hand en prachtig versierd pantser, maakt ze een imposante indruk.
En voor degene die haar kennen is het meer dan in een indruk; ze is een waar meester wat betreft het hanteren van haar wapen. Haar ouders hebben dit nooit goedgekeurd: 'het paste niet bij haar status', maar dat heeft haar er niet van weerhouden om tijdens de borduur lessen er tussenuit te glippen en een groot deel van haar tijd door te brengen tussen de wachters van haar huis en mee te trainen. Nu krijgt ze bijna niemand van haar huiswacht meer zover om met haar te sparren: de vernedering om door z'n 'klein meisje' in elkaar gemept te worden is gewoon te groot voor de 'stoere mannen'.
"Ik slaap vannacht hier in de herberg, het is te ver voor mij om terug naar het landgoed van mijn vader te keren en morgenochtend hier weer terug te zijn. En Johan, maak je niet te druk over de reis. We zijn bij je en zullen bij aankomst een goed woordje voor je doen."
Ze laat de tafel achter zich en wuift nog even achteruit. "Goede nacht, vrienden, ik zie jullie in de morgen."
This message was last edited by the player at 07:42, Wed 20 May 2015.

Wanneer de meesten van het gezelschap al vertrokken zijn, gaat de deur van De Vergulde Kruik zachtjes open. Een Gnome genaamd Tom strompelt naar binnen, neemt plaats op een barkruk en gebaart Muis voor een biertje. “Wat een avond!”. Zegt Tom. “Je zou denken dat dat restaurantje op de hoek wel een kleine maaltijd kan geven aan een Monk in deze tijd. Ze weten dat ik niet veel geld bij me heb. Toch?” Niet wetend of iemand meeluistert, vervolgt Tom zijn monoloog...” Anyway, waar is Al? Die had ik toch wel op z’n minst verwacht op dit uur.” Na bijgepraat te zijn met Johan over de reis, ziet Tom er aanzienlijk frisser uit en schuift vrolijk bij de rest aan.

Ha Tom, goed je te zien! Hier neem een biertje van mij. Ik zal ook zorgen voor goede maal. De rest gaat al weg, maar wij kunnen nog wel even door gaan. Al heeft al te veel gedronken en ligt thuis. Lijkt niet zo heel goed met hem te gaan. Kom, als je, je eten op hebt kunnen we bij Pieter gaan zitten. Hij is jarig, dus hij is flink bezig met ehh.... nou, je weet wel, rondjes geven. Dan heb je helemaal geen goud nodig, haha! In ieder geval, we gaan morgen op reis! Johan die wil iets gaan doen en halen, of zo, en wij mogen mee! Is dat niet leuk? En Muis neemt nog een sip van zijn biertje en besteld dan nog twee pullen en wat te eten.

Hjaldihr geeft Friedrich wat munten 'voor de eerste week' en spreekt met hem en de baas van de tegenoverliggende zaak, Bertrand de kaarsenmaker, af dat Friendrich van hem betaald krijgt zolang de dragonborn weg is. Uiteraard geeft Hjaldihr geld aan Bertrand voor de lengte van de reis.  De priester koopt al jaren zijn kaarsen bij Bertrand, net als de meesten in Bannertown. En Bertrand komt af en toe langs bij de priester.
Na nog wat aanmoedigende woorden voor Friedrich en formelere afspraken met Bertrand wandelt de dragonborn naar zijn huisje. Hij doet een laatste inspecte van de kapel, en zet alles zo neer dat Friedrich er met zijn lengte goed bij kan. Hjaldihr pakt een van de boeken van de bovenste plank en blaast het stof eraf. Een heel oud en speciaal boek, 'Krijgers en Wijzen'. Een boek met persoonlijke verhalen van krijgers, priesters en andere volgers van Bahamut. Naast deze verhalen staan er ook instructies in voor de verschillende aspecten van 'het volgen van Bahamut'. Hij legt het boek neer op de kleine staander in de kapel. Dan knikt hij tevreden en loopt zijn eigen hutje binnen.
Hjaldihr pakt wat spullen bij elkaar voor de reis en trekt daarna een oude gesloten kist onder het bed vandaan. Deze kist zit al jaren goed op slot. Hij opent de kist...
Alles ligt nog precies zoals hij het er jaren terug in gedaan heeft.
"Hallo, oude vriend", zegt hij zachtjes...

De nacht tovert Bannertown om in een desolate stenen woestijn. De wind blaast stevig door de straten terwijl de lichten achter de ramen één voor één uitgaan. Een enkeling baant zich als een nomade door de straten van het stadje. Sommigen zien daar een ork rondlopen, naarstig op zoek naar elke trog in de buurt, waar hij zijn hoofd in buigt om met diepe slokken zijn dorst te lessen. Muis en Tom verlaten de kroeg pas laat, nadat een klein meningsverschil met Pieter over de rekening de sfeer in De Vergulde Kruik in hun nadeel om laat slaan. De anderen starten de nacht rusteloos. Sommigen vanwege ervaringen uit het verleden, sommigen vanwege de spanning die deze nieuwe uitdaging hen wellicht gaat brengen. Hoe dan ook. Uiteindelijk slaapt iedereen.

