Sorry Samuel...

Hebben jullie geprobeerd het niets in de nis aan te raken?

Samuel zucht diep waarna hij een vreedzame glilach over zijn gezicht laat gaan.

Ik weet niet wat het is, maar ik heb een euforisch gevoel over mezelf gekregen vanaf het moment dat ik deze kamer in liep.
Herkent een van jullie dit of ligt het aan mij?

"Ja prrrettig is dat hè?"
This message was last edited by the player at 12:45, Wed 05 Oct 2005.

Meancolin kijkt plots om bij de woorden van Samuel
Nee ik heb niks gemerkt, ik voel me hetzelfde als toen ik wederom in dit lichaam kwam.

(Jullie zullen het hier toch echt effe zelf moeten rooien :D Heeft Radji geen internet momenteel?)

Ik heb geen idee wat dit compas moet aanduiden.
Ik heb ook nog nooit eerder een compas gezien met 4 wijzers.
Ik weet niet of iemand anders dat wel ooit heeft gezien.
Ik heb geen idee waar dit naar zou kunnen wijzen.
Ook uit de Urtur tekst kan ik mij niks herinneren wat hiermee te maken zou kunnen hebben.
En wat dat gevoel betreft ik heb dat gevoel totaal niet, maar het wordt onderhand wel normaal want het was in de godenhal ook al zo.

ooc: nee idd, ff geen internet en stroom. geen schoon water, overal overstromingen, balen.

Terwijl Radji naar de pilaart kijkt, luisterd hij met zijn oren naar de woorden van de anderen. Dan zegt hij:
Ik herken dat gevoel inderdaad. Grappig dat je dat zegt, ik zocht eigenlijk nog het woord om mijn gevoel te omschrijven.

Dan loopt hij naar de twee bij het paaltje toe, om dat eens beter te bekijken.

PM

Een normaal kompas reageerd op magnetisme en heeft één wijzer die naar het noorden wijst. Kennelijk is dit een komas voor een ander verschijnsel. Maar wat? Het heeft wel dezelfde aanduidingen. Het moet dus iets met een materie te maken hebben. Wat anders dan een land heeft een noord, oost, zuid en west?

"Vertellen jullie eens iets over dat goede gevoel dat je over je heen krijgt, als je hier in de kamer loopt? Samuel, jij hebt dat toch al eerder gehad? Ik heb het hier in ieder geval niet."

Pègrin loopt door de zaal heen, naar de dichtstbijzijnde pilaar. Hij wil het 'niets' wel eens goed bekijken.

PM

De eufoie.....Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen. Het Niets is iets bekents. Ergens gaat er een belletje rinkelen. Ik vermoed dat de 'l Furiae er eerder mee te maken hebben gehad. Ik weet niet of het zwart is, maar er lijkt iets in te zitten, al weet ik niet wat. De euforie zit hem niet zozeer in de kamer, maar in de buizen.

De elf kijkt bedenkelijk. Dan gaat hij op de grond zitten en sluit zijn ogen.

de gnoom kijkt naar radji als hij spreekt. maar als deze gaat zitten begint de gnoom geintereseerd te worden.
Hij loopt naar radji toe en gaat 2 meter van hem af tegenover hem zitten.
Wachtend tot de elf zijn ogen weer opend.

"Zouden al die buizen hetzelfde zijn, denken jullie? Of hebben jullie bij een bepaalde buis een verschillend gevoel?".

 Pègrin neemt de tijd om langs alle buizen te lopen. Bij iedere buis blijft hij even staan en kijkt ernaar. Even houdt hij zijn hand dichtbij om er een aan te raken, maar bedenkt zich. Hij durft niet echt.

Volgens mij heb ik idd dit euforische gevoel eerder gehad en dat was bij de grotingang, die leidde naar het komplex met dat rare gesteente. Ik geloof dat we daar ook meer over Urtur te weten zijn gekomen.

"Ik werrrd toen misselijk, en nu niet. Dit is anderrrs."

Radji keert zich naar binnen, even blijft de elf stokstijf zitten. Maar dan gaan de ogen weer open. Pègrin maakt zijn rondje...

.....wij zijn het zwaard dat klieft. Wij dragen echter niet het staal, maar de muziek van Hamador. Zing naar het steen..... Mijmerend kijkt Radji naar de kleine schim tegenover hem. ..de Dood is hier. Ik denk niet dat jij dat bent, maar het is zeker in deze kamer, lichaam of geen lichaam.

