Hjaldihr draait zijn hoofd langzaam naar Wrozz. Hoewel de beide dragonborn wit zijn, zouden de verschillen niet groter kunnen zijn. De een jong en gaaf, met helder witte, glinsterende schubben en de ander oud en gehavend, met doffe, vaal witte schubben.

"Zoals Bertus het me ooit vertelde, waren het twee wolven. Waarvan één al door Bertus' ouwe stier op de horens was gespietst."

Ondanks de woorden is het duidelijk dat Hjaldihr, Wrozz graag mag. Hij heeft ooit eens gezegd dat Wrozz hem doet denken aan zijn jongere zelf, onverschrokken en vol leven. In de tijd dat hij als oorlogs priester ten strijde trok met zijn kamaraden.

Hij voelt met zijn hand even aan het amulet van Bahamut dat om zijn nek onder zijn witte tabbaard hangt.
This message was last edited by the player at 16:47, Wed 06 May 2015.

De jonge exotisch uitziende mensenvrouw lacht in haar pul als de Hjaldir het verhaal van de opschepperige Wrozz weer eens onderuit haalt. Ze kent zijn verhalen al en weet dat ze die met een korreltje zout (en een pul bier) moet nemen.

Het is duidelijk dat Vrouwe Valeria d'Estrela ervan geniet om zo in een simpele kroeg, in een simpel dorp, met haar kameraden aan tafel te zitten en naar alle verhalen te luisteren die rondgaan. Weg van de politiek en de pretenties van haar familie en de andere nobelen. Haar ouders vinden het maar niets dat ze zoveel tijd besteed in Bannertown, hebben liever dat ze een 'geschikte partner' vind en haar familie nóg aanzienlijker maakt.

Maar 'Val' (zoals jullie haar kennen) geeft daar niet zoveel om, en het feit dat ze een ridderlijke titel draagt geeft haar de vrijheid om haar plicht te vervullen voor het volk van de lagere klassen. Haar plicht om te zorgen en op te komen voor iedereen die zich onder haar vleugels (of die van haar familie) begeven. Waar haar vader zich vooral druk maakt over geld, handelscontracten, en het vergaren van meer invloed binnen het rijk, houdt Valeria zich vooral bezig met de zaken van het volk en probeert hun leven zo goed mogelijk te bevorderen. Zij heeft niet alleen de wederopbouw na de grote brand voor een groot deel gefinancierd, ze werkte zij aan zij mee met alle werklui.

Op deze manier manoeuvreert Valeria zich door twee totaal verschillende werelden. En hoewel ze geboren is als een nobel, voelt ze zich nergens zo thuis als hier aan tafel in de kroeg tussen haar vrienden.

"Johan wil gaan doen waar hij gelukkig van wordt. Ik ken zijn vader en ongeacht wat hij voor zijn zoon had gewild, zal de oude brompot tevreden zijn als Johan slaagt om zijn geluk te vinden."

Waarom de hooggeboren halfelf keer op keer besluit om zich naar de kroeg te begeven en jullie gezelschap opzoekt is een raadsel. En wat deze persoon naar Bannertown heeft gebracht weet niemand. Het contrast met de lachende, gemoedelijke omgang tussen de rest van het gezelschap had echter niet groter kunnen zijn. Stilzwijgend bladert de halfelf door een klein boekje, en krabbelt er af en toe iets in, lang zwartblauw haar uit het gezicht houdend. Voor Quen staat een leeg glas, weerspiegeld in de donkerblauwe ogen van deze persoon. Alhoewel het een gemoedelijke avond in de kroeg betreft, gaat de halfelf gekleed in een elegante zwartlederen bepantsering, over een donkerblauwe robe. Ondanks dat jullie Quen al een tijdje kennen, heeft de halfelf niets losgelaten over wat ongetwijfeld een roerig verleden moet zijn.

Ondanks een afzijdige houding, luistert Quen aandachtig, doch zwijgend en emotieloos, naar de verhalen van de anderen, wachtend op een conclusie die nooit volgt. Als het niet de manier was waarop Quen zich altijd gedraagt, zou je er ongemakkelijk van worden.

Wanneer Muis tijdens een pauze in het gesprek aanbiedt een drankje te halen, kijkt Quen kort op, maar richt al zich snel weer op het boekje.

