Jullie gaan richting de poort wanneer er een kleine groep van soldaten op jullie af komt. Klaarblijkelijk om jullie aan te vallen. Maar Linan stapt tussen jullie en hen in en gebaart "Goed volk". Dan nemen de soldaten juist positie in achter jullie en sluiten zo samen met Hjaldihr en Valeria de rangen.

De poort is een imposant ding. Sterk gemaakt met ijzer beslag en sowieso bestaande uit een donker, effen hout. Het is een dubbele deur en de laatste deur wordt zo snel mogelijk na de laatste binnenkomer gesloten. Twee dikke balken vallen in de daarvoor bestemde houders en zo lijkt het alsof er niemand meer binnen kan komen.

Dan klinkt er gekraak en de lucht breekt. Bliksem scheert over de kantelen hoog boven jullie en een enkele soldaat valt naar beneden. Hij is op slag dood. Het lichaam van de grote blauwe draak beweegt log door het luchtruim heen en lijkt zich nauwelijks iets aan te trekken van de pijlen die hem raken. Wanneer er toch één tussen twee schubben blijft steken slaakt hij een ontevreden kreet en klimt wat omhoog, om daarna voorlopig uit het zicht te verdwijnen.

Om jullie staan mensen angstig tegen muren aangedrukt. Een enkeling zit op de grond en overal waar je kijkt worden wonden verbonden. Er komt een man op jullie af in witte kledij, handen vol met bloed en trouwens: Zijn kleding is ook niet helemaal wit meer. Hij kijkt naar jullie en begint spontaan wat wonden te verbinden. Hij wordt al snel gevolgd door een dwerg. Een imposant figuur. Een dikke baard en een grote dos rood haar zijn als één entiteit in elkaar vervlochten en omcirkelen een grote neus en twee priemende ogen waarvan intelligentie uitgaat. Hij draagt stevige lederen bepantsering en een handbijl aan zijn zijde. Een grote ring met een heel aantal sleutels domineert zijn brede riem. Hij kijkt jullie aan en zegt:

"Soldaten van een ander slag. Sterk en bereid bij te springen daar waar het nodig is. Dat kunnen we gebruiken. De nacht is nog lang en die draak vliegt nog rond. Laten we eens kijken of jullie het verschil kunnen maken."

STATISTIEKEN                    EFFECTEN                     REACTIONS

1 Alder     AC: 13 HP 11/11   |                            |
2 Hjaldihr  AC: 17 HP 10/ 7   |                            | Wrath of the Storm 2/day
3 Muis      AC: 14 HP  9/ 9   |                            |
4 Quen      AC: 12 HP 10/10   |                            |
5 Tom       AC: 14 HP 10/ 3   |                            |
6 Valeria   AC: 18 HP 11/ 9   |                            | Polearm Mastery
7 Wrozz     AC: 14 HP 14/11   |                            |

REACTIONS
All:           * Opportunity Attack when a creature leaves her reach.

Eh.. ja, inderdaad. Maar eh.. mijn vriend hier, de andere gnome heeft echt hulp nodig. Is er iets waarmee jullie hem op de been kunnen brengen. Ik heb trouwens ook een aantal nieuwe pijlen nodig. Ik denk dat we dat vannacht wel kunnen gebruiken. Waar kan ik dat vinden?

"Dankje Muis, maar als het niet gaat lukken om mij op te lappen dan houdt ik mij gedeisd wanneer er gevochten moet worden. Ik kan trouwens ook nog wel wat darts gebruiken als ik op de achtergrond blijf."

Valeria stapt naar voren en neemt het woord over van de ijverige halflingen. Hoewel Tom het wellicht zelf niet zo beseft raken stelt Valeria zijn dappere woorden zeer op prijs.
Ze komt naast hem staan en legt trots een hand op zijn schouder als ze de dwerg aanspreekt:
"Gegroet, mijn naam is Valeria d'Estrala en dit zijn mijn kameraden, Alder Baran, Hjaldihr Trovadig, Muis, Quen Nyng, Tom, en Wrozz Ichor. Wij zijn met een handelaar meegereisd uit Bannertown en toen wij hier aankwamen zagen we dat uw dorp aangevallen werd. Wij hebben ons een weg door de plunderaars en kobolds gewaand om hier bij de burcht te zien hoe we u van dienst kunnen zijn en zoveel mogelijk burgers in veiligheid te brengen. Toch zijn enkelen van ons op weg naar de Burcht gewond geraakt en ik vrees dat Tom er het ergst aan toe is, maar Hjaldihr, Wrozz en ikzelf hebben ook nog enkele verwondingen. Is het misschien mogelijk dat wij wat medische en geestelijke ((i.e. divine)) attentie krijgen?
Wij zijn, zoals u zelf al zei, 'soldaten van een ander slag', maar wij hebben geen ander belang dan uw dorp veilig de nacht door te brengen en helpen u graag dit addergebroed van Greenest te verwijderen."

