Re: [DRAGON TALES] Hoofdstuk 01 - De Eerste Opdracht
"Hoe vaak moeten we dit verhaal nog aanhoren Wrozz?"
Op de hoek van de tafel zit Hjaldihr, de bijna monsterlijke dagonborn. Ahoewel de meeste dragonborn als exotische creaturen worden gezien in de wereld, heeft dit nooit zo mogen zijn voor Hjaldihr. Naast dat hij net wat groter en forser is, en daardoor trager en lomper, dan zijn soortgenoten, is hij ook geboren als albino. Zijn schubben hadden de verschillende schakeringen van licht en donker brons moeten hebben, maar hij is geheel wit. Niet zomaar wit, maar vaal wit, met af en toe een hint van wat zijn eigenlijke kleur had moeten zijn.
Op een of andere manier geneest zijn huid ook niet als normaal. Over zijn hele lichaam zijn de tekenen van zijn vorig bestaan als soldaat nog te zien. Littekens, scheuren en gaten zijn nog steeds zichtbaar. Zelfs de helende magieën van de priesters kunnen hem niet helpen. Hoewel zijn wonden genezen laten ze altijd een teken achter.
Hij hoorde de gesprekken wel, achter zijn rug om, in zijn ouderlijke clan. 'Een vloek van Tiamat zelf!', 'monsterlijk', zo zeiden er veel. Hjaldihr heeft zich hier echter nooit veel van aangetrokken. Hij had, gelukkig, zowel letterlijk als figuurlijk een dikke huid.
Op dit moment woont hij al enkele jaren in Bannertown. Hij heeft daar een klein, houten hutje met daarnaast een klein stenen kapelletje. Met zijn eigen handen gebouwd. Hier staat hij dorpelingen te woord als priester van Bahamut. Alhoewel Bahamut hier niet echt wordt vereerd, komen de dorpelingen naar Hjaldihr toe voor advies en sturing. Hjaldihr is met zijn rustige, bijna norse houding, heel recht door zee en zal altijd precies zeggen wat hij denkt, en hoewel men dit niet altijd wil horen, is het altijd precies wat men moet horen.
Als priester staat altijd klaar om mensen te helpen, niet alleen met advies, maar ook met zwaar lichaamlijk werk. Als hij niet in zijn kapel te vinden is, is hij wel ergens in de stad aan het helpen op het land, bouwerkzaamheden of laden en lossen van goederen.
Over zijn geschiedenis weten jullie niet veel. Hjaldihr is al oud en lijkt veel meegemaakt te hebben (te zien aan zijn vele littekens). Jullie weten dat hij lang als soldaat in een leger heeft gevochten, en dat er ooit iets is gebeurd waardoor hij het leger heeft verlaten. De jaren daarna... Daar praat Hjaldihr nooit over. Meestal zegt hij dat hij in die periode heeft gezocht naar iets en dat hij het nu hier in Bannertown heeft gevonden. Alhoewel hij altijd een zekere rust en kalmte uitstraald, heb je het idee dat hij, door de manier waarop hij vaak stil uit het raam staart, nog altijd op zoek is.
"Ik heb nog Muis, bedankt.", zegt Hjaldihr terwijl hij een slok van zijn kroes bier neemt. Hij staart weer naar buiten. "Daar gaat Johan, de zoon van boer Bertus. Hij gaat zijn geluk beproeven in de handel van metal. Ouwe Bertus had gehoopt dat Johan het land van hem zou overnemen en boer zou blijven, net als zijn vader."
This message was last edited by the player at 15:02, Wed 06 May 2015.