Johan ziet dat jullie naar hem kijken en zwaait even naar jullie. Dan loopt hij door... om drie stappen later wederom stil te staan. Jullie kijken hem op de rug. Gezien zijn houding, enigszins rigide en een hoofd dat licht naar links knikt alsof hij naar iets luistert, lijkt hij plots in gedachten verzonken te zijn. Dan keert hij zich resoluut om en loopt naar de ingang van de kroeg.

De deur zwaait open en met grote stappen komt Johan op jullie tafel af. Eén voor één kijkt hij jullie aan. Bij Quen blijft zijn blik iets langer hangen en fronst hij wat. Val ontlokt bij hem een grote glimlach. De rest van de groep geeft hij een mentale box. Dan spreekt hij:

"Luister. Ik weet dat dit niet jullie pakkie an is, maar zoals jullie waarschijnlijk al gehoord hebben ga ik mijn kansen wagen op de lange weg naar het westen. Ik heb wat onderzoek gedaan en ben erachter gekomen dat ik mij op mij eerste reis het niet kan veroorloven bewaking te betalen... Tenminste. Niet als zij een voorschot willen. Ik ken jullie, jullie kennen mij en natuurlijk ook mijn vader Bertus. Mijn vader is niet tegen wat ik ga doen maar maakt zich ernstig ongerust..."

Hij kijkt wat zenuwachtig wanneer hij jullie vraagt:

"Zouden... Zouden jullie mij op mijn eerste tocht kunnen begeleiden? Ik zal betalen maar dat kan dus nog even duren. Er gebeurd vast niets onderweg dus het wordt vast gewoon erg gezellig. Wat zeggen jullie er van?"

De smekende ogen en de bijna nederige houding zou menig emotioneel mens diep in het hart raken.

Val kijkt de jongeman aan en glimlacht vriendelijk naar hem.
"Ik kan je wel vergezellen op je reis. Over geld hoef je je niet druk te maken, althans..." Ze kijkt naar haar tafelgenoten, "Niet wat mij betreft. Het zou goed zijn om weer eens de weg op te gaan."

Jullie weten dat Val maar al te graag de verplichtingen van haar edele familie ontloopt, maar nu hapt ze wel erg ijverig toe.

Wrozz kijkt naar Johan. Rekt zich uit en steekt zijn duim omhoog. "Tuurlijk kerel. Waarom niet. Lekker de natuur in. Wordt vast gezellig. Dan kan ik je vertellen hoe ik een keer gevochten heb met een grote Bugbear genaamd Fang. Man wat een figuur was dat".

Hjaldihr zet heel voorzichtig zijn kroes weer op tafel en staat langzaam op. "Ik kan niet... Ik zou niet... Bannertown heeft me no...", De dragonborn lijkt even in strijd en pakt het amulet om zijn nek beet. Dan lijkt hij zijn gedachten op een rijtje te hebben. "Ach, wat maakt het. Een korte reis kan geen kwaad".

Hij richt zich naar Johan. "Ik heb even nodig om wat spullen te pakken. Ook zal ik de kapel voor het gebruik van Bannertown open laten. Ik zal een van de jongeren betalen om af en toe de vloer te vegen en dergelijke".
This message was last edited by the player at 07:12, Thu 07 May 2015.

De half-orc grijnst gemoedelijk en knikt naar Johan, maar blijft om de een of andere reden zitten en buigt zijn hoofd naar beneden. Het vertrek van Hjaldir van de tafel is een reden om weer op te kijken. Meer als een reflex dan iets anders staat Alder op, terwijl er onder tafel rond een dozijn lege kroezen omvallen. Naast hem pakt hij een helm, gemaakt van een schedel met horens en veren, zet deze half op zijn hoofd en schopt de lege kroezen voor zijn voeten weg.
Strompelend loopt de redelijk grote half-orc de kroeg uit, deel van zijn koeienlederen kleding nat van bier.

"Gahaan we? .....Ohkee. Ik ga wel mee."

Het duurt slechts enkele stappen voordat Alder buiten door zijn benen zakt en op de grond beland. Er klinkt gegniffel, zowel binnen als buiten de kroeg.

Wrozz stapte achter Alder de kroeg uit. Buiten aangekomen ziet hij de half-orc op de grond liggen. Snel pakt hij hem op, slaat zijn arm om zijn eigen net en helpt hem omhoog. "Kom op makker, in de benen. Stap voor stap. Man je hebt je weer goed laten gaan."
This message had punctuation tweaked by the player at 13:10, Thu 07 May 2015.