Wanneer Valeria Quen voorstelt zet de half elf een stap naar voren en maakt een korte, respectvolle buiging naar de dwerg.

Wrozz knikt zijn hoofd naar de dwerg bij het horen van zijn naam.

De dwerg knikt naar iedereen wanneer zij door Valeria worden voorgesteld. Dan spreekt hij zelf weer:

"Mijn naam is Escobart de Rode, en ik ben de kastelein van deze burcht. Dat wil zeggen dat ik zeggenschap heb over alles wat er hier gebeurd. En dat is waarom ik deze enorme sleutelbos draag. Ik denk dat we beter zo kunnen overleggen met de burgemeester. Die is binnen of op de kantelen en ziet toe op de verdediging van de burcht."

Dan kijkt hij even naar Tom, die daar zwaar gewond staat.

"Jullie willen echt helpen. Dat zie je niet vaak meer in deze tijd. Ik waardeer dat enorm. Greenest is mij thuis en deze nacht is de donkerste die ik ooit heb meegemaakt... En hij is nog maar net begonnen."

Hij grijpt naar een buidel aan zijn riem en trekt daar een klein flesje uit met een witte vloeistof erin. Hij overhandigd het aan Tom en zegt dan:

"Voor jou. Ik vertrouw je. Ik weet niet waarom maar het is gewoon zo. Drink."

Dan kijkt hij jullie clubje rond:

"Ik zorg voor pijlen en dartpijltjes. Geen probleem. Zo te zien voor een kruisboog? goed. Maar laten we eerst naar de burgemeester gaan."

En hij loopt naar het grote gebouw.

Dit grote gebouw kent geen ramen op de begane grond. Wel gaat er een smalle trap met de muur mee omhoog en deze komt uit op een kleine deur. Makkelijk te verdedigen. Pas op een hoogte van 6 meter zitten de eerste smalle ramen en die worden steeds groter naarmate de verdiepingen zich stapelen. Een imposant gebouw.

Wrozz tikt Alder aan en zegt zachtjes. "Heet hij nu echt Escobaard? Wel passend."

Tom vermant zich enigszins wanneer Valeria een trotse hand op zijn schouder legt. Dan haalt hij zijn kin omhoog en bekijkt de imposante dwerg van boven naar onder. "Mijn dank is groot Escobart. Ik zal uw trouw niet beschamen. Onze paladijn heeft gelijk, wij helpen u graag van dit gevaarte af." En zonder te vragen wat de vloeistof in het flesje voor effect zal hebben neemt Tom een scheut om wederzijdse vertrouwen te tonen. Een tintelend gevoel bereikt zijn maag. "Zullen we onze nieuwe vriend vergezellen op weg naar de burgemeester? " vraagt hij aan de rest.

Met een gemoedelijke licht proestende gniffel glimlacht Alder om de opmerking van Wrozz. Op de vraag van Tom zegt hij alleen: "Top."

Heel erg fijn dat u hem wilde helpen. En fijn dat het mogelijk is om nog wat pijlen voor de kruisboog erbij te krijgen. Het wordt anders lastig voor mij om die wezentjes effectief om zeep te helpen. Laat staan de draak. Mooie burcht trouwens. Zelf gebouwd? Ik hoop dat er morgenochtend nog voldoende van overeind staat. We gaan in ieder geval ons best doen, geloof ik

"En toch vraag ik me af waarom die vliegende hagedis zomaar een stad aanvalt. Of is er iets gebeurt voor deze elende?"