Ik heb er vertrouwen in dat het goed komt met je mijn vriend. Je zult weer de oude worden.

Dan staat hij op en kijkt de kamer in opzoek naar een stenen voorwerp.
Iemand een idee wat ik bedoelde met het Steen? Het moet hier ergens zijn....
This message was last updated by the player at 00:55, Tue 18 Oct 2005.

"Misschien dat rare kompas, dat staat immers op steen, toch?"

De gnoom wacht rustig af tot de elf weer zijn ogen opend en de woorden uitspreekt.
Als de elf eenmaal spreekt is de gnoom verward niet een raadsel verwachtend.
Ehm ik snap het niet helemaal, of liever gezecht helemaal niet: wat doorklieven wij met de muziek van hamador?
Ik zie hier niks wat met de dood te maken zou kunnen hebben behalve ik. Dus dan ben ik dat of het is niet zichtbaar.
Dat steen lijkt mij gewoon dit zwarte gesteente om ons heen.

Dat zou goed kunnen, Pegrin......
Meancolin, met wij bedoel ik mijn geslacht. De dood hoeft niet perse jou gedaante te zijn, al ben jij zeker een hele goede en mijn eerste keuze. Maar dat sluit de andere niet uit..... Ik denk dat Pegrin gelijk heeft....Het Steen moet iets specifieks zijn..... Wat denken jullie? Lewk? Samuel?

"Misschien is het doorrr de volgende deurrr."

En Lewk gaat bij het kompas kijken.

PM

OK daar ga ik dan eens een verhaal schrijven.
Zoals vorige keer, als er volgens jullie fouten in staan meld het ff.

      D
  . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
B . . * . . B
1 . . . . . 4
. . . . . . .
. . . . . . .
B . . . . . B
2 . . . . . 5
. . . . . . .
. . . . . . .
B . . . . . B
3 . . . . . 6
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
  . . . . .
      D


B1   = Humanoïde met vier tentakels rond mond              Energie: Geel
B2   = Groot beest met veel ruggengraat en brein           Energie: Geel
B3   = Brein op poten                                      Energie: Geel
B4   = Menselijke man,   weinig verteerd                   Energie: Zwart
B5   = Menselijke vrouw, erg verteerd                      Energie: Zwart
B6   = Menselijke man,   weinig verteerd, groene energie?  Energie: Zwart

Radji Lewk en Samuel hebben aan de ene kant van de kamer een goed gevoel en aan de anderre kant van de kamer een slecht gevoel.
(radji voelt zich beter rechts en slechter links bij de anderre 2 is dat andersom).
Meancolin probeerd de deur te opennen (schijf) zoals hij dat bij de vorige deed, maar dat lukt niet.
Men besluit om het compas op te pakken om te kijken wat er gebeurd, Pegrin wist al te vertellen dat er een mechanisme aan verbonden was.
Op het moment dat het kompas wordt opgetild gaat de schijf open en zakt het zwarte uit de buizen.
in de buizen zitten: zie kaartje (of bij maps thread)
in de volgende kamer aangekomen na een kleine gang zijn doorgegaan

      D
  D . . . D
  . . . . .
D . . . . . D
  . . . . .
    . . . D
      D
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      D

Als wij in de kamer staan kijkt Meancolin nogmaals op het kompas en ziet dat de wijzers precies naar de deuren wijzen, west, noord-west, noord-oost, en oost.
Er wordt gezocht naar een verborgen deur in de zuidwestelijke muur maar die is er niet (de deur).
Daarna wordt er besloten om de westelijke deur te nemen (witte wijzer op het kompas).

  . | .
. . | . .
. . W . . D . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . D  <-Party
. . .\.
  . . \

in het midden van de kamer staat een glazen buis met een dunne witte straal sort van draad/energy in het midden van de buis. In een sokkel van de galzen buis (onttrokken aan het zicht)wordt het gespleten en door 2 buizen op de grond in noordelijke en zuid-oostelijke richting gevoerd.

Men gaat terug en neemt de Noord-west deur, ook deze rolt open als de groep in de buurt komt (ligt niet aan het kompas).
Zelfde tafereel als de vorige kamer alleen dan met een gele stroom (zie kaart voor plattegrond), ditmaal is er maar 1 richting waarin het wordt afgevoerd of aangevoerd.