-----

De ochtend breekt aan. De nieuwe dag belooft een zonnige te worden. Johan staat klaar met niet één, maar drie karren. Geen wonder dat hij zich geen wachters kan permitteren. Jullie zijn wakker geworden... Allemaal. Het avontuur lokt en jullie arriveren op locatie...

De half-orc ter plaatse houdt regelmatig zijn hoofd vast en schudt hem heen en weer. Op momenten dat hij dat niet doet, inspecteert hij de wielen van de drie karren, gefascineerd hoe het hout wat hij ooit heeft gekapt nu een ander doel dient.

Ongemakkelijk knikt Alder naar naar Wrozz met een zichtbare blijk van schaamte en dank.

Zijn lederen kledij is flexibel, maar het ruikt alsof het sinds afgelopen nacht niet goed is gewassen. Enkele grote bromvliegen zwermen dan ook om deze 6 voet en 10 inches (omgerekend ongeveer 2 m 8 cm) grote demi human.

Hjaldihr komt op zijn gemakje aangesloft. Het lijkt voor hem geen andere dag te zijn dan normaal. Hij draagt een groot pakket mee op zijn rug. Het lijkt op een slaapzak waar van alles is ingerold en met leren riemen bij elkaar is gebonden. Het is niet goed te zien wat allemaal, een vreemd soort grote schijf lijkt een beetje door de stof heen te drukken, het is bij elkaar een erg groot pakket. In zijn rechter hand draagt hij een grote staf, waar over de bovenkant een leren kap zit.

Hij groet de personen die al aanwezig zijn. Hij legt zijn reis pakket in een van de karren en begint met zijn staf in zijn hand, gebruikt als wandel hulp, aan een inspectie van de karren.

"Shotgun", en Tom springt verrassend lenig op de voorste kar. Uit zijn rugzak haalt hij een gereedschapskistje tevoorschijn en begint een aantal onderdelen tegen elkaar te leggen. "Een zonnige dag vraagt om een muziekje. Ik kan niet wachten om op pad te gaan! Kunnen we al bijna, Johan?"

Wanneer hij klaar is met het maken van zijn 'Music Box', kijkt Tom over zijn schouder naar de rest en opent het doosje. Vrolijke klanken klinken in een radius van ongeveer 15 meter voor zolang het liedje duurt.

Val komt ook rustig aangelopen. Ze trekt een van haar wenkbrauwen omhoog, bij het woord 'shotgun', maar ze besluit al snel dat het niet de moeite is om ernaar te vragen.
Ze draagt haar glaive op haar rug en haar pantser schittert in het zonlicht. Ze heeft haar rugzak over een schouder geslagen en enkele javelins erop gebonden. Haar paard heeft ze achter gelaten, omdat de rest van de groep ook te voet is.
"Hoe eerder we vertrekken, hoe beter." Zegt ze nadat ze het gezelschap heeft begroet en haar rugzak in een kar heeft gelegd.
This message was last edited by the player at 07:42, Wed 20 May 2015.

Wrozz komt zich al uit rekkend aangelopen. Op zijn rug een leren rugtas met een bedroll bovenop. En wat touw aan de zijkant. Hij draagt zijn Maul over zijn schouder.

"Goedemorgen allen. *gaaaaaap*, iedereen er klaar voor?" Daarna knikt en steekt hij zijn duim omhoog naar Alder.
"Bij Bahamut, ik verwachte 1 kar. Je bent heel wat van plan Johan."
This message had punctuation tweaked by the player at 16:23, Sat 16 May 2015.

Wanneer de laatste van de groep gearriveerd is staat Quen op van het bankje aan de rand van het plein waar de tot in de puntjes verzorgde halfelf al twee uur bepakt en bezakt zit.

Jullie horen een stem in je hoofd:
"Goed. Laten we vertrekken."

Één ooghoek trekt een beetje wanneer Tom zijn liedje speelt, alsof er sterk onderdrukte gevoelens van ergernis door Quen gaan.
This message was last edited by the player at 11:42, Sun 17 May 2015.

Hjaldihr kijkt zeer ontevreden naar Quen bij de telepatische Intrusie.
"Gebruik je stem wanneer je wil communiceren", zegt de Dragonborn belerend.

Johan kijkt wederom wat verward naar Quen maar besluit dan de groep als geheel aan te spreken:

"Beste lieden! Wat fijn dat jullie er zijn. Zeven man sterk. Ik zal het maar eerlijk zeggen: Ik heb dus nog geen loon. Maar, wanneer ik kan gaan verkopen, zal het geld binnen komen stromen. Voorlopig kan ik jullie ieder tien goudstukken geven om wat basis dingen te kopen tijdens de tocht naar het westen. Ik verwacht binnen 20 dagen in Greenest aan te komen en ik betaal jullie ieder twee en een halve goudstuk per dag. Ik hoop dat jullie daar akkoord mee zijn.