Valeria buigt haar hoofd als dank betoon. "U heeft mijn dank en mijn woord dat wij er alles aan zullen doen om Greenest deze duistere nacht door te helpen."

'Ik sta tot uw dienst. Met Bahamut aan onze kant zullen we zegenvieren.', de priester kijkt rond of hij nog ergens kan helpen.

Na de woorden van de kastelein sluit Quen de ogen even en mompelt zacht iets onverstaanbaars. Daarna volgt de excentriekeling de kastelein richting burgemeester.

"Man wat heb ik een honger. Ik zou wel een koe op kunnen." En Wrozz kijkt om zich heen of er ergens wat eten te halen valt. En ziet dat de trieste blik van Alder. "Sorry Alder, bedoelde het niet persoonlijk. Maar ik heb echt gewoon honger."

Met een teleurgestelde blik antwoordt de half-orc: "Dat ongelukkig geformuleerde gezegde hadden ze beter kunnen formuleren met ofwel een varken danwel een paard. Wellicht zal dat met tijd nog geleidelijk kunnen corrigeren." Dan slaat hij een arm om Wrozz heen en gaat samen met de dragonborn op zoek naar iets te eten.

De kastelein knikt tevreden en zegt:

"Eten zal voor gezorgd worden. Dat van die koe begrijp ik niet, maar we hebben ook kip. En gezien dat alles toch naar kip smaakt zie ik dus geen problemen in de nabije toekomst ontstaan."

Dan gaat hij jullie voor naar de Donjon. Jullie betreden het gebouw door de smalle deur en komen in eerste instantie terecht in een soort van intersectie van wegen die naar boven en naar beneden leiden, naar dieper de verdieping in en naar de muren. Het is hier redelijk druk. Volk (het algemene term voor de gemixte rassen) staat hier met elkaar te praten en een groep soldaten begeeft zich net naar een trap die omhoog leidt. De kastelein volgt hen.

Naarmate jullie verdiepingen stijgen zien jullie de vertrekken persoonlijker worden. Eerst een verdieping met keuken en grote zaal, dan een met kleinere kamers. Misschien zijn dat gasten verblijven of vergaderkamers. Daarna volgt de verdieping die van de eigenaren zelf moet zijn. Toch is ook deze verdieping ingenomen door soldaten, wat niet gek is want hier kan je de weergangen betreden. In de centrale hal op deze verdieping zien jullie een bebloede man, zwaard getrokken en heen en weer lopend in een maliënkolder, bevelen uitdelen aan de soldaten om hem heen. Wanneer hij Escobert ziet staat hij plots stil en neemt hij jullie als groep snel in zich op. Priemende, intelligente ogen kijken vanonder een donkere haardos naar jullie allemaal en jullie kunnen je niet aan het idee onttrekken dat deze man precies weet waar hij mee bezig is. Niet zo maar een burgemeester. Hij spreekt:

"Kastelein. Je bent niet beneden. Dat betekent dat je waardevolle informatie voor me hebt of dat deze lieden dat hebben. Klopt dit?"

De kastelein knikt:

"Zeker burgemeester. Deze lieden hebben een aantal burgers gered en zijn zoals ze zelf zeggen bereid om te helpen met eventueel verdere acties in de komende tijd. Dus ik dacht; Ik breng ze naar u."

De burgemeester knikt en spreekt dan jullie aan:

"Goed. Mijn naam is Tarbaw Nighthill en ik ben dus de burgemeester. Momenteel ben ik bezig met dat verfoeilijke reptiel proberen neer te halen. Maar dat is nog niet gelukt. Al mijn aandacht gaat uit naar de veiligheid van de burcht maar er is een hele stad die wel wat hulp kan gebruiken. Zijn jullie bereid te sterven voor een stad die jullie niet kennen en die dus flink onder vuur ligt?"

"Bereid wel. Maar ik ben niet van plan om te sterven. Maar helpen om de rust weer terug te laten keren is iets waar ik wel mee wil helpen."

Vreemd genoeg is het Quen die diep ademhaalt en (vol vervoering) spreekt:

"Geachte heer burgemeester, Mijn naam is Quen Nyng. Dit monster is een smet op deze wereld, één waarvoor ik mijn leven bereid ben te geven om deze weg te va g- g- g- en."