Quen kijkt op, staart de jongeman korte tijd intens aan, knikt dan en spreekt melodieus:
"Natuurlijk zullen we je helpen. Schikt het om morgen bij het krieken van de dag te vertrekken? Ik vrees dat sommigen van ons nog zaken af te handelen hebben."
Dit is op afstand de langste zin die jullie de halfelf hardop hebben horen spreken.

Johan kijkt totaal verbaast naar de gevolgen die het stellen van zijn vraag heeft. Twijfelend kijkt hij van de ene persoon naar de andere:

"Ik... Ik had eigenlijk wel zin in een pintje. Natuurlijk vertrekken we niet vanavond. Ik heb nog wat dingen morgen ochtend te doen dus om een uur of 11 is goed. Gaat iedereen nu weg?"

Omdat Wrozz alleen nog maar een kinderachtig gegniffel krijgt uit Alder lijkt het hem misschien verstanding de half-orc zijn roes thuis uit te laten slapen. Tussentijds kan hij nog vele verhalen vertellen aan een luisterend oor.

Het duurt wel even. Muis lijkt de tijd te nemen, maar komt vervolgens terug met het bestelde aantal bier en met een grijns op zijn gezicht. Kijk eens! Helemaal gratis gekregen! Hij kijkt vervolgens vol verwachting naar de groep... Wil niemand weten hoe?
This message was last edited by the player at 21:17, Thu 07 May 2015.

Wrozz steekt zijn hoofd door een kier van de deur. "Ik breng Alder even naar huis. Anders gaat hij nooit thuis komen. Oh ik zie dat het bier er is. Ik kom zo weer terug. Wees niet bang ik heb genoeg verhalen." En hij draait zich weer naar Alder. "Zo heb ben ik een keer bij de elven koning geweest....." Langzaam ept zijn stem weg.
This message was last edited by the player at 11:10, Fri 08 May 2015.

Quen knikt in respons op de woorden van Johan, gaat weer zitten als Muis arriveert met de drankjes. Alhoewel de halfelf vaag begrijpt dat Muis graag zijn verhaal wil vertellen, is Quen na dit incident alleen nog fysiek aanwezig, aandacht gefocust op het kleine boekje.

Met een een enkele wenkbrauw opgetrokken kijkt Val naar Muis.
"Ja, Muis, ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe je deze drankjes 'gratis' gekregen hebt."

Muis kijkt met een grijns. Zet de biertjes op de tafel, stapt op zijn stoel en leunt voorover. Met een bedeesde stem zegt hij: Die ene daar achter mij, uit die groep, het schijnt dat hij Peter heet en ze hebben een rekening op zijn naam lopen. En geeft Val vervolgens een vriendschappelijke knipoog. Dus waar hadden jullie het over?

Val rolt zichtbaar met haar groene ogen en slaakt een diepe zucht. "Muis," begint ze enigszins teleurgesteld, "Pieter daar heeft hard gewerkt voor zijn geld en is verre van rijk. Om zijn verjaardag te vieren heeft hij zijn beste vrienden uitgenodigd om hier met hem te drinken. Vrienden, waar jij niet toebehoord, anders had je z'n naam wel geweten."
Ze staat op en loopt om de tafel heen. Ze geeft Muis een vriendschappelijke schouderklop als ze langs hem loopt naar de bar en de barman enkele muntstukken overhandigd.

Als ze weer terug komt aan de tafel en gaat zitten spreekt ze in het algemeen, maar kijkt vooral Muis aan: "Ik heb ook maar een rekening geopend. Als jullie wat willen drinken, kan dat op mijn naam."

Op de achtergrond krijgt de tafel van Pieter een nieuw rondje bier bezorgd door de barman en Val heft haar glas in de richting van de jarige.

Als Wrozz het houthakkershutje van Alder open doet, kan hij niet anders waarnemen dan lege vaten wijn, meerdere kroezen bier en enkele vaten met een sterk alcoholische lucht. Iets anders dan dat is er bijna niet in het hutje.

De half-orc is zo te zien al een tijdje bezig zichzelf dood te drinken. Het lukt hem alleen nog niet echt, anders was dit hem allang gelukt.
Zonder enige sputtering valt Alder op zijn 'bed', als de dragonborn tenminste zijn stee eerst leegmaakt van de reeds aanwezige kroezen.