De noord-oostelijke kamer is weer bijna hetzelfde alleen dan met paarse energy, de buis waar bij de vorige keer een dunne straal in zat is bij deze helemaal gevuld met woelende energy.

Oostelijke gang kan Lewk niet in, hij wordt bevangen door een vervelend gevoel (radji voelde zich niet zo fijn om de witte en gele energy kamer in te gaan maar niet zo erg als Lewk).
Samuel kan nog wel iets verder maar de kamer in stappen lukt echt niet. Als de rest in de kamer is (Radjii, Pegrin en Meancolin) voelt Radji zich heel erg goed, de buis is volledig gevuld met kolkende zwarte massa die met volle overtuiging de buis vult.

Daarna wordt de zuidoostelijke kamer onderzocht, deze is klein en de vloer wordt gekenmerkt door het teken van Hamador in negatief reliëf(uitgehold, dus niet boll reliëf, zoals in de godenhal).

Daarna wordt de noordelijke deur geopend, deze is langer en komt uit op een schijf die niet opengaat, wel hangt er een borje met “kloppen” Lewk klopt op het bordje en de deur gaat open.

In de kamer daarachter is een ding duidelijk aanwezig en dat is een glazen sarcofaag, er gaan 4 energie stromen naartoe en er staat een kistje voor. In de sarcofaag is een man te zien in witte kleding, de man ligt helemaal stil alsof in rusttoestand.

In het kistje zitten 42 paarse edelstenen van relatief lage waarde.

Op de kist zit een knop, bij het indrukken ervan ontwaakt de man.

Hij stelt zich voor als 311, hij blijkt te weten wat/wie Meancolin is, Meancolin verteld hem dat hij 476 is.

De man is rustig en verteld iedereen dat de cirkel in de tijd van Glimmeshine verbroken moet worden door iets te doen wat men nog niet eerder heeft gedaan. De man is erg vaag in wat hij verteld, hij verteld dit met een reden te doen, als wij volgens hem alles zouden weten dan zouden wij geen verschil meer kunnen maken en zou alles zich wederom herhalen.

Hij verteld ons dat het zwaard van Horatio aangeraakt moet worden door Meancolin zodat het geen kracht meer heeft.
311 verteld dat Ortmund Horatio een god is, en dat het zwaard door Meancolin aangeraakt moet worden zodat de goddelijke kracht erin wordt genihileerd.
Volgens 311 moesten wij niet naar het steen zingen want dat zou niet goed zijn maar wat er niet goed aan zou zijn vertelde hij niet.

Verder verteld 311 over wat de anderre kamers inhoouden, hij verteld dat elke kleur energy een bepaalde soort is (zie maps thread), dat het teken van Hamador een teleportatie stelsel is dat over de hele wereld verspreid is.

311 verteld Meancolin dat zijn kracht in de onwetendheid van hem ligt en dat hij ook niet moet proberen om te veel wetend te worden omdat dat bij wijze van spreken zijn doodvonnis is.

OK hier blijft het even bij volgende stuk is als we weer in de herberg zijn (311 verteld nog wel wat dingetjes die ik niet precies meer weet maar ook niet heel erg belangrijk waren) komt er eigenlijk op neer dat 311 meer in raadsels sprak dan antwoorden gaf.
Morgen meer

Na het avondeten vertelt Meancolin wat hij beloofd had te vertellen, Pegrin gaat op zijn kamer lezen in zijn boek.

(dit stukje is iets uitgebreid omdat ik het beter kan opschrijven dan dat ik het heb kunnen vertellen, ik kwam niet zo lekker uit mijn woorden)

Meancolin verteld dat zijn oudste herinnering terug gaat naar de tijd dat hij nog niet op deze wereld was, een mannelijke stem vertelde hem dat hij op reis zou gaan en dat men hoopte dat het schild hem niet zou verpletteren.

Jaren later, na de ontmoeting in Glimmershine krijgt hij ’s nachts een droom.
Hij verteld hoe hij in een capsule zat en op weg was naar een stad die in een ruimteloze ruimte was gedouwd en dat er overal dergelijke capsules op de stad af “vlogen”.
In zijn hoofd zei een stem iets tegen hem en dat hij de woorden niet begreep.
Toen de gnoom de stem vroeg wat hij zei.
Sprak de stem in common dat de strijd tegen de goden was begonnen, dat de tijd daar was.
De gnoom begreep er niks van en vroeg de stem om uitleg.
De stem werd kwaad en zei dat Meancolin beinvloed was door de goden en dat hij zelfmoord moest plegen.
De gnoom vertelde dat hij daar uiteraard niks voor voelde en en zei tegen de stem dat dat niet zo was.
De stem zei dat de goden er alles mee te maken hadden.
Op dat moment keerde een aantal capsules zijn richting op en werdt hij naar zijn belevenis neergeschoten en werdt hij weer wakker.