Bij de laatste woorden zien jullie even Quen's ogen, kort gevuld met vurige passie, naar boven rollen, bijna als een soort zenuwtrek, maar al snel lijkt dat weer onder controle, en na een moment lijkt Quen weer de oude, ongenaakbare halfelf te zijn, en vervolgt kalm:

"Rust moet wederkeren in deze stad"

Daarna lijkt Quen uitgeput te zijn, en stapt ongemakkelijke terug, oogcontact vermijdend.

Muis kijkt een beetje verschrikt op als hij de burgemeester hoort praten over sterven.

Nou ja, sterven... dat probeer ik wel een beetje te vermijden door goed te vechten. We zullen die hagedissen eens laten zien wie hier de baas is! Waarop hij een geforceerd lachje lijkt te maken.

Heeft u enig idee wat we kunnen verwachten, waar we geplaatst zullen worden en wat onze taken zijn?

Vol van energie en nieuwsgierigheid staat Tom tussen zijn metgezellen. Hij schrikt enigszins van het volume dat de halfelf weet te produceren, maar weet zich al snel weer te focussen op de burgemeester."Inderdaad Quen. Ik ben ook bereid te helpen de stad in veiligheid te brengen Tarbaw. Als je al tactieken in gedachten had, dan horen wij die graag. Sterven lijkt mij vooralsnog ook geen goed plan." Dan kijkt hij naar de hal waarin hij zich begeeft en de gewapende bewakers die hier rond lopen. Misschien dat er bruikbare objecten liggen zoals wapens of nog meer van die magische drankjes die hem eerder zo'n goed gevoel gaven.

(Tom, jij mag voor dat drankje nog 2d4+2 rollen. Dat is wat je geneest aan HP)

De burgemeester kijkt wat vreemd op bij het emotionele betoog van Quen en concentreert zich dan ook niet geheel op de kleine reprimande die hij Tom geeft:

"Het is burgemeester Nighthill, Tarbaw is voor vrienden."

Dan kijkt echter snel de kring weer rond en zegt:

"Als het even kan wil ik natuurlijk ook niet sterven... Niemand wil dat. Maar er vliegt een draak rond dit gebouw en dat is niet niks. Weet je..."

Maar op dat moment wordt hij onderbroken door hard geluid van beneden. Er klinkt wapengekletter in de burcht! Nigthill kijkt The Red verschrikt aan en jullie zien de dwerg duidelijk alle opties overwegen van wat dit zou kunnen betekenen. Dan worden zijn ogen groot en geeft hij het volgende aan:

"De uitvalspoort!"

De uitvalspoort... Een uitvalspoort is een kleine, alternatieve ingang/uitgang van een kasteel, fort, burcht. Van een verstevigd gebouw. Deze worden vaak gebruikt om tijdens een belegering een weg naar buiten te hebben om voedsel naar binnen te smokkelen of om ongezien gasten naar binnen of buiten te krijgen... Laat de fantasie haar vrije loop maar gaan.

Nighthill kijkt verschrikt op:

"Wat?"

De dwerg zegt:

"We zijn zo bezig geweest om de burgers via de grote poort naar binnen te krijgen dat we helemaal vergeten zijn om naar de achter ingang te kijken! O o! En die deur was al niet meer in beste staat. We moeten naar beneden!"

Nighthill kijkt jullie aan:

"En... bereid om te sterven?"

Valeria stapt zelfverzekerd naar voren.
"Om de onschuldige levens van dit dorp te verdedigen? Er is geen nobelere dood dan dat! Mijn wapen is de uwe!"

Dan richt ze zich op haar kameraden.
"Kom, vrienden, deze mensen hebben onze hulp nodig. Als wij moeten sterven, zo zij het! Maar niet voordat we elke burger hebben kunnen beschermen en dat wormgebroed hebben laten betalen voor wat ze hier in Greenest hebben aangericht! Wanhoop niet en laten we er alles aan doen om zoveel mogelijk levens gespaard te houden deze duistere nacht!"

---

200 Posts!

Wanneer beneden een geluid klinkt, en de kastelein concludeert dat de uitvalspoort aangevallen wordt, richten Quen's ogen zich op het pad naar beneden, en wijken niet meer van hun doel. De halfelf haalt een paar keer diep adem en lijkt zich wederom klaar te maken voor de strijd.