"Man, wat een zooi."En hij schuift met een haal de kroezen van het bed af. En legt Alder op bed. "Ga jij maar even je roes uitslapen. Morgen pik ik je op als we weg gaan."En hij draait zich om naar de deur opening. Stopt even en draait zich weer om.
"Alder, ik weet niet wat er aan de hand is, maar het is duidelijk dat je wat weg probeerd te drinken. Ik hou ook van stevig drinken op zijn tijd. Maar dit.....denk een beetje om jezelf. Dit is niet de oplossing." Wrozz slaakt een diepe zucht. En loopt de deur uit en trekt deze achter zich dicht. Met grote passen loopt hij weer naar de De Vergulde Kruik. Moet hij vertellen aan de rest wat hij gezien heeft?
This message was last edited by the player at 17:23, Sat 09 May 2015.

Johan kijkt met een te brede lach, hij is duidelijk verliefd, naar Val. Dan neemt hij een sipje van zijn bier en luistert naar wat er verder nog besproken gaat worden tussen de 4 als 5 overgebleven vrienden.

De deur van de kroeg open, en Wrozz stapt naar binnen. "Mooi mijn bier staat staat er nog". En hij pakt de pul, schud zijn hoofd en in een teug werkt hij de inhoud naar binnen.

Muis kijkt even verward, maar zet dan weer een grijns op en geeft een vriendschappelijke knipoog naar val. Haha, ja, ja, ja, heel slim van je Val. En zij maar denken dat ze een gratis biertje hebben gekregen, terwijl het eigenlijk een sigaar uit eigen doos is. Zo maak je vrienden. Maar goed, jullie waren aan het praten. Waar ging het over? De Gnome neemt een flinke teug van zijn bier en knikt vriendelijk naar Wrozz. En waar is Al?

"Aaaaaaah. Dat was lekker."
Wrozz kijkt naar Muis. "Alder heb ik naar huis gebracht. Te veel gedronken. Die kon niet meer op zijn eigen benen staan."

Hjaldihr leek te willen reageren op de actie van Muis, maar toen Val het woord nam hield hij zijn mond. Hij is duidelijk eens met de woorden van Val en geeft haar een goedkeurende knik. Dan heft hij ook zijn bier naar Pieter te ere van de jarige. Hij luisterd nog naar het gesprek van de rest van de groep en stelt wat vragen aan Johan. Hoe is het met zijn vader? Waar gaan we naartoe? Wat zijn de details van de reis? Als hij antwoord heeft op zijn vragen en het gesprek een beetje stil valt, verlaat Hjaldihr de groep. "Tot morgen".

De grote Dagonborn loopt met voorzichte passen de deur door naar buiten. Jullie zien hem het plein over steken en een van de vele straatjes instappen. De meeste van jullie kennen Hjaldihr al een aantal jaar, maar ondanks dat jullie weten van zijn vorige leven als soldaat en zijn gehavende uiterlijk, is het maar moeilijk voor te stellen dat dit een ervaren krijger is. Jullie hebben dan ook geen enkel idee wat jullie je daarbij moeten voorstellen. Jullie kennen hem meer als grote goedzak en niet als aggressieve vechtjas.

Buiten aangekomen loopt naar Hjaldihr naar een pleintje dicht bij zijn huis en kapelletje, daar spelen, zoals de meeste dagen, een aantal kinderen van verschillende leeftijden buiten. De priester wuift een van de kinderen naar hem toe, de oudste, Friedrich. De 12 jarige is vaak te vinden in en rondom de kapel van Bahamut en luisterd altijd graag naar de vele verhalen over het draken pantheon. Hjaldihr heeft hem leren lezen en rekenen uit de boeken in de kapel en zelfs met een houten stok wat basis zwaard techieken geleerd.

"Beste Friedrich. Ik vertrek morgen voor een korte reis en vroeg mij af of jij voor mij de kapel kan ophouden en schoonhouden. Vers hout in de haard, iedere morgen de kaarsen, de vloer en het altaar stofvrij houden, en wie weet, met de kennis die je hebt, zelf mensen te woord staan. Ik zal je er uiteraard voor vergoeden, met een eerlijk loon."
This message was last edited by the player at 07:34, Tue 12 May 2015.