Met witte haren en witte ogen, hij voelde zich niet helemaal normaal meer.
Dit was ook te merken aan de gelaatsuitdrukking van zijn kompanen.

De Meancolin verteld dat toen de groep in gesprek was met Ortmund Horatio dat hij een boodschap kreeg door een gat in de realiteit.
Die hem vertelde dat er een boodschap op een donkerre plek voor hem was. Toen is hij naar de put gelopen en er als eerste in gegaan.

Na dit verhaal gaat men naar bed om een aantal uur later wakker te worden van geremoer in het dorp.
Als men beneden is is Pegrin al naar buiten en krijgt men te horen dat er een kloppenjacht is opgezet omdat er iemand schijnbaar wou inbreken in de goede smidse.

De volgende ochtend gaat de groep naar Horatio om hem te vertellen dat de put is hersteld.
Ortmund Horatio geeft de avonturiers 250GP en 4 potions (1d8+1 healing).
50 GP wordt gelijk weer terug gegeven om 1 maand het huis van de paladijn te huren die nu niet meer bestaat.
De potions zijn gemaakt door Lavanion een druide beschermer van de bossen om Glimmerschine, dit doet hij samen met een vrouwelijke Ranger Eliziaan.

Pegrin vraagt Ortmund of hij het zwaard al gevonden heeft waarvan hij aan Pegrin had gevraagd om het te zoeken.
Hij verteld dat het zwaard in een crypte in de Morsabergen ligt et graf van zijn voorvader Beliam Horatio.
Hij wil dat zwaard hebben en hij weet ook waar het ligt maar het is niemand ooit gelukt om het graf te betreden, de deur staat open maar niemand kan over de drempel stappen.

Na het gesprek gaat men naar het nu gehuurde huis en zoekt een kamer uit. Er zijn geen meubels in het huis maar die worden verzorgd door Ortmund.
Lewk gaat het huis uit terwijl iedereen zijn ding doet.
Aan het einde van de dag (toch?) Komt Lvanion bij ons huis aan en vraagt ons mee te gaan met hem Lewk is bij zijn huis en er is iets met Iliziaan aan de hand.

Wij lenen paarden van Ortmund en reizen naar het huis van Lavanion.
Daar aangekomen ligt Eliziaan op bed met Lewk ernaast zittend.
Als Eliziaan Samuel ziet komt ze langzaam ietsjes overeind en begint iets te prevellen over Fearit, dat Samuel dit moet beschermen, ze noemde het volgens Lavanion the gift of fire en bracht het ook vaak met Wanan, Urtur en Oldron in verband.
Lavanion weet zelf ook niet goed wat het zou moeten betekennen.

Eliziane raakt Samuel aan en sterft dan, ze heeft schijnbaar de gift van het vuur aan Samuel overgedragen en is toen gestorven.

Radji schrijft een lied onderweg naar Glimmerschine ter ere van haar, als hij terug komt is Ortmund Horatio met hem meegekomen.

Er wordt een begrafenis gehouden voor Eliziane.
Op de begrafenis is niemand echt geroerd door de gebuertenis behalve Ortmund, die lijkt wel enigzins geroerd te zijn maar de anderre mensen die afscheid komen nemen lijken bijna apatisch te zijn.

Na nog een overnachting bij het huis vertrekken de avonturiers richting de bergen. Van plan om door de bossen te gaan overnachten zij ietsjes voor het bos.
Als zij ontwaken hebben ze het idee dat er iets is veranderd maar geen van hun kan zeggen wat precies.

Tijdens de tocht door het bos bemerkt ieder van hun dat het erg still is, also in afwachting van iets wat er gaat gebeuren.
Het is niet zozeer dat er geen geluid is maar dat er geen dierengeluiden zijn die je wel zou verwachten in een bos.

Na nog een stuk te hebben afgelegd liggen er 5 bomen over de weg, ze zijn bij de grond omgebogen/gebroken.