De ossen hebben jullie waarschijnlijk al herkent. Het zijn die van mijn vader. Het zijn krachtige beesten maar niet erg snel. En ze kunnen de karren zo wel trekken maar we kunnen niet met ons allen erbij op de karren. Voor wat rusten kunnen jullie best wel eens een dutje doen tussen de goederen maar meer kan niet. Er zitten wat tenten tussen de spullen op de karren die we 's avond op kunnen zetten. Maar voor de rest is het dus lopen, lopen en nog eens lopen. Volgens mij is er niemand slecht ter been dus laten we er vooral een mooie tocht van maken!

Is iedereen het hier mee eens?"

Verwachtingsvol kijkt hij jullie allemaal aan...

Wrozz kijkt nog een beetje vreemd om zich heen na de stem van Quen in zijn hoofd gehoord te hebben. "Joh Johan. Maak je niet druk om de centen. En wat betreft het lopen daar gaat niemand dood aan. We zullen wandelen, zingen, verhalen vertellen. En voor je het weet zijn we op de plaats van bestemming."

Tom knikt goedkeurend naar Quen. Terwijl Johan preekt beweegt Tom zich langzaam en een beetje beschaamd weer van de kar af. "Ik sluit me aan bij Wrozz. Zolang we ons maar kunnen voorzien van eten en drinken heeft loon voor mij ook geen prioriteit. Maar toch bedankt voor het voorschotje!"

Goedkeurend knikt Alder naar de ossen in plaats van Johan, alsof hij blij is dat ze meegaan.
De stem van Quen in zijn hoofd zal hij misschien nooit aan wennen, maar dat hoeft ook niet.
Wrozz en Tom halen de woorden uit zijn mond. Op het zingen en verhalen vertellen na dan.

"Het land kan ons ook genoeg ernaast bieden, als je weet waar je moet zoeken. Met zeven man sterk is dit uitstapje alleen  een zakelijk risico wat je loopt, Johan, mijn zegen en mijn medewerking heb je. Eh...Is er nog wat water?"

"Klinkt prima." Zegt Val, meer tegen Wrozz dan tegen Johan, terwijl ze Alder een veldfles met water aanbiedt (die waarschijnlijk daarna weer bijgevuld moet worden).
"En maak je om het geld maar niet te druk, Johan. Dat is nogal wat, wat je ons beloofd: 420 goudstukken uitgeven voordat je überhaupt bent begonnen, is wellicht niet de beste keuze. Menig persoon kan daar bijna een jaar van leven.
Toch stel ik het zeer op prijs dat je de onkosten wilt betalen en wat ik overhoud zal ik doneren aan de kapel van broeder Hjaldihr."

"Dus is iedereen er klaar voor?" Dan kijk Wrozz om zich heen.
"Heeft iemand eigenlijk Muis gezien?"

De priester knikt in dank naar Valeria voor haar woorden. Het geld dat gedoneerd wordt aan de kapel gebruikt Hjaldihr voornamelijk om weer terug te geven aan de bewoners van Bannertown. Zo koopt hij vaak voedsel, bouwmateriaal, en andere dingen die hij nodig heeft om de minder bedeelden te helpen.

"Ik ben klaar om te vertrekken"

Alder geeft de veldfles terug aan Val. Deze voelt verbazing wekkend gezien niet heel leeg, er is misschien een enkele slok uit.

"Ik ook." zegt de half-orc resoluut.

Zodra Wrozz het vraagt komt opeens om de hoek van de straat in versnelde pas een Gnome aangelopen. Het blijkt muis te zijn. Hoewel hij alles wat een reiziger lijkt nodig te hebben bij zich heeft, zit het allemaal een beetje losjes en slordig vast. Als hij bijna bij de kar is aangekomen struikelt hij over zijn laars en ligt op de grond. Als hij opstaat klopt hij zich af en glimlacht. Met enigszins schorre stem zegt hij Zo, ik ben klaar voor de reis. Goed om te zien dat jullie hier allemaal zijn. Ik moet nog een paar puntjes op de i zetten en dan kunnen we wat mij betreft vertrekken. Degene die dicht bij muis staan of beschikken over een goed reukvermogen, ruiken bij hem een beetje een zurige lucht dat jullie wellicht herkennen als verschraald bier en zweet.
This message was last edited by the player at 21:26, Wed 20 May 2015.

Johan neemt de hele groep in zich op en kijkt tevreden. Hij is blij met de acceptatie van het aanbod wat hij kan doen. Niet veel later beginnen de ossen de karren te trekken en de tocht begint!

---

OOC: Jullie kunnen hier nog wat tekst kwijt wanneer jullie dat wilen. Avontuur gaat door in hoofdstuk 2.