Na wat onderzoek worden er grote sporen gevonden van een ondefinieerbaar iets.
Ook loopt er een dun lijntje langs de sporen alsof er iets duns over de grond sleept.
Voor de rest vinden ze niks, de sporen blijven paralel aan de weg lopen.

De avonturiers besluiten door te gaan.
Ongeveer 1,5 uur later is er nogmaals hetzelfde tafereel.
Dit keer echter zien 2 personen de aarde in de verte bewegen.

Er komt een groot wezen uit de grond zetten, het bestaat uit aarde en takken en wortels door elkaar.
Het spreekt Lewk aan in een voor de rest onbekende taal.
Volgens Lewk noemt het wezen hem zijn meester, en noemt Radji lach.

Het wezen verteld Lewk dat hij zijn fort moet claimen.
Lewk is nogal verbaasd dat hij het bijna niet kan verwoorden naar de rest van de groep.
Het wezen verteld hem dat het ten zuid oosten ligt.
De groep besluit er heen te gaan, men loopt ongeveer 2 uur achter het wezen aan dat er flink de pas in houd.

Dan komen ze op een open plek daar staan 5 gebouwen en 4 fonteinen van aarde, de gebouwen zijn verbonden met muren met looppaden erop en af en toe een trappetje om erop te kunnen komen.

Men wil naar binnen gaan maar nog voor de groep aanstalte doet komt het wezen in actie en verteld Lewk dat het niet slim is om de dood het inner heilige te laten zien.
Bij het uitspreken van deze woorden kijkt het wezen vervaarlijk naar de jonge elf.

Lewk en Radji krijgen een discussie over het feit dat de een vind dat hij de ander moet vertrouwen en de ander vind dat hij best eerst zelf op onderzoek uit mag.
Om de gemoederen wat te sussen besluit de rest van de groep ook buiten te blijven terwijl Lewk het complex bezoekt.

Na een korte tijd komt Lewk bij een ander gebouw weer naar buiten en nodigd de rest uit om te komen kijken.
Hetgeen wat van de buitenkant te zien is is maar een klein deel van het complete complex. Er zijn 5 ongedefinieerde kamers en 2 kamers die al een functie hebben.

De ene kamer is duidelijk een kamer waar lewk een affiniteit voor voelt. De vloer is van zand, en in een aantal stenen vormen een cirkel.
De andere kamer is er een met een lange houten tafel, alwaar Samuel zich wel op z'n gemak voelt. Als een herinnering komen er beelden bij hem boven drijven, waarin hij zichzelf belangrijke beslissingen ziet maken in deze kamer. Beslissingen waar lewk het niet altijd mee eens is, maar ja. In tegenstelling tot Lewk (?) kan Samuel inzien, dat ook de natuur wat moeten lijden om er uiteindelijk sterker uit te komen.

Na het bezoeken van het fort en te hebben gevraagd of het wezen het wil bewaken in de tijd dat Lewk weg is. Gaat de groep weer verder, men komt zonder problemen weer bij het pad.
Als de groep bij de omgevallen bomen komen richten deze zich weer op tot er niet meer te zien is dat ze ooit op de weg lagen.
Ook het geluid van de dieren is weer terug gekeerd.
Vogels fluiten weer af en toe ritseld er een struikje (geen baku baku negers dit keer), het bos leeft weer.

De weg verloopt voorspoedig, bij de voet van de bergketen gaat er een zandweg naar links het hoofdpad af, de groep verwacht dat pad te moeten hebben en slaan links af.
Het pad is goed begaanbaar en ongeveer 2 meter breed, de paarden sloffen vredig door het mulle zand.
Op een gegeven moment gaat er een smal pad van de weg af, men besluit om dat pad te nemen omdat het langs een ravijn lijkt te gaan.
Zij zetten de paarden op een geschikte plek en gaan te voet verder.

Het was maar goed dat ze de paarden niet mee hadden genomen want het pad kronkeldlangs de bergwand.
Na een lange tocht te voet komen ze bij een 2 meter brede trap aan, de trap is nauwenlijks gesleten en is dus duidelijk weinig gebruikt ondanks dat hij al wel wat ouder is.

Bovenaan de trap aangekomen staat de groep op een winderig plateau. (zie maps thread) met een put en meerderre halve pilaren van die pilaren die slechts voor de sier zijn, zonder dat ze iets ondersteunen.
lees verder in het volgende hoofdstuk.
This message was last edited by the GM at 19:26, Tue 01 Nov 2005.